متن نوحه هلال محرم حاج غلامرضا سازگار

ماه شهـادت حسیـن است                          فاطمه را خون در دو عین است
آجرک الله بقیة الله
هـلال مــاه خـــون دمیـده                          روح‌الامیـن جـــامه دریـده
آجرک الله بقیة الله
سرها به نیزه چون ستاره                          تن‌هـا چــو قـرآن پــاره‌پاره
آجرک الله بقیة الله
مـاه عــــزاداری رسیــده                          خــون از هـلال مـه چکیده
آجرک الله بقیة الله
در ماه خون مثل گل یاس                          جدا شود دو دست عباس
آجرک الله بقیة الله
ای مـــاه رو در قتلگـه کــن                          خورشیـد زهـرا را نگه کــن
آجرک الله بقیة الله
واویــــــلا آه و واویــــــلا                          پـرپـر شـود لالـــه لیــلا
آجرک الله بقیة الله
 

یک ماه خون گرفته 7- غلامرضا سازگار

فاطمه و علی را خون چکد از دو دیده
روح‌الامین به جنت جامه به تن دریده
هلال غم دمیده                        ماه عزا رسیده
ای مه خون به دل‌ها شعله زدی دوباره
زخم تن شهیــدان گشتـه تـو را ستاره
هلال غم دمیده                        ماه عزا رسیده
مهی که دشمن کند گریه به حال زینب
سـر حسین مظلـوم شــود هلال زینب
هلال غم دمیده                        ماه عزا رسیده
عمـود آهن زننـد بـر سـر اشجع الناس
شود فدای حسین دیده و دست عباس
هلال غم دمیده                        ماه عزا رسیده
در آسمان و زمین ندای یا حسین است
زمـزمه فاطمـه صــدای یا حسین است
هلال غم دمیده                        ماه عزا رسیده
مقتل خون مقام عبادت حسین است
وااسفا که ماه شهـادت حسین است
هلال غم دمیده                        ماه عزا رسیده
در این مه محرم پیش دو چشم بابا
جسـم علی‌اکبــر می‌شــود ارباً اربـا
هلال غم دمیده                        ماه عزا رسیده
 

یک ماه خون گرفته 7- غلامرضا سازگار

    حجت‌بن‌الحسن این هلال عزاست
           نَفَـسِ فاطمـه بـانـگ واویلتـاست
همه جا کربلاست                 همه جا نینواست
ماه خــون مـاه اشک مـاه ماتم شده
شــور محشر به پاست یا محرم شده
همه جا کربلاست                 همه جا نینواست
مـاه قتل حسیـن مـاه خـون خداست
بدنش غرقه خون سرش از تن جداست
همه جا کربلاست                 همه جا نینواست
مـاه ام‌البنیــن مــــاه دو فاطمه
می‌شود تشنه لب کشته در علقمه
همه جا کربلاست                 همه جا نینواست
روی دست حسین غنچه پرپر شود
هدف تیر کین حلـق اصغـــر شود
همه جا کربلاست                 همه جا نینواست
ماه لیلا شود غرقه خون نقش خاک
بـا رخ لاله‌گـون بـا تـن چـاک‌چـاک
همه جا کربلاست                 همه جا نینواست
ای محرم ز خون خبر آورده ای
خبـــر از پیکر بی سر آورده ای
همه جا کربلاست                 همه جا نینواست
 

یک ماه خون گرفته 7- غلامرضا سازگار

همه اشک بریزید، همه نوحه بخوانید
قیـامت شـده بـرپــا بدانیـد بدانیـد
بگویید به عالم                        شده ماه محرم
محرم مه اشک است محرم مه خون است
محـرم مــه «انــا الیـه راجعــون» اسـت
بگویید به عالم                            شده ماه محرم
در این ماه، شرارِ عطش در حرم افتد
دو بــازوی علمــدار، کنـار علـم افتد
بگویید به عالم                         شده ماه محرم
در این مه کند اصغر به گهواره عبادت
بگرید بـه حسین و بخندد به شهادت
بگویید به عالم                        شده ماه محرم
در ایـن ماه محـرم واویـلا واویلا
شود پرپـر و پـامال گل دامن لیلا
بگویید به عالم                       شده ماه محرم
در این مه علی‌اصغر به تن تاب ندارد
به جــز اشک سکینـه حـرم آب ندارد
بگویید به عالم                         شده ماه محرم
الهی به سلامت دراین مه سر زهرا
که بایـد به اسیـری رود دختر زهرا
بگویید به عالم                       شده ماه محرم

یک ماه خون گرفته 6 – غلامرضا سازگار

حجةبن‌الحسـن مـاه ماتم رسید
رخت ماتم بپوش که محرم رسید
یا امام زمان                           یا امام زمان
گشته صاحب‌عزا حضرت فاطمه 
گـه رود قتلگـه، گــه رود علقمه
یا امام زمان                                یا امام زمان      
همه جا کربلاست، همه جا نینواست
سر پـاک حسین، بـر سر نیزه‌هاست
یا امام زمان                                 یا امام زمان                                   
دیدۀ تشنگان، گشته دریا همه
بهـر بی‌دستـیِ سـاقـیِ علقمه
یا امام زمان                                 یا امام زمان                                  
حاجیان عشقشان، عرفات و مناست
حـاجیِ فـاطمــه، عــازم کـربلاست
یا امام زمان                                  یا امام زمان    

فانوسهای اشک 3 – غلامرضا سازگار

امشب سوز جگر دارم            بر رخ اشک بصر دارم            کآمد ماه محرم 
آل محمــد همـه عـــزا دارند
اشک مصیبت ز دیده می‌بارند
یوسف زهرا   یوسف زهرا   یوسف زهرا حسین
یا زهرا گل پیغمبر              گل‌های تو شود پرپر              در گلزار شهادت
خون گلوی حسین تو ریزد
نـالۀ زینـب ز قتلگـه خیزد
یوسف زهرا   یوسف زهرا   یوسف زهرا حسین
روزم تیره‌تر از شب شد              ماه غربت زینب شد              ماه قتل حسین است
ماه مـدینه شـود رخـش نیلی
چو مادرش فاطمه خورد سیلی
یوسف زهرا   یوسف زهرا   یوسف زهرا حسین
زهرا داغ پسر دارد               حیدر اشک بصر دارد               با پیغمبر اکرم
قامت زینـب خمیده می‌ماند
نماز شب را نشسته می‌خواند
یوسف زهرا   یوسف زهرا   یوسف زهرا حسین

فانوسهای اشک 3 – غلامرضا سازگار

سرت سلامت، یا صاحب‌الزمان (2)
هـلال مــاه خـون، گـردیده عیان
حسین حسین مظلوم یا حسین حسین (2) 
در غم گلهای باغ مرتضی (2)
فاطمۀ زهرا، شد صـاحب‌عزا
حسین حسین مظلوم یا حسین حسین (2)    
زمین شود رنگین، از خون خدا (2)
ســرِ حسیـن گـردد، از بـدن جدا
حسین حسین مظلوم یا حسین حسین (2)      
خون بر دل آل حیدر می‌شود (2)
دستــه‌گـلِ لیـلا، پـرپر می‌شود
حسین حسین مظلوم یا حسین حسین (2)      
در این مه خون، از شمشیر ستم (2)
دو بــازوی سقّـــا، می‌شـود قلــم
حسین حسین مظلوم یا حسین حسین (2)
در این مه ماتم، گـرید فاطمه (2)
گاهی بـه گـودال و گه به علقمه
حسین حسین مظلوم یا حسین حسین (2)    

فانوسهای اشک 3 – غلامرضا سازگار

خون به قلب عالم است، این هلال ماتم است
مـاه خـون مـاه عـزا، مـاه فـریـاد و غم است
ای محرم آمدی               شعله بر دلها زدی
حضرت صاحب‌ زمان، رخت غم پوشیده است
خون هفتـاد و دو تن، از افـق جـوشیده است
ای محرم آمدی              شعله بر دلها زدی      
در هـلال خــون بپـا، شـور محشـر می‌شود
قسـمت قلـب حسیـن، داغ اکبـــر می‌شود
ای محرم آمدی              شعله بر دلها زدی      
ای هلال خــون بیـا، حــال اصغــر را ببـین
حلـق خشـک کـودک و، اشـک مـادر را ببین
ای محرم آمدی              شعله بر دلها زدی 

فانوسهای اشک 3 –غلامرضا سازگار

دل پر از غم شده، ماه ماتم شده
شور محشـر بپـا، یا محرم شده
یا حسین یا حسین یا حسین یا حسین (2)
از زمین و سماء آیـد این زمزمه
تسلیت فـاطمه، تسلیت فاطمه
یا حسین یا حسین یا حسین یا حسین (2)
ماه فـریاد و خون، ماه اشک و عزاست
خون‌جگر فاطمه، نوحه‌گر مرتضی است
یا حسین یا حسین یا حسین یا حسین (2)      
مهـدی فـاطمـه حجةبـن‌الحسـن
بهر جدّت حسین بر سر و سینه زن
یا حسین یا حسین یا حسین یا حسین (2)
در همین مه کند حضرت فاطمه
گریه در قتلگـاه، نـاله در علقمـه
یا حسین یا حسین یا حسین یا حسین (2)

فانوسهای اشک 3 –غلامرضا سازگار

الا یافاطمه یافاطمه سرت سلامت
شده ماه عزا؛ پرپر شود باغ امامت
ماه اشک و خون رسیده                رنگ مصطفی پــریـده
شیعه را از ایـن مصیبت                از دو دیده خون چکیده
یاحسین حسین حسین جان
در این مـاه عزا اهل عـزا! ماتم بگیرید
عزا بهر حسین در این هلال غم بگیرید
ماه لاله‌های پرپـر                      ماه کشتگان بی‌سر
دختر زهرای اطهر                      گریـد از غم بــرادر
یاحسین حسین حسین جان 
بیا ای شیعه تا رخت عزا با هم بپوشیم
همه خون‌جگر از دیــدۀ گریان بنوشیم
شد هلال غم دوباره                   دیده شد پر از ستاره
یــاد زخم بی‌شماره                    یاد جسـم پـرستاره
یاحسین حسین حسین جان
چرا ای آسمان ای آسمان رنگت پریده؟
مگـر بـار دگــر مــاه عزا از ره رسیده؟
نالـه از جگـر برآمد                           ماه ذبح اصغر آمد
آه و واویـلا واویـلا                           مـاه قتـل اکبر آمد
یاحسین حسین حسین جان

یک ماه خون گرفته 5 – غلامرضا سازگار

ماه محـرم الحرام است
تجلی خون و قیام است
سرت سلامت بقیةالله                آجــرک‌الله آجـرک‌الله
عزای فخــر عالمین است
ماه شهادت حسین است
سرت سلامت بقیةالله                آجــرک‌الله آجـرک‌الله 
مـاه عزاداری رسیده
رنگ از رخ زهرا پریده
سرت سلامت بقیةالله                آجــرک‌الله آجـرک‌الله
واویلتـا یـا ایها النـاس
شد ماه بی‌دستی عباس
سرت سلامت بقیةالله                آجــرک‌الله آجـرک‌الله
ای نـاله‌های نی‌نوایی
حسین، گشته کربلایی
سرت سلامت بقیةالله                آجــرک‌الله آجـرک‌الله

یک ماه خون گرفته 5 – غلامرضا سازگار

فـاطمـه! هلال ماتم آمـده عــزا بپــا کن
از جنـان بیا و یک‌دم رو به سوی کربلا کن
آسمانِ چشم مــولا بــر زمین ستاره ریزد
خون به روی خاک مقتل از گلوی پاره ریزد
فاطمه! سرت سلامت (2)
نالۀ «حسین‌حسین» بـه عرش کبریا رسیده
گریه کــن بـه سر بزن، به یاد سرهای بریده
نهر علقمه خون گرید، در غم حسین و عباس
آسمـان گشتـه سیه از ماتم حسین و عباس
فاطمه! سرت سلامت (2)
ماه «اربـاً اربا»ی پیکــر اکبــر حسین است
در زمیــن کــربلا بر نیزه‌ها سر حسین است
اشک فاطمه به دامن می‌چکد ز هر دو دیده
بــوسه می‌زنـد به حلق و صورت و سر بریده
فاطمه! سرت سلامت (2)
همـگی دعـا کنیـد دعـا کنید بـــه جان زینب
می‌رود بــه قتلگـــه ز خیمــه‌گــه روان زینب
نخل ماتم است و اشک و خون ریزد آن شکوفه
دختــر امیــر عـــالم می‌رود بـه شـام و کوفه
فاطمه! سرت سلامت (2)
 

یک ماه خون گرفته 5 – غلامرضا سازگار

بـاز آمـدی ای مـاه خون- وای از دل زینب
وای از دل زینب
انــاالیـــه راجعــــون وای- از دل زینـب
وای از دل زینب
رخ کردی از خون لاله‌گون- وای از دل زینب
وای از دل زینب
آید بـه مقتل شمـر دون- وای از دل زینب
وای از دل زینب
ایـن مـه، مه بـی‌آبیِ سقــــای طفـلان است
سکینه عطشان است
جسمش کنــار علقمـــه، نقــش بیابـان است
سکینه عطشان است
دستش به زیر دست و پا در خاک میدان است
سکینه عطشان است
زهــرا کنــار پیکـــرش بــا چشم گریان است
سکینه عطشان است
ای مـاه خـون قرآن بخــوان بهــر علی‌اکبر
آن شبه‌پیغمبر
صـدپـاره پیکـر مـی‌شــود از نیزه و حنجر
آن شبه‌پیغمبر
آیـد کنـــار پیکــــــرش صدیقــۀ اطهــر
آن شبه‌پیغمبر
یک پیکـــر صـدپــــاره و یک کربلا لشگر
آن شبه‌پیغمبر
ای مـاه خـون ای مـاه غـم، ماه عزاداری!
ماه عزاداری
در خـاک مقــتل می‌شود خون خدا جاری
خون خدا جاری
دشمن به شمشیر و سنـان او را کند یاری
او را کند یاری
کن گریـه بـر زخم حسین از راه غمخواری
از راه غمخواری
ای ماه خون طفل حسین سر در گریبان است
سر در گریبان است
آواره در صحــرای خـون بـا چشم گریان است
با چشم گریان است
تنهــا حجـاب صــــورتش گــرد بیابـان است
گرد بیابان است
در زیــر پــایش جـای گل، خـار مغیـلان است
خار مغیلان است 

یک ماه خون گرفته 5 – غلامرضا سازگار
 

ای هلالِ ماه خون! اشک و خون آورده‌ای
چهـره از خــون حسین لالـه‌گون آورده‌ای
خون، دل اهل ولاست                     کل عالم کربلاست
ای مه خونِ خدا ای محرم آمدی
بر دل پیغمبر و فـاطمه آتش زدی
خون، دل اهل ولاست                    کل عالم کربلاست
ماه خون! از کربلا بوی خون احساس کن
گریـه بـر بی‌دستـی حضـرت عبـاس کن
خون، دل اهل ولاست                    کل عالم کربلاست
ماه خون! در تو بپا، شور محشر می‌شود
بر سر دست حسین، ذبح اصغر می‌شود
خون، دل اهل ولاست                   کل عالم کربلاست
ای محرم از عطش، جان طفلان بر لب است
پـاسخ لب‌تشنگان، اشک چشم زینب است
خون، دل اهل ولاست                   کل عالم کربلاست
آه از آن ساعت که شمر، پا نهد در قتلگاه
می‌بـرد سـر از حسین، می‌کند زهـرا نگاه
خون، دل اهل ولاست                   کل عالم کربلاست
 

یک ماه خون گرفته 5 – غلامرضا سازگار

باز از ره می‌رسد، ماه غم، ماه عزا                    بر مشامم می‌رسد، بوی خاک کربلا
آید از هر جا نوای یا حسین
یابن الزهرا یا حسین (3)
کاروان خسته دل، آید از کوی خدا                    با دلی لبریز عشق، می‌رود سوی خدا
قافله سالارشان مولا حسین
یابن الزهرا یا حسین (3)
چشمۀ چشم همه، همچو دریا می‌شود                    غرق در امواج غم، قلب زهرا می‌شود
ذرّه تا خورشید گوید یا حسین
یابن الزهرا یا حسین (3)
باغبـانی همرهش، لالـه‌های ارغوان                    شیرخواره کودکی، بلبـل این کاروان
قبلۀ عشق همه گل‌ها حسین
یابن الزهرا یا حسین (3)
آن طرف با بانوان، کودکان دل‌نواز                    در کنار عمه‌اش، یک سه ساله غرق ناز
دائماً دارد به لب بابا حسین
یابن الزهرا یا حسین (3)

فانوسهای اشک 2 – غلامرضا سازگار 

این هلال ماتم است یا هلال زینب است
اهـل عالـم را همه واحسینا بـر لب است
تسلیت یابن الحسن                      رخت ماتم کن به تن
از زمیـن خیـزد خـروش، از سمـا آید ندا
تشنه‌لب رأس حسین، می­شود از تن جدا
تسلیت یابن الحسن                      رخت ماتم کن به تن
ماه گریـه، ماه اشک، ماه خون، ماه قیام
بر حسین از ما درود، بر شهیدانش سلام
تسلیت یابن الحسن                      رخت ماتم کن به تن
جوشد از قلب افق، خون مصباح الهدی
دست سقـای حـرم می­شود از تـن جدا
تسلیت یابن الحسن                      رخت ماتم کن به تن
آیـد از خون حسین تـا قیامت این ندا
من برای حفظ دین جان خود کردم فدا
تسلیت یابن الحسن                      رخت ماتم کن به تن
سر به نـوک نیـزه­ هـا، تـن میـان آفتاب
سینه زیر سم اسب، رخ ز خون سر خضاب
تسلیت یابن الحسن                      رخت ماتم کن به تن

فانوسهای اشک 2 – غلامرضا سازگار

شـده مــاه محـرّم سـرت سـلامت فاطمه
مه اشک است و ماتم سرت سلامت فاطمه
خون، روان از دو عین است                      مهِ قتلِ حسین است
شده عالم سیه‌پوش از داغ هفتاد و دو تن
می‌شود خـاک صحرا بـر یوسف زهرا کفن
خون، روان از دو عین است                      مهِ قتلِ حسین است
رسـد از بـاغ جنت بـا چشم گریان فاطمه
گهـی آیـد در گــودال گاهـی کنـار علقمه
خون، روان از دو عین است                      مهِ قتلِ حسین است
گـل لبخنـد اصغــر آتـش زده بـر جگــرم
روی خــونین اکبــر افکنـده بـر دل شـررم
خون، روان از دو عین است                      مهِ قتلِ حسین است
روی خاک میدان این شاخۀ یاس علی است
سر زهرا سلامت این دست عباس علی است
خون، روان از دو عین است                      مهِ قتلِ حسین است
مه خون است و سقا خون از بصر جاری کند
عـوض دست عبــاس زینـب علمـداری کند
خون، روان از دو عین است                      مهِ قتلِ حسین است
مه خون است و قاسم گردد به قربان عمو
نـوشـد آب گــوارا از چـشم گـریـان عمو
خون، روان از دو عین است                      مهِ قتلِ حسین است

فانوسهای اشک 2 – غلامرضا سازگار
 

تسلیت ای یاران                ماه محـرّم شد                مـاه محرّم شد
بـــزم عـزاداران         حلقۀ مـاتم شد         حلقۀ ماتم شد
جبریل امین سینه زده، جامه دریده
خون جگر فـاطمه از دیـده چکیده
ماه عزا آمد (2)
گریه کن ای دیده                مـــاه عـــزاداری اسـت                مـــاه عـــزاداری اسـت
در همــۀ عــالـم         خون حسین جاری است         خون‌ حسین ‌جاری است
بر پـا شده در مــاه عـزا شـور قیامت
زین ماتم عظمی سر مهدی به سلامت
ماه عزا آمد (2)
جنّ و ملک با هم                گـریه کنید امشب                گریه کنید امشب
در مـهِ خون گردد         خون به دل زینب         خون به دل زینب
این ماه به خون خفتن هفتاد و دو یار است
از خـون همـه دشـت بـلا بـاغ و بهار است
ماه عزا آمد (2) 
ارض و سما شورِ                روز جــزا دارند                روز جــزا دارند
فـاطمه و حیـدر
     هر دو عزا دارند         هر دو عزا دارند
آیـد بـه سـوی کـرب و بلا از دل صحرا
بــا خیــل بنی‌هـاشمیـان یوسف زهرا
ماه عزا آمد (2)
در مـه خون سقّا                نقش زمین گردد                نقش زمین گردد
غرقه به خون ماهِ         ام‌بنیــن گــردد         ام‌بنیــن گــردد
در مـاه عـزا کـس نکنـــد یـاری زینب
خون گریه کن ای دل به عزاداری زینب
ماه عزا آمد (2)
این مه خون ماه                شیون‌ و واویلاست                شیون و واویلاست
در یـم خون پرپر         دستـه‌گـل لیلاست         دستـه‌گـل لیلاست
زینب زند از داغ علی بر سر و سینه
ریزد به روی پیکر او اشک سکینـه
ماه عزا آمد (2)

فانوسهای اشک 2 – غلامرضا سازگار

امشب هلال ماه خون در آسمان پیدا شده
رخت سیـه بـر قـامت پیغمبـر و زهرا شده
خون گریه کن ای ماه خون                          انا الیه راجعون

ای حاجیان حج خون آماده بهر هر بلا
واویلتــا واویلتـــا واویلتــا فی کربلا
خون گریه کن ای ماه خون                          انا الیه راجعون
امشب زمین و آسمان دارند ذکر یا حسین
روح از تن پیغمبـران پـرواز کرده با حسین
خون گریه کن ای ماه خون                          انا الیه راجعون
در این مه خون می‌شود خون بر دل زار حسین
از تیـغ کین گـردد جـدا دست علمـدار حسین
خون گریه کن ای ماه خون                          انا الیه راجعون
در مـاه خـون عالم پر از فریاد واویلا شود
خـون قـلب زار بــاغبان بـر لالۀ لیلا شود
خون گریه کن ای ماه خون                          انا الیه راجعون
در ماه خون،خون خدا درخون شناور می‌شود
صـد پاره قلب زینب از داغ بــرادر می‌شـود
خون گریه کن ای ماه خون                          انا الیه راجعون
دراین مه خون غنچۀ نشکفته پرپر می‌شود
دلـداری خـون خـدا لبخنـد اصغر می‌شود
خون گریه کن ای ماه خون                          انا الیه راجعون

فانوسهای اشک 2 – غلامرضا سازگار

دوباره سـرو قد زهـرا، ز غم خمیده
مهدی سرت سلامت ماه عزا رسیده
این ماتم حسین است                      ماه غم حسین است
شد از افق نمایان هلال خون دوباره
بـر پیکر حسینش، زهـرا کند نظـاره
این ماتم حسین است                       ماه غم حسین است
من روی زخم دل‌ها، زخم دوباره دیدم 
دوباره روی نیـزه، هجـده ستاره دیدم
این ماتم حسین است                      ماه غم حسین است
زینب کشد ز دل آه زهرا زند به سینه
دشمن کند نوازش با سیلی از سکینه
این ماتم حسین است                      ماه غم حسین است  
گلگون افق، ز خون خدای ذوالجلال است
داغ عـزیـز زهـرا، بـر سینـه هـلال است
این ماتم حسین است                      ماه غم حسین است

یک ماه خون گرفته 4 - غلامرضا سازگار

هلال مـاه خـون، دمیده
قیــامت کبـری، رسیـده
رنـگ از رخ زهـرا پـریده
یا زهرا سرت سلامت                    یا زهرا سرت سلامت
مــــاه شهــادت حسیـن است
فاطمه را، خون، در دو عین است
عبــاس، مقطــوع الیدین است
یا زهرا سرت سلامت                    یا زهرا سرت سلامت
ای سـاربـان‌ها تـا تــوانید
آهستــه‌تر محمـل بـرانیـد
جای «هدی» نوحه بخوانید
یا زهرا سرت سلامت                    یا زهرا سرت سلامت
ای ماه خون، چه بی‌وفایی
از تـو رسـد بـوی جـدایی
قتلگـه خــــون خــدایی
یا زهرا سرت سلامت                   یا زهرا سرت سلامت
از مـاه خون، ریزد ستاره
چگـونه مـی‌کنـد نظـاره
بـر آن گلــوی پــاره‌پاره
یا زهرا سرت سلامت                    یا زهرا سرت سلامت
قامت گردون، شد، هلالی
چون قـامت مولی‌الموالی
فـاطمه را بُــوَد چه حالی
یا زهرا سرت سلامت                    یا زهرا سرت سلامت
ای ماه خون، زمزمه داری
نــالۀ «یـا فـاطمه» داری
قتلگــه و علـقـمـه داری
یا زهرا سرت سلامت                    یا زهرا سرت سلامت

 یک ماه خون گرفته 4 - غلامرضا سازگار

آمـد مـاه عــزا، عـالم گرفته
زهرا در ماه خون، ماتم گرفته
اللـه اکبـر                                    شـد روز محشر
مولا یابن‌الحسن سرت سلامت
مولا یابن‌الحسن سرت سلامت
از چشم ماه خون ریزد ستاره
زهـــرا در قتلـگه دارد نظاره
قرآن زهـرا                                    افتد به صحرا
مولا یابن‌الحسن سرت سلامت
مولا یابن‌الحسن سرت سلامت
ای ماه خون چرا رنگت پریده
یکباره سـر زدی قامت خمیده
کن گریه امشب                                    بر حال زینـب
مولا یابن‌الحسن سرت سلامت
مولا یابن‌الحسن سرت سلامت
از کعبه می‌رسد هر دم نوایی
حـاجی فـاطمه شد، کربلایی
با جمله یـاران                                    با جان‌نثاران
مولا یابن‌الحسن سرت سلامت
مولا یابن‌الحسن سرت سلامت  

یک ماه خون گرفته 4 - غلامرضا سازگار

سرت سلامت، رسول خاتم                      دوباره سر زد، هلال ماتم
فـــرشتـگــان آســمـانی              رسیده وقت نوحه‌خوانی
حسین مظلوم حسین مظلوم
حسین مظلوم حسین مظلوم 
هلال خون، سر نزن دوباره                      کــه می‌زنی بــر جگر، شـراره
شهـــادت عـزیـز زهراست              تنش به روی خاک صحراست
حسین مظلوم حسین مظلوم
حسین مظلوم حسین مظلوم
در این مه اشک، در این مه خون                      به جسم صدچاک، به روی گلگون
حـــسین و ایثــــار و شـهادت              بـه مــوج خــــون کند عبــادت
حسین مظلوم حسین مظلوم
حسین مظلوم حسین مظلوم
هلال خون و ماه پیام است                      برای شیعه، خنده حرام است
مـــاه محـرّم الحـرام است              مـاه جهاد است و قیام است
حسین مظلوم حسین مظلوم
حسین مظلوم حسین مظلوم 
هلال خــون آه ز دل بــرآرد                      عــزیز زهــرا کفن ندارد
پیکر او از خون، خضاب است              عـریان میان آفتاب است
حسین مظلوم حسین مظلوم
حسین مظلوم حسین مظلوم
از تیغ دشمن، چو شاخۀ یاس                      افتد ز پیکر دو دست عباس
صــدایش از علقمـــه آیــد              بــه دیـــدنش فـاطمه آید
حسین مظلوم حسین مظلوم
حسین مظلوم حسین مظلوم

یک ماه خون گرفته 4 - غلامرضا سازگار

گشته جهان همه‌جا کرب‌ و‌ بلای حسین
ســر زده بـــار دگـر مـاه عـزای حسین
این مه خون خداست                    فاطمه صاحب‌ عزاست     
رسد به عرش خدا، خدا خدای حسین
کنـد امـام زمـان گـریـه بـرای حسین
این مه خون خداست                    فاطمه صاحب‌ عزاست
سلام ما به حسین و خون حنجر او
گلـوی تشنه ز تن جـدا شود سر او
این مه خون خداست                    فاطمه صاحب‌ عزاست
به دشت کرب‌وبـلا نگاه فاطمه است
گهی به قتلگاه و گهی به علقمه است
این مه خون خداست                    فاطمه صاحب‌ عزاست  
نگـه بـه کـرب‌ و بـلا کن ای امـام زمان
تن حسین به زمین، سرش به نوک سنان
این مه خون خداست                    فاطمه صاحب‌ عزاست
میان مقتل خون رسد سلام خدا
رسـد سلام خـدا بـه سیدالشهدا
این مه خون خداست                    فاطمه صاحب‌ عزاست
سلام مابه حسین و خون اصغر او 
به عـون و جعفـر و بـر علیِّ‌اکبر او 
این مه خون خداست                     فاطمه صاحب‌ عزاست  

     
یک ماه خون گرفته 6 – غلامرضا سازگار

مـاه عـزا شد ای اهل عالم ای اهل عالم
گرید از این غم، رسول خاتم رسول خاتم
ماه خون ماه عزا ماه شهیدان
یا حسین مولا حسین مولا حسین جان
در این مهِ خون، عالم گرفته عالم گرفته
زهرا به جنـت مـاتم گرفته ماتم گرفته
می‌کند در قتلگه گیسو پریشان
یا حسین مولا حسین مولا حسین جان 
ای اهل عالم این ماه خون است شیون برآرید
از اشک و دیـده بر زخـم اکبــر مـرهم گذارید
آیه‌آیه می‌شود مانند قرآن
یا حسین مولا حسین مولا حسین جان
در این مه خون، قرآن زهرا نقش زمین است
بـر سینــۀ او بـا پـای چکمه شمر لعین است
کربلا از خون او گردد گلستان
یا حسین مولا حسین مولا حسین جان
در این مه خون، شمـر ستمگر از دم خنجر
از نجل زهرا هم می‌درد تن هم می‌برد سر
بر لبِ دریا ولی با کام عطشان
یا حسین مولا حسین مولا حسین جان

یک ماه خون گرفته 5 – غلامرضا سازگار

محــرم شد، خـدایا! چون بگریم
روم در کـوه و در هـامـون بگریم
بســوزانم بسـوزان مثــل شمعم
که بر زخم شهیدان خــون بگریم
محــرم شـد، فغـان از دل بر آرید
ز چشم خود چو باران خون ببارید
بگـریید ای عـزیـزان تـا که با هم
بـه زخـم فـاطمـه مـرهم گـذارید

یک ماه خون گرفته 4 - غلامرضا سازگار

ریـزد از چشمم ستاره، در جگـر دارم شراره
می­چکد خون شهیدان از هلال خون دوباره
شد محرم                        ماه ماتم
واحسینا، واحسینا
خون هفتاد و دو عاشق، می­دمد از دشت و صحرا
می­شود یـک روزه پـرپـر، لالـه هـای بــاغ زهـرا
از دم تیر                       زیر شمشیر
واحسینا، واحسینا
مـاه قتـل سیـدالنـاس، مـاه اکبـر، مـاه عبـاس
دست سقا افتد از تن، بر زمین چون شاخۀ یاس
چهره گلگون                      دیده پر خون
واحسینا، واحسینا
ماه سربازیّ اصغر، ماه لبخند شهادت
بر فراز دست بابا می­کند اصغر عبادت
می­خورد شیر                      از دم تیر
واحسینا، واحسینا   
مـاه قتـلِ مــاه لیـلا، مـاه جـانبـازی اکبر
با تن پاشیده از هم می­شود در خون شناور
اِرباً اِربا                      مثل بابا
واحسینا، واحسینا     
مـاه جنگ حق و باطل، ماه سرهای بریده
می­شود از دیده جاری اشک زهرای شهیده
ماه انصار                      ماه ایثار
واحسینا، واحسینا
ماه عاشورا رسیده، خون بوَد جاری ز دیده
زینب مظلومه گیـرد بـوسـه از حلق بریده
سینه سوزان                      دیده گریان
واحسینا، واحسینا

فانوسهای اشک 2 – غلامرضا سازگار

ملک هستی پر شده از صدای یا حسین                      واحسینا واحسین واحسینا واحسین
ماه اشک و ماه خون، ماه عاشورا شده
خون جگر زهرا شده
نقش خاک و خون شود لاله و یاس حسین                      گردد از پیکر جدا دست عباس حسین
ماه اشک و ماه خون، ماه عاشورا شده
خون جگر زهرا شده
عالم هستی پر از بانگ واویلا شود                                پرپر از شمشیر کین لالۀ لیلا شود
ماه اشک و ماه خون، ماه عاشورا شده
خون جگر زهرا شده
کشته در کرب و بلا عون و جعفر می‌شود                      بر سر دست حسین ذبح اصغر می‌شود
ماه اشک و ماه خون، ماه عاشورا شده
خون جگر زهرا شده
شمر دون سر می‌برد از حسین در قتله‌گاه                      با دو چشم خونفشان می‌کند زهرا نگاه
ماه اشک و ماه خون، ماه عاشورا شده
خون جگر زهرا شده
لاله‌های باغ وحی سربه صحرا می‌نهند                        در بیابان زیر خار تشنه لب جان می‌دهند
ماه اشک و ماه خون، ماه عاشورا شده
خون جگر زهرا شده
در محرّم العطش از یتیمـان بشنوید                               وز سر بالای نی صـوت قـرآن بشنوید
ماه اشک و ماه خون، ماه عاشورا شده
خون جگر زهرا شده

فانوسهای اشک 1- غلامرضا سازگار

 ای هلال ماه خون بار دیگر سر زدی                      شعلـه بـر جـان و دل آل پیغمبر زدی
محشر کبری شده
مـاه عاشورا شده
در محرّم می‌شود خون بقلب فاطمه                      گریـه بـر سقــا کند در کنـار علقمه
محشر کبری شده
مـاه عاشورا شده
مـاه ثاراللهیـان مــاه مــاتم آمــده                      قسمت آل علی یک جهـان غم آمده
محشر کبری شده
مـاه عاشورا شده
ای مَه خون گریه کن بر عزیزان خدا                      در تـو می‌گـردد سر یوسف زهرا جدا
محشر کبری شده
مـاه عاشورا شده
در مه ماتم رباب بی علی اصغر شود                      غنچه نشکفته‌اش مثـل گل پرپر شود
محشر کبری شده
مـاه عاشورا شده
در محرّم کربلا دشت محشر می‌شود                      زینب خونین جگر بـی‌برادر می‌شود
محشر کبری شده
مـاه عاشورا شده
در مـه ماتـم بـه پا بانگ واویلا شود                      پیش چشمان حسین بی‌پسر لیلا شود
محشر کبری شده
مـاه عاشورا شده

فانوسهای اشک 1- غلامرضا سازگار

یا امـام زمـان مـاه مـاتم رسید
تسلیت تسلیت که محرّم رسید
خون ببار از دو عین                                گریه کن بر حسین
یا حسین یا حسین یا حسین یا حسین
یـوسف فـاطمه حـجّ خـون می‌کند
صورت از خون خود لاله‌گون می‌کند
خون ببار از دو عین                               گریه کن بر حسین
یا حسین یا حسین یا حسین یا حسین
همه دم نالۀ واحسینا به پاست
همه جا نینوا همه جا کربلاست
خون ببار از دو عین                               گریه کن بر حسین
یا حسین یا حسین یا حسین یا حسین
در محـرّم روان اشک یاران شود
جسم قرآن ز خون لاله‌باران شود
خون ببار از دو عین                              گریه کن بر حسین
یا حسین یا حسین یا حسین یا حسین
در محرّم کند حضـرت فاطمه
ناله در قتلگاه گریـه در علقمه
خون ببار از دو عین                               گریه کن بر حسین
یا حسین یا حسین یا حسین یا حسین
باغ دین خرّم از خون اصغر شود
در کف بـاغبان غنچه پرپــر شود
خون ببار از دو عین                              گریه کن بر حسین
یا حسین یا حسین یا حسین یا حسین
در محرّم حسین بی‌برادر شود
در محـرّم دو تا فرق اکبر شود
خون ببار از دو عین                              گریه کن بر حسین
یا حسین یا حسین یا حسین یا حسین

فانوسهای اشک 1- غلامرضا سازگار 

جهان گرید از این غم که شد ماه محرّم
بزن خیمـه بـه مـاتم که شد ماه محرّم
حسینم واحسینا
در این ماه بریزد عدو خون خدا را                              سر نیزه ببینید رؤس شهدا را
ز خون رنگ نمایند رخ شمس هدی را
بـزن ناله دمـادم کـه شـد مـاه محرّم
حسینم واحسینا
در این مه شود از غم سیه معجر لیلا                      شـود نقش بیابـان گـل پـرپـر لیلا
کنـد حــج شهــادت علـی اکبـر لیـلا
کنم شیون از این غم که شد ماه محرّم
حسینم واحسینا
در این مـاه عزا خون دل تنگ رباب است                      عدو تشنۀ خون است علی تشنۀ آب است
دل آل محمّد بر این طفل کباب است
سراپـا همـه اشکـم که شد ماه محرّم
حسینم واحسینا
در ایــن مـاه ببینیـد وفــاداری زینب                      پـس از قتـل بـرادر گرفتـاری زینب
کسی نیست که آید پی یاری زینب
بود خون دل عالم که شد ماه محرّم
حسینم واحسینا
در این ماه شهادت حسین یار ندارد                     علـم نقش زمیـن است علمدار ندارد
بـه غیـر از گـل پـرپـر به گلزار ندارد
بود خون دل عالم که شد ماه محرّم
حسینم واحسینا

فانوسهای اشک 1- غلامرضا سازگار

رسیـده مـاه عـزای سیّــدالشهداء
بزن به سینه و سر به یاد خون خدا
ماه ماتم آمده                               یا محرّم آمده
واحسینا واحسین
مشام جان شده پر ز بوی کرب و بلا
بیـا بیـا برویم بـه سوی کـرب و بلا
کربلایی شد دلم                         این دل ناقابلم
واحسینا واحسین
بـود در این مَـه خـون شهیـد کرب و بلا
تنش به خاک زمین سرش به طشت طلا
خواهرش دور سرش                مادرش با پیکرش
واحسینا واحسین
منـم کـه گریـه کن حسین فاطمه‌ام
گهی به قتلگهـم گهی بــه علقمـه‌ام
یار انصار اللهم                               زائر ثاراللهم
واحسینا واحسین
به عشق خون خدا سرشته آب و گلم
به سـوی کـرب و بـلا پریده مرغ دلم
اشک من شد توشه‌ام           زائر شش گوشه‌ام
واحسینا واحسین
رسد به کرب و بلا صدای زمزمه‌ام
که عـاشق حرم حسیـن فاطمـه‌ام
عشق من باشد همه              قتلگاه و علقمه
واحسینا واحسین
به کربلا و به لاله‌های چیده قسم
به خـون قتلگه و سـر بریده قسم
گریه آیین من است          اشک من دین من است
واحسینا واحسین

فانوسهای اشک 1- غلامرضا سازگار

در همه جا افتـاده شـور قیـامت
یوسف زهرا مهدی سرت سلامت
بقیـۀ‌الله                                   اجرکَ الله
ماه عزا ماه عزا ماه عزا شد (2)
مـــاه عــزا و هـلال خـون دمیده
رنــگ از رخ حضــرت زهـرا پریده
ماه شهادت                            ماه سعادت
ماه عزا ماه عزا ماه عزا شد (2)
بـر تـن اهل عزا رخت سیاه است
فاطمه صاحب عزا در قتلگاه است
ای اهل عالم                            آمد محرم
ماه عزا ماه عزا ماه عزا شد (2)
مـاه عــزاداری زینب کبـراست
بر سر نیزه سر یوسف زهراست
قرآن بخواند                             شیعه بداند
ماه عزا ماه عزا ماه عزا شد (2)
مــاه شهیدان بـود یـا ایهاالناس
گردد جدا از بدن دو دست عباس
سقای بی‌آب                          می‌رود از تاب
ماه عزا ماه عزا ماه عزا شد (2)
بر آسمــان مـی‌رود فغان لیلا
نقش زمین می‌شود قرآن لیلا
شبهِ پیمبر                                علی‌اکبر
ماه عزا ماه عزا ماه عزا شد (2)
در مـاه خون غنچۀ پرپر ببینید
لبخنـد سـرخ علی‌اصغر ببینید
ششماهه سرباز                             یار سرافراز
ماه عزا ماه عزا ماه عزا شد (2)

 دو دریا اشک 1- غلامرضا سازگار

امشب هلال ماه خون در آسمان پیدا شده
رخت سیـه بر قـامت پیغمبـر و زهـرا شده
خون گریه کن ای ماه خون                            اناالیه راجعون
ای حاجیان حج خون آماده بهر هر بلا
واویلتـــا واویلتــا واویلتـا فی کـربلا
خون گریه کن ای ماه خون                            اناالیه راجعون
امشب زمیـن و آسمان دارند ذکر یا حسین
روح از تن پیغمبـران پـرواز کـرده با حسین
خون گریه کن ای ماه خون                            اناالیه راجعون  
در این مه خون می‌شود خون بر دل زار حسین
از تیـغ کین گـردد جـدا دسـت علمدار حسین
خون گریه کن ای ماه خون                            اناالیه راجعون  
در ماه خون عالم پر از فریاد واویلا شود
خـون قـلب زار باغبـان بر لاله لیلا شود
خون گریه کن ای ماه خون                            اناالیه راجعون
در ماه خون خون خدا در خون شناور می‌شود
صـد پــاره قلب زینب از داغ بـرادر مـی‌شود
خون گریه کن ای ماه خون                            اناالیه راجعون
در این مه خون غنچه نشکفته پرپر می‌شود
دلـداری خـون خـدا لبخنـد اصغـر می‌شود
خون گریه کن ای ماه خون                            اناالیه راجعون
 

دو دریا اشک 1- غلامرضا سازگار

شــده مـاه محـرّم ســرت سـلامت فاطمه
مه اشک است و ماتم سرت سلامت فاطمه
خون، روان از دو عین است                        مهِ قتلِ حسین است
شده عالم سیـه‌پوش از داغ هفتاد و دو تن
می‌شود خــاک صحرا بر یوسف زهـرا کفن
خون، روان از دو عین است                        مهِ قتلِ حسین است
رسد از بــاغ جنت بــا چشم گریـان فاطمه
گهــی آیــد در گـــودال گـاهی کنار علقمه
خون، روان از دو عین است                        مهِ قتلِ حسین است 
گــل لبخنــد اصغـر آتـش زده بـر جگـرم
روی خــونین اکبــر افکنـده بـر دل شررم
خون، روان از دو عین است                        مهِ قتلِ حسین است
روی خاک میـدان این شاخۀ یاس علی است
سر زهرا سلامت این دست عباس علی است
خون، روان از دو عین است                        مهِ قتلِ حسین است
مه خون است و سقا خون از بصر جاری کند
عــوض دسـت عبـاس زینـب علمداری کند
خون، روان از دو عین است                         مهِ قتلِ حسین است
مه خون است و قاسم گردد به قربان عمو
نـوشد آب گــوارا از چـشم گـریــان عمو
خون، روان از دو عین است                        مهِ قتلِ حسین است

دو دریا اشک 1- غلامرضا سازگار

تسلیت ای یاران                 مـاه محرّم شد                مـاه محرّم شد
بــزم عــزاداران         حلقه ماتم شد         حلقه ماتم شد
جبریل امین سینه زده جامه دریده
خون جگـر فاطمه از دیـده چکیده
ماه عزا آمد (2)
گـریه کن ای دیده                مـــاه عـــزاداری است                مــــاه عـــزاداری است
در همــــۀ عــالم         خون‌ حسین جاری است         خون‌ حسین‌ جاری است
بـر پـا شـده در مـاه عـزا شور قیامت
زین ماتم عظمی سر مهدی به سلامت
ماه عزا آمد (2)
جنّ و ملک بـا هم               گریه کنید امشب                گریه کنید امشب
در مـهِ خـون گردد         خون به دل زینب         خون به دل زینب
این ماه به خون خفتن هفتاد و دو یار است
از خــون همـه دشت بـلا بـاغ و بهار است
ماه عزا آمد (2) 
ارض و سما شــورِ               روز جــزا دارند                روز جــزا دارند
فــاطمه و حیــدر         هر دو عزا دارند         هر دو عزا دارند
آید به سوی کـرب و بلا از دل صحرا
بـا خیـل بنی‌هـاشمیان یوسف زهرا
ماه عزا آمد (2)
در مه خـون سقا               نقش زمین گردد               نقش زمین گردد
غرقه به خون ماه         ام‌بنیـن گـــردد         ام‌بنیـن گـــردد
در مــاه عـزا کــس نکنـد یـاری زینب
خون گریه کن ای دل به عزاداری زینب
ماه عزا آمد (2)
این مه خون ماه               شیون‌ و واویلاست               شیون و واویلاست
در یم خون پرپر         دسته گـل لیلاست         دسته گـل لیلاست
زینب زند از داغ علی بر سر و سینه
ریـزد بـه روی پیکر او اشک سکینه
ماه عزا آمد (2)

دو دریا اشک1 - غلامرضا سازگار

شد مـاه عـزاداری، یا حسین! یا حسین!
اشکم ز بصر جاری، یا حسین! یا حسین!
پـــریـده رنــگ زهـــرا واویـلا واویـلا
                                     واویلتا واویلا، واویلا واویلا
تـابیده هـلال خــون فـاطمه، فـاطمه
کن چهره ز خون گلگون فاطمه، فاطمه
بـادا سرت سلامت یـا زهـرا یـا زهـرا
                                    واویلتا واویلا، واویلا واویلا
از سینـه بـر آور آه کــربلا، کــربلا
در مـاتــم ثــارالله کــربلا، کـربلا
مهمان نوازی کن از مهمانت کربلا
                                    واویلتا واویلا، واویلا واویلا
بنگـر بـه گـل یــاست یا علی! یا علی!
کن گـریـه بـه عبـاست یا علی! یا علی!
دستی که می بوسیدی گردد از تن جدا
                                    واویلتا واویلا، واویلا واویلا
ریحـانـۀ پیغمبـر یا حسـن! یا حسن!
بر قـاسم خود بنگر یا حسن! یا حسن!
در حجلۀ خون زند قاسمت دست و پا
                                    واویلتا واویلا، واویلا واویلا
آهم گـذرد از سر ای خدا! ای خدا!
از داغ علی اکبـر ای خدا! ای خدا!
از تیغ کین می شود فرق اکبر دوتا
                                    واویلتا واویلا، واویلا واویلا
در دامن یک مــادر وای وای وای وای
شش ماهه زند پرپر، وای وای وای وای
                                    واویلتا واویلا، واویلا واویلا

یک ماه خون گرفته 2- غلامرضا سازگار

این هلال ماتم است یا هلال زینب است
اهــل عـالم را همه واحسینا بر لب است
                      تسلیت یابن الحسن، رخت ماتم کن به تن (تکرار)
از زمیـن خیـزد خروش، از سمـا آیــد نـدا
تشنه لب رأس حسین، می شود از تن جدا
                      تسلیت یابن الحسن، رخت ماتم کن به تن (تکرار)
ماه گریه، مـاه اشک، ماه خون، ماه قیام
بر حسین از ما درود، بر شهیدانش سلام
                      تسلیت یابن الحسن، رخت ماتم کن به تن (تکرار)
جوشد از قلب افق، خون مصباح الهدی
دست سقای حرم می شود از تـن جدا
                      تسلیت یابن الحسن، رخت ماتم کن به تن (تکرار)
آید از خون حسین تـا قیــامت این ندا
من برای حفظ دین جان خود کردم فدا
                     تسلیت یابن الحسن، رخت ماتم کن به تن (تکرار)
سر بـه نـوک نیـزه ها، تن میـان آفتـاب
سینه زیر سم اسب، رخ ز خون سر خضاب
                    تسلیت یابن الحسن، رخت ماتم کن به تن (تکرار)

یک ماه خون گرفته 2- غلامرضا سازگار

بزن ای دل ناله هنگام غم آمد
مـه اشک و خون، ایام غم آمد
این ماه عزاست             یا روز جزاست             دل کرب و بلاست
یا مولا یا حسین (4 تکرار)
عوض گل روید خون از دل صحرا
همه عـالم گـرید بـر یـوسف زهرا
پرگشته فضا               چون روز جـزا،                  از بانگ عزا
یا مولا یا حسین (4 تکرار)
مه ایثــار است و مـاه عـزاداری
دلم از غم خون و اشکم بود جاری
خون شد جگرم،              در دل شررم،                من نوحه گرم
یا مولا یا حسین (4 تکرار)
به حسینم گریان، بر جسم عریانش
جگــرم می سوزد بر کام عطشانش
دل گشته کباب،                از قحطی آب،            از اشک رباب
یا مولا یا حسین (4 تکرار)
علی اکبـر گــردد جسمش اربا اربا
می زند دست و پا پیش چشم بابا
گه یاد پدر،                گه یاد پسر،                 هر شام و سحر
یا مولا یا حسین (4 تکرار)
به مشامم آید بوی گل یاسم
نرود از خــاطر بـازوی عباسم
بشکسته جبین،                  آن حامی دین،           افتد به زمین
یا مولا یا حسین (4 تکرار)

یک ماه خون گرفته 2- غلامرضا سازگار

ریزد از چشمم ستـاره، در جگـر دارم شـراره 
می چکد خون شهیدان از هلال خون دوباره 
شد محرم                ماه ماتم                 واحسینا، واحسینا
خون هفتاد و دو عاشق، میدمد از دشت و صحرا
می شود یـک روزه پـرپـر، لالــه های بـاغ زهـرا 
از دم تیر               زیر شمشیر               واحسینا، واحسینا
ماه قتــل سیدالنــاس، مــاه اکبــر، مـاه عباس
دست سقـا افتد از تن، بر زمین چون شاخۀ یاس
چهره گلگون           دیده پرخون             واحسینا، واحسینا
مـاه سربــازیّ اصغــر، مــاه لبخند شهادت
بر فــراز دست بابا می کنــد اصغــر عبادت
می خورد شیر             از دم تیر             واحسینا، واحسینا
مـاه قتــلِ مـاه لیـلا، مـاه جـان بـازی اکبر 
بـا تن پاشیده از هم می شود در خون شناور 
اِرباً اِربا                    مثل بابا                 واحسینا، واحسینا
ماه جنگ حق و باطل، مـاه سرهـای بریـده
می شود از دیده جاری اشک زهرای شهیده
ماه انصار                 ماه ایثار              واحسینا، واحسینا
ماه عاشورا رسیده، خون بود جاری ز دیده
زینب مظلومه گیـرد بـوسـه از حلق بریده
سینه سوزان            دیده گریان           واحسینا، واحسینا

یک ماه خون گرفته 1- غلامرضا سازگار

ای هلال خـون دوبـاره سـر زدی                        ای محــرم بـــار دیگــــر آمـدی 
زخـم دل بـا دیـدنت کـاری شده               خـون به دامـان افـق جاری شـده 
در تــو بــاغ لالـۀ پــرپــر بــود               عکـس لبخنــد علـی اصغــر بـود 
ای هـلال خـون چـرا بـاز آمـدی               گر چـه خـونینی سـرافـراز آمــدی 
در تـو بینم اشک خیـر النـاس را               زخــم فــرق حضــرت عبــاس را 
در تــو بس داغ مکـرر دیـده ام               پیکـر صــد چــاک اکبـر دیـده ام 
در تو بینم خیمـه هـای سـوخته               کــام خشـک و دامــن افــروخته 
در تو بینـم صـورت و خـاک تنور               در تـو بینـم سیـنـه و سـم ستـور 
در تو بینم جسم هفتـاد و دو تن               غرق خـون افتاده بی غسل و کفن
در تو بینـم گریــه ی دُردانــه ها               کعب نـی بر روی کتف و شـانه ها 
در تو بینـم یـاس نیلـی پوش ها              در تـو بینم خـون روان از گوش ها
در تو پیـدا آتش تاب و تب است              صورت یک مرکب بی صاحب است 
در تو می بینـم کـه از خون جبین               شستـه وجــه الله روی نــازنـیـن 
در تـو می بیـنـم یتیمــی بـارهـا               تشنه لـب جـان داده زیـر خـارها 
در تو بینم چهره ها از خون خضاب               بــر لـب طفلـی نـوشتــه آب آب 
وای وای ای مـاه مــاتـم! بـازگـرد               ای هـلال غصـه و غــم! بــازگـرد 
بــاز شـو ای مــاه اشک و مـاه آه               تـرسم آیـد شمـر دون در قتلگـاه 
سـوخت قلـب عالم و آدم بـس است 
شعله بـر دلها مزن «میثم» بس است

یک ماه خون گرفته 1- غلامرضا سازگار

هلال خون، مه خون، ماه اشک،ماه عزاست                             عزای کیست؟ گمانم عزای خون خداست 
خمیده قـامت گردون، شکسته پشت فلک              روانه خـون دل از چشـم آدم و حـوّاست 
پریــده رنـگ ز رخســار احمــد و حیـدر               شــرارۀ دل زهـرا، صــدای وا ولــداست
سـرشک دیـــدۀ زهــرا، روان ز قلب افـق              قـد خمیـدۀ زینـب، هـلال مـاه عـزاست
قسم به جان حسین ای هلال خون بـرگرَد              کــه در تــو زخـم علمـدار کربلا پیداست
بگــو فــرات نجوشـد کـه آب تشنـه لبان               در ایـن طلیعۀ خـون اشک دیدۀ سقاست 
بگـو بــه لالــه نرویـد که چنــد روز دگـر               ورق ورق بـــه روی خـاک، لالـۀ لیلاست 
بگـو بـه مهـر نتابـد که راس پـاک حسین              فـراز نیـزه چـو خورشیــد روز عاشوراست 
ز گـــوش دخترکـی خـون روان بـود گویا              کــه گوشـــوارۀ او یادگــاری زهــراست 
حسین بـود خدایـی، خــدا حسینـی بود              از آن زمــان کـه جهـان وجـود را آراست
سرشک دیدۀ «میثم» هماره جاری باد 
که اشک دائم او وقف سیدالشهداست

یک ماه خون گرفته1- غلامرضا سازگار

خون پاک تو اشک دیده ماست                        مکتب تـو مـرام و ایـده ماست
دل مـــا محفــل مصیبـت تو              قـلب مـا جـامـه دریـده ماست
ما علمـــدار کـربــلای تــوییم              عَلــمِ مــا، ســـرِ بریـده ماست
سـوز در زخـمِ سینـه مانده تـو              نــاله از جگــر کشیــده ماست
هـر کجــا یــاد توست انجمنی              پـاره‌های جگـر، قصیـده ماست
مــرهم زخـم‌‌هــای پیکـــر تو              تا صف حشر، اشک دیده ماست
نفس مــا شــراره غـم تـوست              نالـه، جانِ بـه لب رسیده ماست
دل مــا در پــی زیــــارت تـو              طـایـرِ از قفـس پـریـده ماست
خون حلــق علـیِّ اصغــر تــو              اشـکِ از دیدگان چکیده ماست
نالـه‌هـای همــاره «میـثم»
سـوز در سینه آرمیده ماست

 دو دریا اشک1 - غلامرضا سازگار

بهــــارِ بــاغِ دل از گـریه محــرّم تـوست                        بهشـت، بــرگ گلـی از شــرارۀ غــم تـوست
محــرمت بـه من احــرامی سیـه بخشیـد              کسی که مَحرم این جامه گشت، محرم توست
جحیـم را کنـد از یـک نگـاه خـود خاموش              کسی کـه گـوشه‌نشینِ بهشـتِ مـاتـم توست
بـه چـــار مـاه حــرامم بوَد چه کار که من              دوازده مــه ســـالم همـــه محــرّم تـوست
چـــرا مــلائــکـۀ الله سجــده‌اش نکننـد              مگـــر نـه طـینت آدم ز خـاک مقـدم توست
اگـر شوند همـه بحرها بـه چشمـم اشـک              به خـون پاک تو سوگند می‌خورم، کـم توست
هر آنکـه کشتـه شـود صـاحبِ دمـی دارد              تـو کیستی کـه خـداوند، صاحب دم تـوست
علم به دست علمـدار توست تا صف حشر              همیشـه عـالـم اسـلام زیــر پـرچم تــوست
که گفته زخم تو مـرهم‌پذیر نیست حسین              که خود تو کشتۀ اشکی و اشک، مرهم توست
از آن همــــاره دل خلـق را زنــد آتـش
که سوز آه تـو در ناله‌های «میثم» توست

دو دریا اشک1 - غلامرضا سازگار

شور تـو بـا گذشت زمــان کــم نمی‌شود                          داغـت جــدا ز سینــه عــالـم نمی‌شـود
بــا اشـک چشـمِ گـریـه‌کنانت نـوشته‌اند              جــز اشـک مـا حـریـف جهنم نمی‌شـود
گیــرم کـه مـاه‌ها همـه گـردند ماه خون              جبـران خــون تـو بــه محــرّم نمی‌شود
تا حشر، چشم ما همه دریای اشک توست              این بحرِ رحمتی است کز آن کـم نمی‌شود
می‌خواست از بهـشت بیــاید بـه کــربلا              گنــدم، وگـرنــه رهــــزن آدم نمی‌شود
سنگینی غمــت کمـر چــرخ را شکسـت              تـو کیستی کـه ابـروی تـو خـم نمی‌شود
تا اشـک و آه و نـالـه نبـــاشد، بـرای ما              هرگــز بسـاط عشـق فــراهـم نمی‌شـود
گـر صـد هـزار بــار ســرش را جـدا کنند              شیعـه دلـش جـدا ز تو یک دم نمی‌شود
سرسبـزی ریــاض عبــادات جـن و انس              بی‌اشـک چشم شیعــه مسلـم نمی‌شود
تــا گـرد کـربلا ننشینــد بـه صـورتش
هرگز بهشت، قسمت «میثم» نمی شود

دو دریا اشک1- غلامرضا سازگار

ای مــاه، ای هـلال محــرم، نشــان غم
وی قـلـه هـلالی ات آتـشفشـــان غــم
نــور تـو شمــع بــزم غـم داغـدیـدگـان
نــام تــو مـی کشــد عَلــم کــاروان غم
روی زمیــن ز اشـک ملـک پـر ستاره شد
وقتــی دمیــد روی تـــو در آسمـان غم
از ماهِ هـم رکـاب تو خـورشید ملک عشق
هـم میهمـان غـم شد و هـم میـزبـان غم
یـا رب بــه خیــر بــاد کــه سـالار کـربلا
دعوت شده است با همه یاران به خوان غم
کـم کـم حسـیــن وارد دشـت بـلا شــود
تـا در کـلاس عشــق دهـد امتـحـان غـم
در ایـن سفـر مسـافـر ســر بـر کف حجاز
جـانـش نشـان داغ شـود، دل نشـان غم
غـم خُـرد می کند چـه اگـر استخوان مرد
زینب بــه صبـر می شکنـد استخـوان غم
در کـربـلا ز آتـش غـم، جــان اهـل بیـت
سوزد کـه کـاش شعلـه بیفتد به جـان غم
مــاه محـرم آمـد و بــا دسـت عشـق زد
بـر سیـنــۀ غمیـن "مــؤیـد" نشـان غـم

یک کربلا عطش- سیدرضا مؤیّد

ایـن هـلال مـاه خـون، یـا آفتاب محشـر است    
یـا بــه نــوک نـی، ســر ریحـانـۀ پیغمبـر است
مصحـف قلـبِ نبـی افـتـاده در دریــای خـون          آیــه هـا بـر پیکـرش از زخـم تیر و خنجـر است
زادۀ مرجـانه بـر بـالِش نهـد سـر تـا بـه صبـح                          صــورت فــرزنـد زهـرا بـر روی خـاکستـر است
مــاه خـون بـرگرد می دانـی کـه دامـانت هنوز         مقتـل خـونین هفتــاد و دو جسم بی سـر است
بـــاغ را آتــش زدنـد و لالــه هـا پــامـال شد         شعلـه بــر بــام فلـک از دامن یـک دختـر است
صــورت ریحـانۀ زهــراست از خـون لالـه گـون         خـون پیشـانـی است یـا خـون علی اکبـر است
ماه خون این سرخی رخسـار تو از خون کیست؟         خــون ثـــارالله یـــا خــون علـی اصغــر است
ذوالجنـاح از خیمـه می آیــد ولـی دارد دو بـال         کـس نداند این همه تیر است، یا بـال و پـر است
ماه خون در چهره ات پیـداست تصویر دو دست         صـاحب آن هــم علمـدار است، هم آب آور است
مــاه خــون زینــب نشستـه در کنــار قتلگــاه         یــا کــه زهــرا زائــر آن پــاره پـاره پیکـر است
ماه خـون! در دامنت افتـاده سـروی روی خـاک    
وای بـر من! جسم عباس است این یا حیدر است
کوثر اشک است جـاری تـا قیـامت بر حسین
سیل اشک چشم "میثم" قطره ای از کوثر است

یک ماه خون گرفته 2- غلامرضا سازگار

زمــانِ نــامتنـاهـی همـان محـرّم تــوست              تمـــام مُلـک خــداونـد زیـر پــرچـم تـوست
اگر که سیـل سرشـکـم وجـود را بــرده است              خـدا گــواست کـه روز عـزای تـو، کـم تـوست
به عـرصه‌ای که خدا خونبهای توست حسین!              بهشت، قیمت یک قطـره اشـک مــاتم توست
چگـونـه کشتـه بخـوانـم تـو را کـه می‌بینـم              هنـــوز مکـتـب اســلام، زنــده از دم تـوست
روا بــوَد کــه همیشــه نمــاز، بــوسه زنــد              بـه وقت سجده به مهری که خاک مقدم توست
اگـــــر ولادت شیعـــه غـدیــــر بــود اول                         ولادت دگــــــــرش اوّلِ محـــرّم تـــوسـت
چــه قـابـل اسـت تــو را خـاتـم سلیمـانـی                    تمــــام وحــی خداونـد، نقـش خـاتم توست
نبــی نـبـودی و بــر تــو کتــاب نــازل شد              شکـاف سینــۀ خـونیـن، کتاب محکم تـوست
اگــرچــه اهــل نمــازیـم و اهـل روزه ولـی              نمـاز و روزه و خمـس و زکـات مـا غـم تـوست

از آن ز گلشن سبـز بهشت، سبـزتر است
که اشک، آب گوارای نخل «میثم» توست
 

یک ماه خون گرفته 6- غلامرضا سازگار

از اشـکِ چشـم خورشید، لبـریـز، آسمان است
انگـار آسمان هم از دیـده خــون‌فشــان است

این ماه، ماه اشک است این ماه، ماه خون است
ایــن مـاه، مـاه نوحه یا مـاه نـوحه‌خوان است

هفتــاد قـرص خـورشیـد افتـاده بـر روی خاک
هفتــاد مـاه خـونین بر نـوک نــی، عیان است

ایـن آیــه‌هـای قــرآن، یـا جـای تیـر و نیـزه؟
ایــن لالـه‌زار خــونین یـا جسم بـاغبان است؟

از مـکــه کـــاروانـــی گــردیـــده کـربـلایی
سیــلاب اشـک زهـــرا دنبــال آن روان است

از چشم آسمـان‌ها ریــزد ستــاره بـــر خـاک؛
یـا اشـک چشــم سقـا در جام تشنگان است؟

در دست دسته‌ای تیغ، در دست دسته‌ای سنگ
در دسـت حرمله تیـر، دست سنان، سنان است

از مقــتــــل شهیـــدان آیـد صــدای نــالـه
ایـن نــالـۀ محمّـــد یـا صـاحب‌الزمان است؟

هـر طـفـل بـــر زبــانـش نــامـــی ز آب آرد
امــامیـان طفـلان یـک طفـل بی‌زبـــان است

«میثـم»! جهان فانی، فانی‌ست هـر چـه باشد
خــون شهید، تنهــا تـا حشر جـــاودان است
 

یک ماه خون گرفته 6- غلامرضا سازگار

ای جگـر سـوختــه! آتــش بگیــر                        سینـۀ افــروخته! آتـــش بگیــر
نـاله! چـرا حبـس شـدی در درون؟         بغض، شو و بشکن و بـــاز آ برون
اشک! به چشـم همگان خون شوی         روح! ز جســم همـه بیـرون شوی
بـــاز شده قلب افــق، چـاکْ چاک         کاش شود عـرش خدا، نقش خاک
مهـــر! میفـروز کــه روز جــزاست         مــاه! سیـه پـوش که ماه عزاست
اهــل عــزا! مـاه عـــزاداری است         خـون شهیـدان ز افق جاری است
مـــاه حــرام است، چـرا ای هلال         خـون حسین ابن علی شد حلال؟
نــالـه و فــریـاد همـه بـر ملاست         ملـک خــدا، آینـــۀ کــربـلاست
آینـه‌ای شُستـه بـه دریــای خـون         مثــل جمـال شهـــدا لالـه‌گــون
آینـــۀ حنجــره‌ای، چــاک‌چــاک         از دم او رفـع عطـش کـرده خـاک
آینــــۀ یـک بــدن ریـــز ریـــز         از اثــر نیــــزه و شمشیــر تیــز
گــریــۀ دریـــاست، در ایـن آینه         صـــورت سقّـاست، در ایـن آینه
بــر روی آبـی کــه همـه آذر است         عکس لب خشک علی اصغر است
مهر فتــاده است به دریــای خون         یا مـه لیلاست به صحـرای خون؟
جان‌ حسین است که بر روی خاک         خفته به خون با بـدن چاک چاک
ای مــه خــون، غنچـۀ پرپر ببین         زخـــم گلـوی علـی اصغــر ببیـن
صـــورت مهتــابـی کـودک ببین         تلظّـی مـــاهی کــوچـک ببیــن
دیــده بـه گهــوارۀ خـون دوخته         شمـع شــده، آب شــده، سوخته
مــاه محـرّم! ز چـه بـاز آمــدی؟         بــا شــرر و ســـوز و گـداز آمدی
هلال تو شعلــۀ تـاب و تب است         عکس قــد هــلالـیِ زینـب است
فضــا شده چو شام غـربت سیـاه         افـــق، بُـــوَد چـو گــودی قتلگاه
نالـه، همـان، نـالۀ مرغ شب است         محـــو نمــاز سحــر زینـب است
بـر لب خـود، شکسته مهـر سکوت         دعـا کنــد حسیـن را در قنــــوت
ستارگــان! کـاسه‌ای از خـون شوید         نقـش زمیـن، بـا مه گردون شوید؛
اگــر در ایـن مــاه عــزای حسین                    اشـک نـریـزیــد بـــرای حسیـن

یک ماه خون گرفته 4 - غلامرضا سازگار

ســال‌ها سـال‌هـای مـاتم توست                           مــاه‌ها تــا ابــد محـرّم تـوست
غم تــو آتـشی اسـت عــالم سوز              داغ تـو تــازه می‌شـود هــر روز
آه، چون آهِ سینـه سـوز تـو نیست              هیـچ روزی بسـان روز تـو نیست
کـربــلای تــو عـالم است حسین             لحظه‌هـایت محـرّم است حسین
روزهـــا همچنــان هـزارۀ توست              هـر دلـی بـــزم یــادوارۀ توست
ای خــدا داغـــدارِ مـــاتم تـــو              خونبهـای تــو، صـاحبِ دم تــو
خاک صحرای سرخ خون، مُشکت              آب‌هـا تشنــــۀ لـب خشــکت
خـــارهـای بـــلا گــل یــاست              بحـرهــا سینـــهْ چـاک عبّاست
عَـلم نصــر تو به دست خداست              سایـه‌بـانِ تمـامِ هست خداست
بـه هــلال محــــرّمت ســوگند              بــه دم و صـاحبِ دمت سـوگند
بـه خلـــوص و وفــای انصـارت              بـــــه علمــــداریِ علمــدارت
به غلامت کـه مثـل اکبـر خویش              بر گرفتیش سخت در بر خـویش
بــه زهـیری کـه شد ز مهـر تو پر              به گذشت تـو و بـه خجلت حـر
بـــه عــلی‌اکبـر و بـه زخم تنش              که چو گـل برگ برگ شد بدنش
بـه تلـظّـیِ طفـــل خـامــوشت              ذبـح لبْ تشنـه بـر سـر دوشت
بـه دلِ از سنــــتان دریــدۀ تـو              بــه ســـر از قفـــا بریــدۀ تـو
بــه تــــنِ روی خـاک، عـریانت              بـــه شهیــدانِ عیــدِ قـربـانت
بـه پیــــام‌آور دمـــت زیـنــب              پـــاســدار محـــرَّمـت زیـنب
همه جا پـر از این نداست حسین              کــه علمدار تـو خداست حسین
عــاشقانی کـه بـا تـو هم قسمند              سینـه زن‌هــای پـای این علمند
ای ســرشـک پیمـبــران دم تـو              اشک‌هـا تـــا صف جـزا، کمِ تـو
چشم «میثم» همیشه بر کرمت
سیـل اشکش مســافـرِ حرمت

 دو دریا اشک1 - غلامرضا سازگار

منـایی از منـای حــاجیـان زیبــاتــر اسـت اینجا
مـران ای ساربان محمـل کـه حـج اکبر است اینجا
مـران ای ساربان محمـل، تمـاشا کـن، تمـاشا کـن
کـه یـک گلخانه گـل با من ز زخـم اکبر است اینجا
مـران ای ساربان محمـل که می بینم بـه چشم دل
روان بـر شـانه ام خـون از گلـوی اصغر است اینجا
مـران ای ساربـان محمـل دعــا کن خون شود دریا
کـه سقـای حـرم از تشنگـان تشنـه تـر است اینجا
مــران ای ســاربان محمل کـه در شـام عـزای من
غبــار آلــوده مـــاه عـارض پیغمبــر اسـت اینجا
مــران ای ســاربـان محمل کـه فــردا بـر لب دریا
مــرا آب از دم شمشیـر و تیـر و خنجـر است اینجا
مـران ای سـاربان محمـل کـه هفتـاد و دو یـار من
بدنهاشان در این صحرای خونین بی سر است اینجا
مران ای ساربان محمل، بسوز ای دل! بسوز ای دل!
که با خواهر مرا صحبت ز خونین حنجر است اینجا
مـران ای سـاربان محمل که بـا دسـت خـزان فردا
گـل ســرخ و سفیـدم لالـۀ نیلــوفـر اسـت ایـنجا
مـران ای ساربان محمـل کــه هفتــاد و دو قربانی
مـرا تقـــدیـم ذات پــاک و حـی داور است اینجا
غبــار کـــربـلا را تـــوتیـای دیــده کــن "میثـم"
که خـاکش تربت هفتاد خـونین اختـر است اینجا

یک ماه خون گرفته 2- غلامرضا سازگار

لاله گون برگشتی امشب در فضا، ای ماه خون                       گوییا در بحـر خـون کـردی شنـا، ای ماه خون
از گــریبان افــق بــا روی خـونین ســر زدی         یا که شستی چهـره از خـون خدا ای ماه خون
بــازشـو از ره کــه تــرسم بـاز بـا دیـدار تـو         تـازه گــردد داغ ختـم الانبیــا ای مــاه خون
بـــاز شـو از ره کــه می بیـنـم کنــار علقمـه         دست سقا می شـود از تن جـدا ای مـاه خون
بــاز شـو از ره کـه می بینـم ز شمشیـر جفــا         می شود فـرق علـی اکبـر دو تـا ای مـاه خون
بــازشـو از ره کــه در دامـان تـو مـاه حسـن         می زند در حجلۀ خون دست و پا ای ماه خون
بــاز شـو از ره کـه مـی بینم در ایـن مـاه عـزا         می شـود ذات خـدا صاحب عـزا ای ماه خون
بــاز شــو از ره کــه مـی بیـنـم کتـاب الله را         زیــر سـم اسب و روی نیـزه ها ای مـاه خون
بـــاز شـو از ره کـه می بینـم سـر دست پـدر         ذبـح گــردد اصغــر از تیــر جفا ای ماه خون
در تــو می بینـم دل شـب در نمـــاز نــافلـه         بــر حسین خود کند زینب دعـا ای ماه خون
در تــو می بینـم کــه از دور حـرم تـا قتلگـاه         می زند زینب، حسینش را صـدا ای ماه خون
در تو می بینم کـه حتـی نـونهـال بـاغ وحـی         می خـورد سیلی ز شمـر بی حیا ای ماه خون
بــاز شو از ره کــه "میثـم" را دل از دیـدار تـو
سوخت همچون خیمه های کربلا ای ماه خون

یک ماه خون گرفته 2- غلامرضا سازگار

نسیـم را بــه نگــاهم شـراره می‌بینم                      هـلال مـــاه عــزا را دوبـــاره می‌بینم
بـه آسمــان شـده‌ام خیـره و نمی‌دانم              کـه قطـره‌قطرۀ خـون یـا ستاره می‌بینم
سفــر به وادی خــونین کــربلا کـردم              کـه هـر طرف بــدنی پـاره‌پـاره می‌بینم
هزار و نهصــد و پنجــاه آیـه را با هم              بــه زیـر پـای هــزاران سـواره می‌بینم
به چشم اشک‌فشانم هزار چشمۀ خون                    روان ز حنجــر یک شیــرخواره می‌بینم
به پیکری که پر از بوسۀ رسول‌خداست              چه زخـم‌ها کـه فـزون از شماره می‌بینم
به دامنی که پـر از عطر چادر زهراست              چه روی داده که دود و شــراره می‌بینم؟
بــه یک‌طرف سـر خونین سیدالشهدا              به یک‌طرف دف و چنگ و نقاره می‌بینم
مباد خشک شود اشک دیده‌ات «میثم!»
کـه دشـت کـرب‌وبلا را همـاره می‌بینم

یک ماه خون گرفته 5 – غلامرضا سازگار

بـــار دگـــر دل را غبـــار غـــم گــرفتـه           چـون قلـب ختـم الانبیــا مـاتـم گـرفته
گــویی کـه رنـگ از چهــرۀ گـردون پریده         مــه سینـه و خـورشیـد پیـراهن دریـده
ختـــم رســـل در هـالۀ مــــاتم نشستـه         بــر چهـــرۀ زهــرا غبـــار غـم نشستـه
گر شعله جوشد از دل هامون عجب نیست         گـر خون بریزد از هلال خون عجب نیست
ای اهـل مــاتـم جــامـۀ مــاتـم بپـوشید         ای اشــک هـا از دیـدۀ عــالـم بجـوشید
ای اختــران از دامـــن افـــلاک ریــزیــد         ای مهـر و مه خون گشته و بر خاک ریزید
در ســــوز دل دارم پـیـــام کـــربـــلا را         انگـــار مــی بینــم تـمـــام کــربــلا را
انگـــار مـی بینـم زمیـن دریای خون است         رخســـار وجه الله اعظـم لالـه گون است
انگـــار مـی بینـم کـه هفتــاد و دو سـرباز         دل هـــایشـان بهـر شهـادت کرده پرواز
انگـــار مـی بینــم کـه طفـل شیــرخـواره         بـر دوش بـــــابـا پــر زنــد از گـاهواره
انگــار مـی بینــم حبیـب افتـاده بـر خاک         در مقدم محبوب خود با جسم صد چـاک
انگــار مـی بینـم کــه حــر "العفـو" گـوید         نزد حسین  از اشک خجلت چهـره شـوید
انگــار مـی بینـم کـه مُحـرم گشتـه عباس         دور حـرم دائـــم حـرم را می دهد پـاس
انگـــار مـی بینــم بـــه گـل های مدینـه         در تشنـگـی سقــا شـده چشــم سکینـه
انگــار مـی بینـم کــه جســم گلعـــذاران         بـا تیــر و تیــغ و نیـزه گشته لالـه بـاران
انگـــار مـی بینـم کـه گـرگانی هـم آهنگ         بـر جسم اکبـر می زنند از هـر طـرف چنگ
انـگـــار مـی بینــم زنـــان داغ دیـــده         دارنــد شیــون دور ســـرهـای بـــریـده
ای مــاه خــون بـرگرد، خـون کردی دلم را         آتـش زدی هــم ریشـه و هـم حـاصلم را
ای مـاه خون سیلاب خونم در دو عین است         یک دشت دشمن تشنۀ خون حسین است
مــاه حــرام اسـت و دلـم غرق ملال است         بـر خصـم، خـون یوسف زهـرا حلال است
مـاهی کـه گل های خدا باجسم صـد چاک         ریـزند چــون آیـــات قـرآن بـر روی خاک
ماهی که دلها هم چنان صهبای خون است         ماهی که در هر دیده صد دریای خون است
مـاهی که شادی هم بـه مـاتـم رشـک دارد         قــربــان آن چشمـی کـه دائـم اشک دارد
مـاهی کـه طفـل از نـوک پیکـان شیر نوشد         حتــی جـــوان آب از دم شمشیــر نـوشد
مـاهی کــه ایــن امــت ز پیغمبـر  بـریدند                     هجــده جـــوان هـــاشمی را سر بـریدند
تنهـا نــه ایــن مــاه امــام عــالمین است         بـــالله تمـام مـاه هـا، مـاه حسین  است
هـر سـال، ســال یــوسـف زهـراست، آری!         هــر روز، روز ســرخ عـــاشـوراست، آری!
"میثم" رخ اسلام گلگون حسین  است
آب درخت نور از خـون حسین  است

یک ماه خون گرفته 2- غلامرضا سازگار

ملـJک خــدای عــزوجل خیمـۀ غــم است
                             هنگــامه‌ای بــزرگ‌تر از عرش اعظم است
سوگی وسیع سایه فکنده است بر وجود
                             داغـی عظیـم بـر جJگـر خلـق عـالم است
روز بــــــزرگ زلــــــــزلـــۀ ارض آمــــــده
                        یا صبح محشری است که نامش محرم است
در عــالـم وجــــود گـــرفتـه خـــدا عـزا
                              در بــاغ خلــد هم کمــر انبیـا خم است
جـوشد در آسمـان و زمیـن خــون تازه‌ای
                             آن را خـدای عــزوجـل صــاحب دم اسـت
گفتم که سروهای جنان از چه خم شدند
                              گفتنـد مــاه گــریه و انــدوه و ماتم است
وقتـی در آسمـــان نگــرم بــر ستـــاره‌ها
                              زخـم حسین پیـش نگـاهم مجسم است
              قـرآن پـاره‌پــارۀ زهــرا بـه روی خــاک
              گـردیده مثـل پیــرهن لالـه چـاک‌چـاک
 

یک ماه خون گرفته 7- غلامرضا سازگار    

گل، فزون است، ولی آن گل، بی خار کجاست؟
خیمه بسیار بوَد، خیمۀ دلدار کجاست؟

دل آوارۀ من، خانه به دوشِ یار است
ای حرم با من دلخسته بگو، یار کجاست؟

عرفات و جبل الرّحمه، بگویید به من
کعبۀ روح مرا وعدۀ دیدار کجاست؟

شب، شب مشعر و چشم همگان بیدار است
جگرم خون شده، یارب دل بیدار کجاست؟

یوسف فاطمه بازار تو، گرم است ولی
آنکه ما را ببرَد بر سر بازار کجاست؟

تا بیاییم سر راه تو با گوهر اشک
سینۀ سوخته کو؟ چشم گهربار کجاست؟

حاجیان در عرفاتند و ز هم می پرسند
حاجی فاطمه کو؟ رهبر احرار، کجاست؟

ای جوانان مدینه ز شما می پرسم
که علی اکبر و عباس علمدار کجاست؟

نه رباب و نه ز گهوارۀ اصغر، خبر است
طفلِ شیرِ حرم حیدر کرار کجاست؟

میثم از کثرت عصیان چه هراست، بشنو
عفو، فریاد برآرد که گنهکار کجاست؟

یک ماه خون گرفته 4 - غلامرضا سازگار

دل بشکستـۀ مـن، کـرب و بلای تـو بُـوَد                     غـرض از خلقت من گریه برای تـو بُوَد
بـه تـو و آبــرویت، نـزد خـداونـد قسـم         کــه همه آبــرویم اشک عـزای تو بود
ای کــه در حق تـو گفتند «قتیـل‌العَبَرات»         اشک مــا قطره‌ای از بحر عطای تو بود
به دعایی که لب تشنه به مقتل، خـواندی         هر که گرید به تو، مرهون دعای تو بود
جز تو مصباح هدا، کیست؟ که مصباح هدا         سـر خــونینِ بـریــده ز قفای تـو بود
مـرهم زخم تـو در گـریۀ پیوستۀ مــاست         چون نگرییم؟ که این گریه دوای تو بود
اولین گـریـه‌ کنِ تـــــو، پـــدر مـا، آدم         اولین نـوحه‌ سرای تـو، خدای تـو بُوَد
در حرم، دور حـرم گشتـه و گفتیم حسین         به خدا کعبۀ ما، صحن و سـرای تو بود
جان حجاج بـــه قربــان تو و حج تو باد         ای که عباس، ذبیحی، به منـای تو بُوَد
زخم‌هـای بدنت بــر جگـر مـاست هنوز         سینۀ سـوختۀ ماست که جـای تو بود
تویی آن خـون خـدا، ای پسر خـون خدا         کـه خــداییِ خـداوند، بهــای تو بود
چه کند سلطنت هر دو جهان را «میثم»
پـادشـاه است، فقیری، که گدای تو بود

یک ماه خون گرفته 4 - غلامرضا سازگار

عــزای اشـــرف اولاد آدم اسـت، بـیـــا!
عـزیـز فـاطمـه! مـاه محـــرّم است بیــا
هـلال مـاه عـــزا می‌دهـد نـدا بـه فلک
که مـاه گـریـه و اندوه و مـاتـم است بیـا
پــریـده رنـگ ز رخســار مــادرت زهــرا
قـد رســول خـدا در جنـان، خم است بیا
لـوای ســـرخ حسینی نـدا دهـد همه دم
که غیر تو چه کسـی، صـاحب دم است بیا
اگر شوند سمـاوات، چشمـه چشمـۀ اشک
بـه یـاد قـطـرۀ خــون خـدا کـم است بیا
بـه زخـم‌هــای تــن پـــاره پــارۀ شهـدا
خـدا گـواست، کـه تیـغ تو مرهم است بیا
هنـوز غرقه به خون، ماه روی عبـاس است
هنـوز نقش زمین، دست و پرچم است بیا
بیـا که پـر شده از ذکـر «یا حسین» جهان
بیــا کـه ولـوله در خلــق عــالم است بیا
هـر آن دلـی کـه بـه یـاد حسین می‌سوزد
در آن شـراره‌ای از شعـر «میثـم» است بیا

یک ماه خون گرفته 4 - غلامرضا سازگار