متن نوحه احوالات جناب وهب
متن نوحه ترکی و فارسی احوالات وهب نصرانی از شعرای نامدار معاصر و قدیمی
احوالات جناب وهب (علیه السلام)
اوچومجی جانی وهب بن حبابه ایتدی نثار
آچوب گوزینی اولوب داخل اولوالابصار
چو اهل بیتی امام امم گتورموشدی
وهبده هم آناسین عورتین گوتورموشدی
او دم که ایتدی وهب عزم جانب میدان
آناسینه دوتوب اوز ای عزیز تر از جان
بو وقته سن منه رخصت ویرورسن ای انا تا
ایدوم بو جانی جگر گوشه رسوله فدا
اورکده جوشه گلوب قانی ایلیوب غیرت
تو کوب سرشک گوزیندن او پاکدل عورت
دیدی اولیدی مین اوغلوم عزیزتر از جان
اولاردی فاطمه دلبندینه بو گون قربان
رضا او وقت اولورام سندن ای اوغول گیده سن
حسین فاطمه دل بندینه بو گون قربان
رضا او وقت اولورام سندن ای اوغول گیده سن
حسین فاطمه دن اوتری جان نثار ایده سن
اپوب اناسی الیندن حلالیت دیلوشوب
او وقته عورتی هم دامنین دوتوب یاپوشوب
گلوب فغانه دوتوب دامنین چکوب شیون
که ای امید من و مونس گرامی من
بیزی کیمه تاپشورورسانکه یوخدی غمخواریم
کیمیم حمایت ایدر کیم اولار پرستاریم
اگر اسیر اولام بس کیمیم بیزی قوتارور
اولام دچار بلا کیمدی اوندا چاره قیلور
باخوب او دمده وهبین آناسی بیر یوزینه
خطاب ایتدی اوغول باخما سن اونون سوزینه
مباد کیم ایده بو فیضیدن سنی محروم
سنی یازوبدی قضا زمره قتیل ظلوم
وهب تسلی ویروب عورتینه اولدی روان
بآرزوی شهادت چو جانب میدان
یتنده عرصه میدانه کارزار قیلوب
فضای معره که نی دشت لاله زار قیلوب
او گونده قرخا یاخون نابکاری ایتدی هلاک
که ناگهان اودم بیر منافق نا پاک
او وقت او شیر نهادین برابرینه گلوب
ایدوی حواله قلنجین بیر قولینی سالوب
او حالیده آنا یانینده دورموشیدی شکیب
اونی او دمده ایدردی جنگه چون ترغیب
گیت ای وهب قاباقا کارزاری گرم ایله
نظر ایدن سنه آلعبادی شرم ایله
ویروب کسیلموش الینی الینه اول عورت
خطاب ایلدی ای نور دیده ایت غیرت
او دم وهب آناسینه دیدی که ای مادر
که مندن ایمدی رضا اولدون ای حمیده سیر
جواب ویردی کتا المه سن رضا دگلم
که مین سنون کیمی قربان بو امام امم
اراده قیلدی اودم حربگاهیدن قیده
وداع شاه شهید ایلیوب رجوع ایده
او وقته عورتی دامانینی دوتوب گریان
دیدی قیتمه داخی حربگاهیدن بو زمان
او منع لر که سنه قیلموشام پشیمانم
او سوزلریکه دیدیم نادمم پریشانم
یالین قلنجی الینده دوتوب دیردی او زار
که حبگاهه گیدورسن منی یانونجا آپار
که منده دشمن بو خاندانیله ساواشوم
نه قدری گلسه ایمدن بو جانیله ساواشوم
روا دگل بو جگر گوشه رسول جواد
قالا بو دشتیده بیکس من ایتمیم امداد
سئوال ایلسه محشرده حضرت زهرا
او گون که اولدی حینیم شهید کرببلا
سن اوندا حاضریدون نصرت ایلییدون اونا
دیون منه که نجه من ویروم جواب اونا
هر آنچه منع ایدردیله راضی اولمازدی
نصیحت هر چه ویروبلر قولاقه آلمازدی
خبر یتوشدی امام زمانه اول سرور
گلوب او عورته سویلوب که ای حمیده سیر
بو آرزو که ایدورسن سنه صوابی بس
جهاد عورته جایز دگل چوخ ایتمه هوس
وهب امامینه عرض ایتدی که ای شه دو سرا
او عهد کایتموشیدیم ایلدیم وفا آیا؟
جواب ویردی او سرور بلی وفا ایتدون
ولی بو حالیده تنها منی قویوب گیتدون
او قدر فاصله گیچمز که من داخی گلورم
ولی سفارشی جدیم حضورینه قیلورم
یتور سلام اونا مندن که ای شه کونین
گلور حضوریوه اوغلون شهید تشنه حسین
قالوب بو دشت بلاده وحید و تشنه جگر
اونا سو ایله مهیا که دمبدم ایستر
بو شیر زنلره باخ سنده غیرت ایت (فتاح)
توکوب عذاریوه اشکین حجت ایت (فتاح)
دلینده که دیوسن شیعه ام کمالی ندور
بو نوع شیعه لیقین حاصل و معالی ندور
امیدیمیز بودی در گاه کبریائیده
بیزی ده آلعلی حرمتینه شیعه ایده
مرحوم فتاح مراغه ای
منبع کانال گنجینه گذشتگان
موضوع: احوالات وهب ,
زبان شعر و شاعر: نوحه ترکی , فتاح مراغه ای
----
احوالات وهب ابن عبدالله کلبی
وقت آن شد جان فدا سازد وهب
درره عشق حسین تشنه لب
مادرش گفت ای پسر برخیزهان
همتی کن دربلا بگذرزجان
ای پسرایثارکن جان برحسین
تا شوی آزاد اندر نشئاتین
چون شنید این گفته از مادروهب
سوی شاه آمد پرازخنده دو لب
عاشقان را تیغ-عشق و شادی است
کشته گشتن دربلا آزادی است
گفت آمد نوبت جان باختن
بی محابا سوی میدان تاختن
رخصتی شاها کنم آهنگ کین
تا کنم دریای خون روی زمین
رخصتی- شاها که که ترک جان کنم
برسپاه کین عیان محشرکنم
شاه فرمودش جزاک الله هین
حمله آوربرگروه مشرکین
داد چون جان باختن را اذن شاه
شد شتابان سوی لشکرکینه خواه
پیش صف کوفه آن مرد دلیر
گفت و می غرید آن غرنده شیر
کای گروه کوفه من شیرنرم
زاده شیرخدارا چاکرم
گرکشم برنده شمشیراز نیام
ازشرارتیغ من سوزد جهان
لیک مارا کار تسلیم و رضاست
جان ماست یثارآل مصطفاست
این بگفت و تاخت برقلب سپاه
شد زتیغش ارغوان آن رزمگاه
کشته شد آخرزکین آن رادمرد
سوی فردوس برین پرواز کرد
عشیقی تبریزی
منبع کانال گنجینه گذشتگان
موضوع: احوالات وهب ,
زبان شعر و شاعر: نوحه فارسی , عشیقی تبریزی
----
احوالات جناب وهب (علیه السلام)
هزار شکر اولا پروردگار غفاره
سعادت عمل اولدی ازل کی اقراره
دیلیمده ذکر هوالهو و یاعلی مولی
تاپوبدی درد دله دل طریقهء چاره
اودور که خون دل خامهء خیال انگیز
بسان سیل رواندی الیمده طوماره
حضور حضرت معصومه ده خلوصیله
گرکدی شکوه یازام بارگاه دلداره
دیار کربوبلایه صبا گذار ایله
عنایتیله یتور یار صحبتین یاره
ده ای جهان محبتده فاتح دلها
ائدوبدی عشقون عجب اهل عشقی آواره
مریض عشقووم ای شاه کربلا اولورم
نولور که باش چکه سن بو غریب زاره
دوشوبدی باشیمه شوق زیارتون یارالی
نولور که همدم اولام صاف و ساده زواره
مزید لطفووه محتاجم ای غنی و کریم
نولور که زائر اولام تشنه لب علمداره
کلیم وادی عشاق و طور مولایم
کریملر که قاپی باغلاماز طلبکاره
ائدوبدی ثانی هجران قبالهء وصلی
ره وفاده ایا شاه کربلا پاره
اولوبدی خانهء دل شمر هجردن ویران
وصوله لازمه کربوبلاده معماره
حضور دلبره لازمدی الده بیر تحفه
به غیر جان داخی یوخدور گمان ایثاره
علاوه تحفهء احقر حضور سلطانه
گمان جان گلوری آبداره اشعاره
فلمده طبعده ، سندندی ای شه عطشان
و لیک دیکته منیمدیر الیمده رهواره
حسین گلشن آل محمدین گولی دور
حسین مشعلهء صبحگهدی اسحاره
حسین گلشن زهراده قرمزی گولدور
حسین جوهره دور اهل عشقه پنداره
حسین زیور دوش محمد عربی
حسین عرش حق کردگاره گوشواره
حسین سلسله جنبان عالم ملکوت
حسین ثابت ائدر حقی اهل انکاره
حسین مصحف جامع دی حضرت حقدن
حسینین ادی ویرور زیب کل اسفاره
حسینین آدینا قربان اولوم حقیقتده
شفاعت ایلییه جاق بی ریا عزاداره
حسین ساقی لب تشنگان کوثردور
حسین خمردی زینب عسلدی انهاره
حسین جوهرهء عشق صاف داوردور
حسین مشعل پر نور چار اسفاره
نقدر جهد ائدورم مدحه یوخدی حد نصاب
نه نوعی قطره یازار مدح بحر زخاره
بئله روایت ائدوبلر که زادهء زهرا
ائدردی طی منازل دیار دلداره
یازوللا قافلهء عشق شاهد ابرار
ائدوبدی ثعلبه نی مسکن آل اطهاره
واریدی ثعلبه ده خیمه ایی خیال انگیز
او خیمه طعنه ویراردی نجوم اقماره
چیخوب خیمه دن اول دمده بیرنفر عورت
دوشوبدی گوزلری سلطان ملک ابراره
گوروب که گو : که مسیحا مرکب اوستونده
و یا که مهر منور سپهر دواره
یوزینده شعشعهء ذات قادر متعال
تجلیاته گلوب یوخدی تاب دیداره
ائدوبدی عرض که ای خسرو ملک دربان
ارادتیمده یوخومدور گمانیم ایثاره
علاوه یوخدی بو ماواده باصفا گلشن
نه نوعی خدمت ائدر بند فقر احراره
باخوبدی چشم خماریله سیدالشهداء
دونوبدی عرصهء صحرا او دمده گلزاره
تعجبیله خانم سسلنوبدی سن کیمسن
فدا اولوم سنه ای مرد حقّ داداره
فدا اولوم سنه ای جوهر مسیحایی
که دؤندروبدی دمون دشتی غالیه باره
بویوردی لنگر هستی عالم امکان
وهب هایاندادی ای بختی ظاهراً قاره
جواب وئردی که ای دم وئرن مسیحایه
وهب گئدوبدی شکاره دیار کهساره
بویوردی گلسه وهب سویله که آقان گلدی
سنیده دعوت ائدوب گئتدی بزم دلداره
وهبدی زمرۀ انصاریدن ازل گوندن
گرگدی عشقی ائده اهل عشقی آواره
دیار یاره طرف کاروان دوشوبدی یولا
بتان عشق کِانّه گئدردی فرخاره
شکاردن قییدوبدی وهب گؤروب ناگاه
دؤنوبدی عرصۀ صحرا عجیبه گلزاره
کنار خیمه ده جاری اولوبدی بیر چشمه
سالاردی منظره اول مرد حقّی انکاره
تعجبیله گلوبدور کنار خیمه سینه
قالوبدی چرخ تحیّرده همچو استاره
گلوب آناسی وئروب مژده وصل دلداری
دئدی آنا اؤره گیم توش اولوندی آزاره
جواب وئردی مسیحایه دم وئرن گلدی
او دؤندروبدی بو صحرانی صحن گلزاره
منه بویوردی بویور بزم عشقیمه گلسین
گرک خمار یته بزم وصل خمّاره
یخوبدی خیمه سینی عرض ائدوبدی یا اُمّا
گرکدی شکر ائدم حضرت جهانداره
وهب دو هفته عروسیله همره مادر
گلوب صحابۀ کهف و رقیملر غاره
صفای جوهر ذات وهب صفاسیندن
الینده گوهر جانی یتیشدی بازاره
دوشوب قدوم شهنشاه کشور عشقه
ائدوبدی عرض که ای شهریار اقطاره
سعادت عمل اولدی الیمده نقد روان
مطاع عشقیمی گتدیم اودور خریداره
گئچوبدی نئچه گئجه گوندوز اولدی عاشورا
بیر عده نخبه یتوب بزم وصل قهّاره
گلوبدی محضر سلطان کربلایه وهب
اجازه حاصل ائده اول جوان ، پیکاره
دوتوبدی دامن پُر فیض کربلا شاهین
ادبله عرض ائدوب فخر فخر فخّاره
هزار جانیم اولا ایلرم نثار قدوم
اگر اؤلم دیریلم کربلاده صد باره
گلوبدی تنگه دل بی قرار سینمده
سنی قسم وئرورم خون سرخ انصاره
مرخص ایله اولوم سرخ رو جوارونده
امام سویلدی اول عاشق و گرفتاره
گرک عروسیده راضی اولا بو امره وهب
قئییدی خیمه گه نو عروس دلزاره
عروس عرض ادب ائلییوب دوروب باهم
گلوبله محضر محبوب حی ستاره
عروس عرض ائدوب ای جوهر خیال وهب
مباد دل اولا آماج تیر زنهاره
رضادی دل ولی بیر جزئی خواهشیم واردور
سنی قسم وئرورم ذوالجلال جباره
منی دعا ائله تا آز قالوم بو دنیاده
امام دوتدی یوزون بارگاه غفاره
دعا ائدوبدی، عروسی قئییدیلر خِیَمَه
ائدردی فخر عروسی او بختی بیداره
وداع اهل حرم ایلدی اولوبدی سوار
گلوبدی شوقیله میدان حرب اشراره
دایاندی شیر غضبناک سیّدالشّهداء
میان عرصه ده یوز مین شغال مکاره
بویوردی ال چکون ای قوم یاغی وباغی
حسین فاطمییه باغلامیون ره چاره
تاپولمییوبدی مساعد ضمیر نیک آگاه
نه قدری ائتدی نصیحت او قوم غدّاره
چکوب قلنجینی شیر جوان بیشۀ عشق
اؤزون وئروب سپه ارذل ستمکاره
قیروب تؤکردی سپاهی یئره چو باد خزان
ائدردی عرصه نی تنگ اول گروه فُجّاره
دگوبدی میمنییه میسره داغلیدی قوشون
ره امانی کسوب اشقیای خونخواره
وقاریلن دایانوب تللین اوسته خسرو عشق
شجاعت وهبه ایلییردی نظاره
کمال ذوقیله سسلردی مرحبا احسن
بو ضرب و شسته بو عشقه بو طرز رفتاره
غرض او شیری سالوبلار کمنده روبه لر
ویروبلا یاره یارا اوسته گؤز آچوب یاره
بدنده یاره لری هر بیری گؤز آچمیشدی
باخاردی حسرتیله تللین اوسته کی یاره
وئروبله باشینی الدن اله گروه کفر
کسوبله باشین آتوبلار خیام اطهاره
چیخوبدی خیمه دن اول شیر ماده اُمّ وهب
اوغول باشین گتوروب آتدی قوم کفاره
چکوبدی خیمه ستونین غضبلی شیر کیمی
ائدوبدی حمله کِانّه سحر شب تاره
امام امر ائلییوب رجعت ائتدی اُمّ وهب
گلوبدی زادۀ زهرا او دمده گفتاره
اُناسه دین محمدده یوخدی امر جهاد
دایان که صبر گرکدور بو امر دشواره
عروس تاب ائده بولموبدی هولیله قاچدی
ره وفاده باخون همسر فداکاره
یتیشدی گؤردی اولوب پاره پاره جسم وهب
دؤشندی نعشنیین اوسته گلوبدی دل زاره
او دمده شمر وئروبدی غلامینه فرمان
عروس قانینی قات یئرده خون ایثاره
عروس باشینه ویردی غلام شمر عمود
آتوبدی قان گؤیه باشدان بسان فوّاره
بو یئرده یادیمه دوشدی کنار نهر فرات
او دم که نوفل اولوب روبرو علمداره
گؤروب که باشدا عمامه بدنده قوللار یوخ
آچوب شماتته دیل اول لعین ، سرداره
نه نوعی ظلم ائلییوب فاطمه گؤزین یومدی
یوزون خیامه توتوب غرق اولوبدی انواره
دوشه دوشه یئره آتدان رکابه بند اولدی
فرس ده رَم ییدی گتدی یئر اوسته رخساره
آلوبدی دؤره سین اون یئدی کافر مرتد
حرم غزالینی توش ایلییوبله منقاره
گلوبدی مِصرَعِنَه قبلۀ حضوری عشق
بویوردی حزن تمامیله اول سپهداره
بهشتیده یولووی گؤزلوری آنام زهرا
داینما گئت حرم کبریایه افطاره
بو یئرده یادیمه دوشدی مصائب زهرا
او دم که تکیه ائدوب پشت درده دیواره
ویروبلا اود قاپیه ویردلار آچلیدی قاپی
اولوبدی سینۀ زهرا نشانه مسماره
نه لر اولوبدی دئمم پشت درده زهرایه
توان و تاب یوخومدور دیلیمده اظهاره
الین آتوبدی کمربندینه او دم ثانی
یخیلدی فاطمه یوز دوتدی فضّۀ زاره
بویوردی فضّه یتیش دادیمه گولوم سولدی
یتیشدی محسنی بوکدی او دمده دستاره
گتوردی محسنی قویدی حضور مولاده
ادبله عرض ائدوب که کنز درّ اسراره
امانت نبوی اولدی قانینه غلطان
اولوبدی توش گل سرخ احمدی خاره
چیخوبدی شیر خدا گؤردی فاطمه یخیلوب
ائدوبدی حمله او دم فرقۀ تبهکاره
غضبله ثانی بی دینی دوتدی ویردی یره
بویوردی محض مطیعم رسول مختاره
بولوبله چکمیاجاق ذوالفقارینی مولی
یوزین دوتوبدی گروه ظلوم خونخواره
سالوبلا گردن مولایه شال قوم دنی
چکوبله مسجده دلده هزاره دین یاره
گؤزومده گؤز یاشی وئرمور امان دایان شبگیر
غریبه عرضه یازوبسان حضور دلداره
عوض بو خدمتووه آگهم عطا ائده جاق
بو محفل ایچره وهب تک به تک عزاداره
حسین فاطمه نی چوخ چوخ ایستیری گؤیلوم
خوشام که همدم اولام کربلاده حضّاره
استاد شبگیر تبریزی
منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه
موضوع: احوالات وهب ,
زبان شعر و شاعر: نوحه ترکی , شبگیر تبریزی
----
احوالات جناب وهب (علیه السلام)
نوبت رسید بهر شهادت چو بر وهب
آمد به پیش گفت که ای خسرو عرب
اکنون مکیدن دم پیکانم آرزوست
جان بر لب است چشمه حیوانم ارزوست
دستی بدامن تو و دستی به تیغ شمر
عیشی چنان میانه میدانم آرزوست
خواهم که اکبر تو کفن در برم کند
پیراهنی ز یوسف کنعانم آرزوست
گر تازه کرده اند عروسی بمن ولی
امروز عیش بزم شهیدانم آرزوست
اکنون غم ترا بدل خاک میبرم
گنجینه ای در دل ویرانم آرزوست
خواهم چو گل ززخم سنان بشکفد رخم
کامروز سیر باغ و گلستانم ارزوست
از گلشن تو هست چو گل چیدنم هوس
خون دلم چو غنچه بدامانم آرزوست
دارم خبر ز حجله داماد وای اگر
وصل عروس بی سر و سامانم آرزوست
آن دم که خواست جانب میدان رود وهب
آمد به پیش مادر خود از ره ادب
چون بود پر زشور محبت سر وهب
مانتع نشد زرفتن او مادر وهب
در بزم سبط ساقی کوثر ز فیض حق
پر بود از شراب بلا ساغر وهب
زد بر میان چو دامن همت بدست خود
مردانه بست بر کمرش خنجر وهب
گفتا فدای اکبر سیمین عذار باد
رنگین شود بخون خود ار پیکر وهب
هم بر عروس بیکس و داماد کربلا
بادا فدا عروس ستم پرور وهب
دانست که حسرتی بدلش هست از عروس
تا چشم او فتاده به چشم تر وهب
ان دم عروس رو به وهب کرد بافغان
گفت ای غریب داد ز بیداد آسمان
در حیرتم که از منت این احتراز چیست
دل کندن از نیاز من این سرو ناز چیست
گفتا ز سوز عشق چو پروانه بیخودم
زان شمع دین بپرس که سوز و گداز چیست
گفتا که ناشکفته گل گلشن توام
در پرده ام چو غنچه هنوز این نیاز چیست
گفتا هوای راه طلب در سر منست
دیگر بپای شوق نشیب و فراز چیست
گفت ار نمانده حسرت دیدار بر دلم
سوز دل من اینقدری کارساز نیست
گفتا اگر نیند بقصد شکار من
عالم پر از صدای پر شاهباز نیست
گفتا بخون خود آلوده نم هوس
بنگر که آرزوی دل پاکباز نیست
گفتا که فاش شد زغمت راز عشق من
با من همان حکایت از اهل راز نیست
گفتا بزلف درهم زینب نگر سخن
کوته کن این فسانه دور و دراز نیست
مرحوم فانی زنوزی
منبع کانال گنجینه گذشتگان
موضوع: احوالات وهب ,
زبان شعر و شاعر: نوحه فارسی , فانی زنوزی
----
در شهادت وهب ابن عبدالله ابن کلبی
طلب کرد اذن و روان شد بجنگ
به قدی چو سرو و رخی لاله رنگ
دو ابرو کشیده کمان تا بگوش
دو زلفش کمندی فکنده بدوش
یکی نیزه داشت خطی به دست
تن خصم زو گشته بالا و پست
چو تیغ عدو کش حمایل نمود
روان شد به میدان ولب بر گشود
به خواندن چو کرد او بنای رجز
همین شعر خواند ابتدای رجز
امیری حسین و نعم الامیر
له لمعه کالسراج المنیر
ز جانبازی خود کنم افتخار
چه ارزش بود جان که سازم نثار
چو من پر دلی نیست اندر عرب
مرا هست نام گرامی وهب
ایا مردم کوفه و اهل شام
کنم روزتان تیره مانند شام
هر آنکس که دارد نشانی ز مرد
در آید بمیدان برای نبرد
زبس بر عدو نیزه زد تیغ آخت
بمیدان ازآن کشته ها پشته ساخت
نشد خسته بازوی زور آورش
زمیدان روان شد سوی مادرش
بگفتا که گشتی تو از من رضا
بدو گفت مادر بسی مرحبا
ولی راضی آن دم شوم از تو من
که گردی فدای امام زَمن
وهب گفت ای مادر مهربان
برم آنچه فرمان دهی من بجان
اجازت به فرما تو ای مادرم
روم جانب خیمه همسرم
دگر باره سازم وداعی به وی
زفرقت بنالم بمانند نی
اجازت چو دادش شد آن نوجوان
سوی خیمه نو عروسش روان
چو شد داخل خیمه با صد امید
سر نو عروسش به زانو بدید
بدو گفت این ناله زار کیست
تورا اشگ خونین به رخسار چیست
جوابش چنین داد اندر فراق
به دیدار تو داشتم اشتیاق
مه ومهر بودند در گفتگو
که ناگه شد از لشکر کینه جو
هیاهوی هل من مبارز بلند
وهب جست از جا بسان سپند
وداع کرد وپرواز کرد از زمین
چو مرغ سبک بال بر پشت زین
به جولان درآمد سمندش چو باد
به میدان شد و رو به دشمن نهاد
عدو را بدان نی که بودش به دست
بلندش نمود و فکندش به پست
چو دیدند آن زور بازوی او
به میدان نیامد کسی سوی او
زبس کشت ز اعدا سنانش شکست
سپس برد بر قبضه تیغ دست
چنان شعله افروخت بر جان خصم
که طوفان بپا شد به میدان خصم
یکی تیر بر مرکب او زدند
به خاک زمین اندر آمد سمند
پیاده روان شد به هیجا چنان
که پر شد به گردون زاعدا فغان
در آخر فکندند اورا زپا
سرش را نمودند از تن جدا
فکندند آن سر سوی شاه دین
وهب را چو مادر بدید این چنین
زجا جست و برداشت راس پسر
بدو گفت بردی وفا را بسر
روایت کند راوی این خبر
شنیدم در این باب قول دگر
چو از تن جدا شد سر نوجوان
به میدان روان شد عروسش دوان
سرا پای خود را بخون وهب
بمالید و شد شمر دون در غضب
بگفتا غلامش عمودی به فرق
زدش همچو شوهر به خون گشت غرق
چو دید این چنین مادرش شد فگار
برون رفت از دست او اختیار
به میدان روان گشت و راس پسر
به دستش گرفت و ز سوز جگر
بر آن سینه قاتلش زد چنان
که شد ان لعین سوی دوزخ روان
سوی خیمگه باز گردید زود
کشید از یکی خیمه آن زن عمود
سه تن کشت از لشکر مرتدین
پس آنگه بیامد سوی شاه دین
زبان را بر عذر گنه بر گشود
چنین گفت کای شاه ملک وجود
چو شد نوجوان و عروسم فدا
مرا صبر طاقت شد از کف رها
بدین گونه فرمود سبط رسول
به محشر شودحشر تو بررسول
خدا از تو راضی شود در جنان
دهد جای نزد عروس جوان
مرحوم خرم شیرازی
منبع کانال گنجینه گذشتگان
موضوع: احوالات وهب ,
زبان شعر و شاعر: نوحه فارسی , خرم شیرازی
----
احوالات وهب
نوبت رسید بهرشهادت چو بر وهب
آمد به پیش گفت که ای خسرو عرب
اکنون مکیدن لب پیکانم آرزوست
جان برلب است چشمه حیوانم آرزوست
دشمن بدامن تو و دستی به تیغ شمر
عیشی چنان میانه ی میدانم آرزوست
خواهم که اکبر تو کفن برتنم کند
پیراهنی زیوسف کنعانم آرزوست
گرتازه کرده اند عروسی بمن ولی
امروزعیش بزم شهیدانم آرزوست
اکنون غم تورا بدل خاک میبرم
گنجینه ای دردل ویرانم آرزوست
خواهم چو گل ز زخم سنان بشکفد رخم
که امروزسیر باغ و گلستانم آرزوست
ازگلشن تو هست چو گلچیدنم هوس
خون دلم چو غنچه بدامانم آرزوست
آن دم که خواست جانب میدان رود وهب
آمد به پیش مادر خود از ره ادب
چون بود پر زشورمحبت سر وهب
مانع نشد ز رفتن او مادر وهب
دربزم سبط ساقی کوثر زفیض حق
پربود از شراب بلا ساغر وهب
زد برمیان چو دامن همت بدست خود
مردانه بست برکمرش خنجر وهب
گفتا فدای اکبرسیمین عذار باد
رنگین شود بخون خود ازپیکر وهب
هم برعروس بیکس و داماد کربلا
بادا فدا عروس ستم پرور وهب
دانست که حسرتی به دلش هست ازعروس
تا چشم او فتاده به چشم تر وهب
آندم عروس رو به وهب کرد با فغان
گفت ای غریب داد زبیداد آسمان
درحیرتم که ازمنت این احتراز چیست
دل کندن ازمن این سروناز چیست
گفتا زسوزعشق چو پروتنه بیخودم
زآن شمع دین بپرس که سوز و گداز چیست
گفتا که ناشکفته گل گلشن توام
درپرده ام چو غنچه هنوز این نیاز چیست
گفتا هوای راه طلب درسرمن است
دیگر به پای شوق نشیب و فراز چیست
گفت ارنمانده حسرت دیدار بر دلم
سوز دل من اینقدرای کارساز نیست
گفتا اگرنیند بقصد شکارمن
عالم پرازصدای برشاهباز نیست
گفتا بخون خود آلودنم هوس
بنگرکه آرزوی دل پاکباز نیست
گفتا که فاش شد زغمت راز عشق من
با من همان حکایت ازاهل راز نیست
گفتا به زلف درهم زینب نگرسخن
کوته کن این فسانه دور و دراز نیست
مرحوم فانی زنوزی
منبع کانال گنجینه گذشتگان
موضوع: احوالات وهب ,
زبان شعر و شاعر: نوحه فارسی , فانی زنوزی
نظرات (۰)
هیچ نظری هنوز ثبت نشده است