متن نوحه ورود به کربلا حاج علی انسانی

ای ســرزمیـن کـربلا ای کـوی جـانـانـم 
من بر تو مهمانم

بنگـر بـه پیـر و کـودک و خیـل جـوانانم 
من بر تو مهمانم

حاجت به قـربانی نبـاشد ای مِنـای من 
سعی و صفای من

آورده ام قـــربـانیـان عیــد قــربــانم 
من بر تو مهمانم

چـون باغبان هـم لاله و هم یـاسمن دارم 
سرو چمن دارم

یک باغِ گل، نه صد گلستان گل به دامانم 
من بر تو مهمانم

پُر گُرگ اگر صحرا شود عباسِّ من شیرست 
میرعلم گیرست

آب آورسـت او از بـــرای تشنـه طفـلانـم 
من بر تو مهمانم

من قامت خود پیش دشمن خَم نمی سازم 
بر نِی سرافرازم

آزاده و پَـــروَرده زهـــرا روی دامــانــم 
من بر تو مهمانم

یک دم- علی انسانی

مکن از داس هـراس بـاغ اگر دارد، یـاس 
یـک بیـابـان دشمن منـم و یـک عبـاس 
آسمـانم من و عبـاسِ علی مـاه من ست 
چه غم از روبهیان، شیر به همراه من ست 
خواهرم باش صبور «تکرار» 

این سفر تا شد طی یک سفر هست از پی 
تـو ولـی بـر نـاقه مـن ولـی بـر سـر نِـی 
دسـت گلچین ننهـد هیـچ گلی در بـاغـت 
غـم نهـد روی غـم و، داغ بـه روی داغـت 
خواهرم باش صبور «تکرار» 

وه ازیـن، اقـبـالـم فــاطمـه، دنبــالـم 
همه جـا بـا مـن هسـت تا لب گودالم 
گلفـروشم من و هفتـاد سبـد گـل دارم 
بلکـه شمـع وگـل و پـروانه و بلبل دارم 
خواهرم باش صبور «تکرار»

یک دم- علی انسانی

تو سـرزمین عشقی، تویی منـزل یارم 
ببین به همـره من، همـه دار و ندارم 
ببین ماه و ستاره حسین و شیرخواره 
واویلا، واویلا، واویلا، واویلا 

پـرستـوی مهـاجر، رسیـده دسته دسته 
که هر یکی ز سنگی، شود پرش شکسته 
ببین مـاه و ستاره حسین و شیـرخواره 
واویلا، واویلا، واویلا، واویلا 

چه گل های نـازی، یکی لالـه یکی یاس 
یکی به دست اکبر، یکی به دوش عباس 
ببین مـاه و ستـاره حسین و شیرخواره 
واویلا، واویلا، واویلا، واویلا 

یکی هماره گـوید، که ای امید خواهر 
یکی به سینه کوبد، که ای غریب مادر 
ببین ماه و ستاره حسین و شیرخواره 
واویلا، واویلا، واویلا، واویلا

یک دم- علی انسانی

ای زمین کربلا من باغبانم 
آمدم با اصغر غُنچه دهانم 
من حسینم، من حسینم، من حسینم «تکرار» 

ماهم و یک آسمـان دارم ستاره 
همرهم پیر و جوان و شیرخواره 
من حسینم، من حسینم، من حسینم «تکرار» 

آمدم تـا کار دین سـامان بگیرد 
پیکر بی جانش از ما جان بگیرد 
من حسینم، من حسینم، من حسینم «تکرار» 

همره من آمده بس ناز دانه 
ای عدو آماده شُو، با تازیانه 
من حسینم، من حسینم، من حسینم «تکرار» 

من جهانی را به خود دیوانه دارم 
شمعم و هفتـاد و دو پروانه دارم 
من حسینم، من حسینم، من حسینم «تکرار» 

گُـل شود پرپر به پیش دیده گانم 
پیش من غلتد به خون سرو روانم 
من حسینم، من حسینم، من حسینم «تکرار»

یک دم- علی انسانی

من به پای دوست در این سرزمین سر میدهم 
در ره یـار آنـچـه دارم خشـک یـا تــر میدهم 

همـره من سالخـورد و شیـرخوارست و جوان 
پـاکبــازم در وفـا هستـی ســراســر میدهم 

مـن طَـلایــه دارم و از بـهــر اِحیــای قیـام 
پـرچـم تبلیـغ را تحـویــل خــواهـر میدهم 

گر که رنگین شـد رُخـم با خون سر از سنگ ها 
در عــوض بـر چهـرۀ دیـن رنگ دیگر میدهم 

گـر تنـم را دست بـاطـل پــاره پـاره کرد بـاز 
بانگ حق را از سـر نـی بـا سـرم سـر میدهم 

گـر ز مهمـان و پــذیـرایی کسـی گیـرد خبـر 
من پیام خـویـش بـر دختـر ز حنجـر میدهم
 

یک دم- علی انسانی

بلا جـویـان سفر طی شد بـود دشت بلا اینجا 
فـرود آییـد از مـرکـب، بـود معـراج مـا اینجا 

اگـر مـا مـوسم حـج از وطـن آواره گـردیـدیم 
چه کاری بـا صفا، دارد صفایی چون صفا اینجا 

منم آن بـاغبان و صـد گلستان گل به همراهم 
که در آتـش کِشـد گلچین همه بـاغ مرا اینجا 

فلـک کـن میــزبـانـان را مُهیّــای پـذیـرایی 
که مهمـانان رسیـدند و شـده مهمانسـرا اینجا 

الا ای پــور دلبنـد علـی دسـت خـدا عبــاس 
به پای دوست، دستت میشود از تن جُدا اینجا 

الا ای شبـه پیغمبر – زنندت تیـغ کین بـر سـر 
دو تا فرق تو می گـردد شود پشتم دو تا اینجا
 

یک دم- علی انسانی

راه ما طی گشت و در این دشت مأوا می کنیم 
بـار در منـزل رسیـد و خیمـه بـر پـا می کنیم 

این زمیـن بـازار و کالا جـان و مـا سوداگریم 
جـان خـود یک روزه با جانانه سودا می کنیم 

خصم خواهد قامت ما خَم، ولی غافل از آنک 
مـا دو تا، تنها قد خود پیـش یکتـا می کنیم 

در همین وادی به روی دست مـا بـا تیر کین 
شیرخواری جان دهد، ما هم تمـاشا می کنیم 

روز عاشورا که پرپر می شـود گـل های عشق 
بس تمـاشایی بـود دعـوت ز زهـرا می کنیم 

گـر خیـام آتـش بگیـرد کـودکی گَـر گُم شود 
نعـش او آخــر بـه زیـر خـار پیـدا می کنیم

یک دم- علی انسانی

ای تو تـاج سر من، مـانده از مـادر من 
کن دعـا کـم نشود، سایه ات از سر من 
ای همه دلخوشی ام بسته به تار مویت 
نشوم سیـر چـرا هـر چـه ببینم رویـت 
همه جا یار توام 

 من تـرا مشتـری ام، پیرو رهبری ام 
این سفـر می گـوید، سفـر آخری ام 
تـو ز عـالـم همـۀ دار و نـدارم باشی 
سعی کن طول سفر را به کنارم باشی 
همه جا یار توام 

مـاه گـردون پـایه، عشـق را سـرمایه 
هر کجـایی که روی، آیمت چون سایه 
گر نباشی تو یقین خواهر تو می میرد 
از دم پـاک و نگاه تـو نفس می گیرد 
همه جا یار توام

یک دم- علی انسانی