متن نوحه ترکی اشعار استاد عابد تبریزی بخش سوم

مجموعه کامل متن نوحه ترکی اشعار استاد عابد تبریزی ویژه محرم و صفر و ایام عزاداری ائمه اطهار علیهم السلام - بخش سوم

-------------------------------

زبانحال حضرت رقیه (سلام الله)

 

یوزون ای امید صبحی منه تا مقابل اولدی

هامی محنتیم اورکدن غم ایوینده زایل اولدی

 

نفحات انس ایدردی منی مست اول شب

قدح ولا بُلردیم بو گیجه اولار لبالب

یتورر منی مراده اثرات ذکر یارب

او دعا اولوب مؤثر بو مراد حاصل اولدی

 

هامی گللریم آچلدی بو خرابه اولدی گلشن

نفس شمیم رحمت گره آچدی تار دلدن

چخوب آفتاب رخشان گئجه اولدی صبح روشن

نظر عنایت حق منه سنله شامل اولدی

 

بو حضوره نه سزادی گل و لاله‌ نین نثاری

که خرابیه گتوردون هامی جلوه بهاری

نفسیله وار کشاکش نچه لحظه گیتمه باری

هامی عمریدن بو ساعت منه حاصل دل اولدی

 

منی سالدی گفتگودن ایله شدت مصائب

که مجال، یوخدی نطقه اگر اولسادا مصاحب

اله بیرده حاشَ دوشسون بیله فرصت مناسب

یوزیوی گوروب دل آچدیم منه حل مشکل اولدی

 

دیمورم خرابه منزل منه کاخ آرزودور

دیمورم تراب تیره منه ناز پرّ قودور

دیمورم سرشک حسرت منه عین آبرودور

که بو اشکیدن یزیدین هامی نقشی باطل اولدی

 

نه لزومی وار دیم من هامی شام ماجراسین

شب قتل داستانین غم کوفه ابتلاسین

هامی پیکریم زباندی دیر اشقیا جفاسین

نه دیوم نه نوعیلن طی بو هامی مراحل اولدی

 

ره شامیده اگرچه غم و درد اولوب زیاده

ولی روبرو گورردیم سر اکبری جداده

یتیشنده شامه باتدی هامی ظلمت جفاده

او ایشیقلی اولدوزومدا ستمیله آفل اولدی

 

مه عارضونله روشن منه اولدی شام مظلم

نه بجائیدی گلِیدون علی‌اکبریله باهم

آتاجان مگر گورونمز مهیله ستاره توام

بو قران سعده بُلمم نه حجاب، حایل اولدی

 

رشحات فیض بیچون گل عمری ایتدی سیراب

منی غرق رحمت ایلوب کرمیله ربّ الارباب

بو حلولدن که اولموش به خلاف رسم و آداب

برکات حیّ سبحان بو مکانه نازل اولدی

 

دیم اهل شامیدن یا اورگیم تالّمیندن

بیرینین شماتتیندن بیرینین تبسّمیندن

بخصوص من بو قومین یانیرام ترحّمیندن

کیمه رحم کیملر ایلر کیمه کیم مماثل اولدی

 

من او بی نظیر لعلم من او تابناک گوهر

من او ماه عالم آرا من او پر فروغ اختر

که ایدنمیوب عوامل منی تیره و مکدر

سبب ملال اگرچه منه بو عوامل اولدی

 

من او نسخه ی کمالم فقرات عزّه شامل

صفحات کون و امکان منه دفتر فضایل

آچیلا اگر مکاتب یازیلا اگر رسائل

گورر اهل دل که هستی بو مقامه قائل اولدی

 

من او کعبه ه مطافم که طواف ایدر ملائک

من او مسلک ولایم که وفادی اوندا سالک

بو خرابه منله بیر گون اولی وجهه ی ممالک

نجه که سنیله گلشن بو خرابه منزل اولدی

 

منم اول فروغ یثرب منم اول چراغ بطحا

نسبیمده شیر یزدان حسبیمده واردی زهرا

سن آتام حسین عطشان ایکی کونه میر و مولا

کیمه بو جهاندا ممکن بیله بیر فضایل اولدی

 

من او سرفراز اسیرم منه فخردور اسارت

منه اول خرابه منزل منه خاک پادی عزّت

منه کاینات اولموش ابدی رهین منّت

که شهادته اسارت بُلورم مکمل اولدی

 

منی هر زمان اگرچه غمون ایلمیشدی دلگیر

بو گئجه علاوه دلده بو بلا ایدردی تاثیر

ایلیوب خیال، کلکی یوزیوی گوزومده تصویر

ایله محویدی که گویا منه دل مقابل اولدی

 

قطرات اشک گوزدن ایله یاغدی مثل باران

که سرشک موجی ایتدی منی غرق سیل و طوفان

او مهیب ژرفنادن یوخودی نجاته امکان

بو تشرّف زیارت منه امن ساحل اولدی

 

نه دیوم که لایق اولسون سنه نحوه ی خطابیم

شرف و وقار و شانیم، گل و ماه و آفتابیم

سنیلندی افتخاریم سنه واردی انتسابیم

سنیله قیزون جهاندا هامی عزّه نایل اولدی

 

منی لطف حق یتوردی گویول ایستین صفاته

اودی دلده یوخدی رغبت جلوات کایناته

ایله ووردی خطّ بطلان رقم تعلّقاته

هامی مکنتیم بو قولدا دوزولن سلاسل اولدی

 

مرحوم عابد تبریزی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

موضوع: حضرت رقیه (س) زبانحال ,
زبان شعر و شاعر: نوحه ترکی , عابد

-------------------------------

احوالات کربلا

 

ذرات کاینات به شور آمد و نوا

تا زد علم به دشت بلا شاه کربلا

 

بگشود شقّه پیرهن رایت حسین

تسخیر کرد کون و مکان دولت حسین

 

شد جذب دشت غم که کند قبله‌گاه عشق

هر چند می‌کشید حرم منّت حسین

 

مرهون او مساعی افراد انبیا

شد زنده نام جملگی از شوکت حسین

 

اسلام سرخ ‌رو شد و احکام رو سفید

تا سوده شد به خاک سیه صورت حسین

 

بگرفت مایه، نفس همه انقلاب‌ها

از شورش مقدس و از نهضت حسین

 

تفسیر شد چنان که خداوند گفته بود

احکام مصحف از عمل و نیت حسین

 

یادآور یگانگی ذات کبریا

در کثرت گروه جفا وحدت حسین

 

نجوای او به قتلگه آن‌گونه پر طنین

کافاق و انفس است پر از صحبت حسین

 

اکسیر شور عشق شود آب هفت بحر

گز ذره‌ای بدان رسد از تربت حسین

 

ذرات گر شوند مجاهد به راه عشق

بوسند چون غبار، در همت حسین

 

او منعم است و هر که جز او ریزه‌خوار او

چون ذره جذب چهرۀ خورشیدوار او

 

با چشم لطف و مرحمت او گر نظر کند

کافر به زمرۀ شهدا ترک سر کند

 

او با تکلمی ز لب هاتفی خطاب

کین و عداوت از دل دشمن به در کند

 

هر نفْس پاک یک‌ نفسش هم‌نفس شود

جز او ز هر چه داشته صرف‌نظر کند

 

نخل حقایق ازلی بارور شود

چون نفحۀ بهار به هر جا گذر کند

 

هر چند پرنشیب و فراز است راه عشق

هموار گه به پا کند و گه به سر کند

 

طفلی ز مهد خیزد و مردانه جان دهد

آنجا که شور عشق حسینی اثر کند

 

جز راه او رهی به حقیقت نمی‌رسد

هر چند سعی، راهروی بیشتر کند

 

اسلام اوست آنچه جهان را کند بهشت

جز آن بهشت نیز چو باشد سقر کند

 

ره مشکل است و پر خطر امّا توان سپرد

او یک نظر به چشم عنایت اگر کند

 

آن قدرت خدا که به یک لحظه قادر است

با امر حق جهان همه زیر و زبر کند

 

ذات خدا نهان و عیان نور وجه او

از او و نور او همه‌جا پر ز گفتگو

 

عالم پر از ندای حسین و نوای اوست

دل در فغان به زمزمۀ نینوای اوست

 

گلشن شود ز خون شهیدان اگر جهان

ذوق و صفایش از چمن کربلای اوست

 

روزی جهان بگیرد اگر بانگ یا الاه

شک نیست کز تموّج بانگ رسای اوست

 

آب بقا که زندگی جاودان دهد

در پیش عارفان اثر خاکپای اوست

 

تنها نه از جهان که ز جان نیز بگذرد

صاحبدلی که شیفته و مبتلای اوست

 

گو دردمند عشق نگردد پی دوا

کاین درد را علاج ز دارالشّفای اوست

 

از شوق باغ خلد نلرزد، اگر دلی

اندر هوای بارگه کربلای اوست

 

مفتون هر تعلق و مجذوب هر هوس

کفر است گفتن اینکه دلم آشنای اوست

 

نشناخت بی حسین خدا را کسی به حق

در جمله ماسوا نه خدا جز خدای اوست

 

دین جُست لیک هیچ نشانی ز دین ندید

سرگشته‌ای که چشم به سوی سوای اوست

 

دین جُست لیک هیچ نشانی ز دین ندید

سرگشته‌ای که چشم به سوی سوای اوست

 

آری چراغ اگر نبود در شب سیاه

رهرو کجا تمیز دهد راه را ز چاه

 

روزی که خاک دشت بلاموج خون گرفت

رنگ شفق از آن فلک آبگون گرفت

 

روزی که شد شکسته عمود خیام دین

سستی اساس قائمه کاف و نون گرفت

 

روزی که دیو چیره به افرشته شد، ز بهت

عقل بسیط راه دیار جنون گرفت

 

روزی که موج خیز بلا فُلک دین شکست

تشویش، گردش فلک بی‌ستون گرفت

 

در حیرتم که خون فرو رفته در زمین

چون سر کشید و دامن افلاک چون گرفت

 

گم کرد آدمیت خود آدمی و ز آن

ببرید راه و پیش ره رهنمون گرفت

 

جز خون نخواست دیدن و جز رنگ خون ندید

چشمی که بی‌فروغ شد و رنگ خون گرفت

 

بخت بلند دامن خوبان ز کف نداد

راه بدان طبیعت پست و نگون گرفت

 

دستی به دستیاری دست خدا شتافت

یکدست دست یاری قوم زبون گرفت

 

جانی به اوج لایتناهی گشود بال

نفسی حضیض ذلت دنیای دون گرفت

 

آن یافت جاودانگی از اوج ارتقا

این شد تباه و فاسد و فانی و بی‌بها

 

تنها نه شاه کشور امکان ز جان گذشت

در راه دوست از همه کون و مکان گذشت

 

آری به غیر دوست که نبود گذشتنی

از هر چه در زمین و زمان می‌توان گذشت

 

از آفتی که نخل کهن را ز ریشه سوخت

داند خدا چه بر سمن و ارغوان گذشت

 

مرغی که دام حادثه بودش مضیق خاک

بگشود بال و از سر این خاکدان گذشت

 

خاری که برگ غنچۀ تر خست نیش آن

چون تیر زهرگین ز دل باغبان گذشت

 

گل پژمرید و غنچه به‌خون خفت و برگ سوخت

یارب کدام آفت از این گلستان گذشت

 

آب بقا نثار لبی کز شرار دل

خشکید و تشنه از لب آب روان گذشت

 

سروی شکست تا که جبینی به خون نشست

قدی خمید تا که خدنگ از کمان گذشت

 

بگذشتن از سر دو جهان مشکلی نبود

امّا ندانم از ثمر دل چسان گذشت

 

پیر طریق عشق و ولیّ از جهانیان

صد ره ز جان گذشت کز آن نوجوان گذشت

 

یک تن به حال مرگ ودو جان بر لب از وفا

گویی که بود جان یکی و کالبد دو تا

 

بازار عشق گرم شد و رونق بلا

تا غوطه زد به موجۀ خون شبه مصطفی

 

بشکفت زخم‌ها به تنش همچون گل وزان

بگرفت رنگ خون رخ سلطان کربلا

 

بگرفت پا نهال برومند باغ دین

در پای آن فتاد چون سلطان دین ز پا

 

تا انعکاس خون علی جلوه‌گر بُود

هرگز ز باغ دین نرود رونق و صفا

 

ننشست بانگ شور امامت به گوش او

بشنید تا ز نفس رسالت بیا بیا

 

اسلام، تا ز آفت بیداد وارهد

شد اصغرش وقایه و شد اکبرش فدا

 

هرگز خلل‌پذیر نباشد بنای دین

محکم ز خون پاکشهیدان شد این بنا

 

هرگز رواج و رونق آن نشکند که هست

از خون فروغ و جلوۀ این درّ پربها

 

هر ذره شور عشق شود در همه جهان

گر نکهتی ز دشت بلا آورد صبا

 

هر دست، تیغ گردد و برّد رگ فساد

چون بشنود حدیث دلیران کربلا

 

جایی که شاه تشنه‌لب از اکبرش گذشت

سر سود بر سپهر کسی کز سرش گذشت

 

مرحوم عابد خیابانی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

موضوع: احوالات کربلا ,
زبان شعر و شاعر: نوحه فارسی , عابد

-------------------------------

غزل

 

شاددور از بس کمند عشقیوه افتاده لر

آرزو ایلر اسارت قیدینی آزاده لر

 

قیس وفرهادین آدی بیرعلته مشهوراولوب

سانه گلمزیوخساراه عشقیده جان داده لر

 

 آتش دوزخ ریایی اشک زاهددن یانار

بواودا حسن عملدی یانموری سجاده لر

 

سلطنت تحمیل اولاردرویشه مین اجباریله

فقرملکونده نه لرواربولسله شهزاده لر

 

خرقه لر،دستارلربیرساغره اولدی فدا

ایمدی بوسوداده وارسجاده لر،لباده لر

 

رشته تدبیریله صیدایلماق ممکن دگول

رنددردآشام اولوبلارساده مشرب ساده لر

 

گورصف مژگانین ایدل اویماشهلاچشمینه

ایلمه غفلت که واردورقتلیوه آماده لر

 

بلکه همرنگ عقیق گوهرافشانون اولا

لعل گون اشگیم کیمی قانه دونوب بیجاده لر

 

صورتون آیینه سین خط رنگی ایلوب تیره گون

نوک پیکان تک دل عشاقی بو معنا دلر

 

قطره دریااولسا بیرعطشانی سیراب ایلمز

چاره ایتمزدرده (عابد) جرعه جرعه باده لر

 

مرحوم عابد تبریزی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

موضوع: غزل ,
زبان شعر و شاعر: نوحه ترکی , عابد

-------------------------------

احوالات تنور خولی

 

هر کیم جهاندا طالب عیش و سروردور

یا عقلی یوخدی یا گوزی بالمرّه کوردور

 

نزدیک اولان سروره بو دارالسّلامیده

راه تمیز عقلیدن البته دور دور

 

ای هوشیار دل بیله غمخانه ملکیده

فکر اقامت ائتمه که جای عبوردور

 

دنیا اساسی درد و غم استه بنا اولوب

بد بخت او کسکه طالب عیش و سروردور

 

باخ گور ننوعی اوزدی هامی ماسوادن ال

سبط نبی که شافع یوم النشوردور

 

عشقینده عقلی ایلدی عاجز ویروبدی باش

بیر باشدا درک ایدنموری کیم بو نه شوردور

 

زهرا آناسی شام غریبانه تا گلوب

گوردی اوغول منامی مقام تنور دور

 

خولی ایوینده سبط نبی ایلیوب مکان

باطل مقرّی حقّه محل ظهور دور

 

کول اوستی مکر بازی دور سپهریدن

مشکوة نور معنی الله نور دور

 

حق جلوه سیله ساحت مطبخ سرا دولوب

کنج تنور غیر تجلای طوردور

 

راحت یاتوب کول اوسته شهنشاه مشرقین

گویا حریم وصلیده محو حضوردور

 

آئینه اخذ رنگ ایلیوبدور تنوریدن

دوتقون جمالی وجه خدای غفور دور

 

بالین ایدوب تواضعیله کوللر استینی

بیر باش که نازی مایۀ اعزاز حوردور

 

حال رضایتیله قویوب باش او بستره

فعلیله حق قضاسینه دلدن شکوردور

 

اما لبی حکایت ایدور سوز قلبینی

بیر لب که فیض بخش شراب طهوردور

 

«عابد» هوای مرقد پاکون ایدوب شها

بو آرزوی قلبی سنین و شهوردور

 

آگاهسن اورکده کی اسراره سن اوزون

اما گدایه عرض تمنا ضروردور

 

تا وار ولایتین اثری دلده یوخ غمیم

جرم و خطا شماره سی گور بیر کروردور

 

اوز ایتدیقیم گناهلری سانمورام حقیر

چوخ آگهم بو فعل کمال قصور دور

 

اما او یر که حقدی خطا بخش سن شفیع

جرم و گنه خیالی ایدن بی شعور دور

 

مرحوم عابد تبریزی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

موضوع: احوالات تنور خولی ,
زبان شعر و شاعر: نوحه ترکی , عابد

-------------------------------

غدیر خم

 

ای غبار آستانت چشم جان را توتیا

ای جمالت صفحه ی توحید ذات کبریا

 

ذکر نامت عاشقان را حرز جان در راه عشق

یاد رویت سالکان را توشه در صفّ صفا

 

سر نمی زد مهر رخسارت گر از شرق وجود

غرق ظلمات عدم بودی جهان سر تا به پا

 

کوه حلمت آنچنان سنگین که از حملش زمین

از عرق هر لحظه دارد در میان آب، جا

 

تابه شخصت سا یه گردانی نمایدکرده است

چرخ رنگارنگ پشت خود به یکرنگی دو تا

 

کاش ایزد عالمی دیگر برایت ساختی

در خور قدرت نباشد قیمت دنیای ما

 

نی خطا گفتم نبودی گر چراغ هستیت

صفحه ی هستی نبودی جز یکی ظلمت سرا

 

حسرت خلق جهان شد سایه ی چتر پرش

در پناه ظلّ لطفت جا مگر دارد هما

 

کرد در بر جامه ی ماتم ز غیرت آسمان

تا تو را گردید تاج فرق خاک تیره، پا

 

کعبه از یمن قدومت عالمی را شد مطاف

ورنه سنگ و خشت را چندان نمیباشد بها

 

آنچه پیمودت قدحها ساقی بزم الست

باده ئی بودی کز آن یک جرعه خوردند انبیا

 

هر که از جان پای بند رشته ی مهر تو شد

خاطرش از قید فکر هر دو عالم شد رها

 

گر به شرط ترک مهرت بود جنّت، عارفان

با ولایت نار دوزخ خواستندی مطلقا

 

هر مقامی هست شایان تو در ملک وجود

جز خدایی کان بود از آنِ ذات لایری

 

گر ولایت نیست، لختی خون نشاید خواند دل

جوهری در کار باید خاک تا گردد طلا

 

هر گدایی از در لطفت نصیبی بر گرفت

شاه نی، شاهی بدرگاهش همی گردد گدا

 

خواست حق یابد ز رویت بزم هستی روشنی

باب رحمت را فراز آورد و فرمودت: بیا!

 

آمدی! خوش آمدی! شاها قدم بالای چشم

خوب بخشیدی چراغ زندگانی را ضیا

 

تا تو در اقلیم طاعت پرچم تقوا زدی

شد خجل از قلّتِ سرمایه ی خود اتقیا

 

حبّ ذاتت جوهرِ فطریست در مرآت دل

همچو داغ لاله و رنگ گل و لطف گیا

 

نار دوزخ جان خود سوزد به روز حشر اگر

عاصیان بر دامنت آرند دست التجا

 

ذات احمد(ص) در غدیر خمّ با قولی متین

کرد تثبیت مقامت آشکار و برملا

 

از طنین منطق من کنت مولاهُ نمود

پاره، گر خود پرده ای هم بود از ریب و ریا

 

هر که پیغمبر شناسد بی تو، فکرش قاصر است

زانکه هرگز سایه از مهر فلک نبود جدا

 

در صراط مستقیم حق به ارشاد خرد

با نبی تنها تو طی راه کردی پا به پا

 

ای علی! ای مظهر اوصاف حیّ لم یزل

ای وجودت ناخدای کشتی دین خدا

 

ای که سیراب است گیتی از زلال فضل تو

قلب ما خون کرد یاد تشنه گان کربلا

 

تاب، بی تاب شد از این قصه ی خاطر گداز

صبر، بی صبری شد از این ماجرای جان گزا

 

عقل را باور نمی آید که فرزند رسول

پیش دریا تشنه لب کشتند قوم اشقیا

 

جای آن باشد کزین محنت به صحرای وجود

سیل اشک خون روان گردد ز چشم ماسوا

 

آتش غم زین سخن در خامه و دفتر گرفت

بیش از اینم نیست یارای بیان ماجرا

 

چیست گفتم با خرد حبّ علی سلطان دین

گفت (عابد) ذاکَ فَضلُ اللهِ یؤتی من یشا

 

مرحوم عابد تبریزی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

موضوع: غدیر خم ,
زبان شعر و شاعر: نوحه فارسی , عابد

-------------------------------

راز و نیاز حضرت امام حسین (علیه السلام)

در قتلگاه

 

خدیو ملک دلم، تاج خون کلاه من است

حریم کعبۀ مقصود بدارگاه من است

 

نیاز نیست به اورنگ و افسر شاهی

که چتر شاهیِ من دودِ تیره آه من است

 

چو عشق اوست پناه دل شکستۀ من

جهان و هر چه در او هست در پناه من است

 

به جز خیال رُخش نیست هیچکس آگاه

ز رازهای نهانی که در نگاه من است

 

منم که وحدت عشق است جمله هستیِ من

نوای فوجِ ملک، ذکر یا اله من است

 

شهید عشقم و شاهد به اصل جوهر عشق

چنانکه جاذبۀ حُسن او گواه من است

 

به سوی کعبۀ مقصود راه بسیار است

طریق عشق و شهادت طریق و راه من است

 

مرا به هر نفسی ذکر هوست ورد زبان

مرید عشقم و این دشت خانقاه من است

 

دمیده از افق سرخ خون سپیدۀ وصل

دمِ زوال دمِ فیض صبحگاه من است

 

قتیل بی‌گنهی گر شوم عجب نَبوَد

به چشم کوردلان، عشق او گناه من است

 

سپهر عشقم و در بیکرانه آفاقم

شعاع چهرۀ اکبر فروغِ ماهِ من است

 

اگر نه لایق شاه است گفته ام (عابد)

سرشکِ دیدۀ خونبار عذرخواه من است

 

 مرحوم عابد تبریزی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

موضوع: حضرت امام حسین (ع) مناجات ,
زبان شعر و شاعر: نوحه فارسی , عابد

-------------------------------

غزل

 

ای صافی روشن گهر، ای گوهر صافی روان‌

سیاله چون جانی به تن آئینه چون جسمی به جان

 

گه گوهر الماس‌ گون، گه رام هستی گه حرون

‌گه از درون، گه از برون، ذرّات را بخشی توان

 

باغ و ریاحین از تو خوش، سوری و نسرین از تو خوش

‌آن از تو خوش، این از تو خوش، آن را توان این را روان

 

آویزۀ گوش فلک، آمیزۀ روح سمک

‌محتاج فیضت یک به یک، افلاک و خاک و انس و جان

 

هم از تو نزهت در چمن، هم از تو خرّم نسترن

‌قوتی به رگهای سمن، خونی به عرق ارغوان

 

سرسبزی صحرا ز تو، سرشاری دریا ز تو

هر جلوه در هر جا ز تو، گر آشکار و گر نهان

 

سرو از تو در بالندگی، ابر از تو در بارندگی‌

هر جا نشان از زندگی، گردیده از نامت عیان

 

ای آب، ای اکسیر جان، ای قُوت سیّال و روان

‌از هستِ تو هستِ جهان، از بودِ تو بودِ مکان

 

ای #آب، ای طبعت صفا، ای هر لبی را آشنا

چون شد، شدی در کربلا، بیگانه با لب تشنگان؟

 

آنگه که هر طفلی لبش، پژمرده چون گل از عطش

‌بودی تو در آن کشمکش در دشت و در صحرا، روان

 

نار عطش سور، آن شرر، اطفال را، زد بر جگر

اما تو اندر دشت و در، سیّاله بودی هر کران

 

اصغر چنان گلبرگ ‌تر، بی ‌شیر مادر خون جگر

چون برگ گل اندر شرر، سوزان به فریاد و فغان

 

ششماهه طفل تشنه لب، از تشنه کامی در تعب‌

با هر نظر کردی طلب، آبی ز مادر بی ‌زبان

 

عابد دگر گفتار بس، در سینه آتش شد نفس

‌آبی نداد آن روز کس، جز تیر بر آن ناتوان

 

استاد عابد تبریزی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

موضوع: غزل ,
زبان شعر و شاعر: نوحه فارسی , عابد

-------------------------------

در احوالات حضرت فاطمه (سلام الله)

 

سَپَردی دُرّ عَدَن ، ابر چشم گوهربار

ایدردی خون جگر آبشار دیده نثار

 

بتول غسلنه اشک علی سزادی بلی

یووار بنفشنه نی شبنمله چشم ابر بهار

 

قرا گجه هامی آفاقی تیره پوش ایتیمش

باتوبدی پرده ی ظلمتده ثابت و سیّار

 

سپهر عصمتی غم ایلیوبدی ابر اَلود

جمال آینه ی عفّتی دوتوب زنگار

 

او پاک گوهری تغسیل ایدر علی که یته

وقوعه امر خداوند قادر و قهّار

 

وگرنه مظهر طُهره لزوم یوخ غسله

که آبرو ایدر افزون سویا دُر شهوار

 

اولوب عیان نظرینده گذشته خاطره لر

تاپوبلا شکل گوزینده هامی حقیقت وار

 

گوروب بتولی که شمع حریم وحدتیدی

ایدردی بیت امامتده منتشر انوار

 

غمنده همدمیدی محنتنده یاوریدی

تمام درد و غمین قلبدن ایدردی کنار

 

اونیله خانه ی دل رشگ باغ جنّتیدی

سرور و نوریدی صبح و مسا و لیل و نهار

 

ایدردی لطفی ریاحین عصمتی شاداب

صفاسی ایتمیشدی بیت وحدتی گلزار

 

تاپاردی لطف و صفا ارغوان و یاس و سمن

ایدردی بسکه بهار ابری تک سرشک نثار

 

ولیک تاپدی تحوّل او حال ، ایتدی خزان

بهار فاطمه نی دور گنبد دوّار

 

وفات ختم رسالت دوشوبدی خاطرینه

که روز فاطمه اولدی او غمده لیله ی تار

 

نه قدر غصّه و غم قلبنه هجوم ایلیوب

قیاس و حصرینه دانادی ایزد دادار

 

دوشوبدی یادینه بیعت کشاکشی که او گون

پیمبرین قیزی خَلّواُُبنِ عمّی ایتدی شعار

 

یتنده بو یره افکاری بولمورم یارب

یتوبدی فاطمه غسلی هارا که گتدی قرار

 

کنار اولوب یوزونی قویدی روی دیواره

چکوب سس آغلادی اول کان صبر و کوه وقار

 

سوروشدولار نه سبب اولدی آغلادون ، بویوروب

قویوب بو گلده جفا خاری ایله بیر آثار

 

که گرچه گورماقا امکانی یوخ او آثاری

ویرنده غسلونی ال لمس ایدوبدی بالاجبار

 

 مرحوم عابد تبریزی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

موضوع: حضرت فاطمه زهرا (س) احوالات ,
زبان شعر و شاعر: نوحه ترکی , عابد

-------------------------------

غزل

 

از چشمه‌سار عرفان هرکس وضو ندارد

در سجده‌گاه عشقت آبی به رو ندارد

 

گر نیست آشنایت سرگشته ولایت

دل نیست دل به جانت جان میل او ندارد

 

شب تا سحر نخفتم با ماه راز گفتم

چشمم به دور هجران با خواب خو ندارد

 

از اشک پروراندم در دل گل خیالت

این آب را طبیعت در هیچ جو ندارد

 

با گل، گل خیالت تا روبرو نمودم

گل شد خجل که با تو او رنگ و بو ندارد

 

از یک نگاه چشمت مستند عاشقانت

ساقی نگر که در کف جام و سبو ندارد

 

هر کس کند حدیثی از دلبری ولیکن

جز با خیال رویت دل گفتگو ندارد

 

جویند عاشقانت از هر دری نشانت

هستی تو در دل من این جستجو ندارد

 

رو تافتی ز گلشن با سرو گفت سوسن

از پشت سر ببینش «گل پشت و رو» ندارد

 

در سینه محبان بس رازها نهفته است

عشق است این، که گوید راز مگو ندارد

 

هر ذره از وجودم نالد ز درد هجران

این ناله‌های سوزان نی در گلو ندارد

 

خورشید هر سحرگه آید به پای بوسی

مه نیز در شب آید کاو روز، رو ندارد

 

دردی که از تو آید هرگز دوا نخواهد

زخمی که از تو باشد میل رفو ندارد

 

گردون شبیه حسنت در شش جهت نیابد

گیتی مثال رویت در چارسو ندارد

 

گر نیستی تو جانان جان دلبری نجوید

ور نیست شوق وصلت دل آرزو ندارد

 

دلداده جمالت دیدار گل نخواهد

زیباست گل و لیکن آن روی و مو ندارد

 

هر چند نغمه خوان شد دورش به سر نیامد

دل در محیط عشقت اقبال قو ندارد

 

محرم نه در حریمت ای کعبه ی حقیقت

از چشمه ی بصیرت هر کس وضو ندارد

 

گوی سبق ز «عابد» خواهد رقیب بردن

خالی است عرصه امّا چوگان و گو ندارد

 

مرحوم استاد محمد عابد تبریزی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

موضوع: غزل ,
زبان شعر و شاعر: نوحه فارسی , عابد

-------------------------------

غزل

 

دلبریم پابند اولوب بیر دلبر شیرین دله

اوزگه عالمدور بو عالم عاشق اولموش گل گله

 

اشک دریاسینده غرق اولدوم سینان کشتی کیمی

آچ طناب زلفوی چک بو غریقی ساحله

 

جلوه حسنون منی دلدن سالور دیداریده

گل اگر چه جلوه سینن دل ورور هر بلبله

 

عقل معیار بلادور فهم میزان ملال

بو کشاکشده نءجه دیوانه گولمز عاقله ؟

 

شوق رخسارونله دل زنجیر زلفه بند اولوب

ماهتاب اولسا دل شبده یول ایلر قافله

 

کودک دل آختارور لعل رطیبونن رطب

خوشدی یتسین نخل حسنونن مرادی حاصله

 

اشک چشمیم هجریده راز دلی فاش ایلدی

شهرت حسنون کیمی دوشدی آدیم دلدن دله

 

بیر نفسدور فرصت گل نوبهار عمرده

ای خزان ابری آماندور آعلاما قوی بیر گوله

 

سید تاجیله عطاری گجه مهمانیدی

بو غزل تنظیم اولاندا عابد شیرین دله

 

 استاد عابد

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

موضوع: غزل ,
زبان شعر و شاعر: نوحه ترکی , عابد

-------------------------------

زبانحال حضرت امام حسین (علیه السلام)

به حضرت ابوالفضل العباس (علیه السلام)

 

حیف اولا که اودلی سینه اولمادی وقایه قارداش

گوستروب قضا سو مشگین ناوک جفایه قارداش

 

مشگ آبله فراتی قصد ایدنده من برادر

تا خلاص اولا عطشدن، خیمه لرده آل حیدر

عزت فراتی گورجک، آرزو ایدوبدی کوثر

خلددن اولیدی جاری دشت کربلایه قارداش

 

بانگ العطش اوجالدی تا سپهر نیلفامه

اشگ دیده مثل باران، توکدی چرخ چون غمامه

سوز آه تشنه لب لر، مانع اولدی اخذ کامه

اولدی ابر تک بو باران، منتشر فضایه قارداش

 

اولدی تیر جانشکاره، مشک آب تا نشانه

بو کش کش ایچره گلدی، گوز پیاله سی گمانه

مین امیدیله ال آتدیم، جام چشم خونفشانه

بو قدح ده سیندی اما گلدی دل نوایه قارداش

 

واردی جور اشقیادن گر چه دلده مین حکایت

قفل همتیله اما بسته دور لب شکایت

واپسین مراحلمدور، ایله سن اگر عنایت

آرزو ایدر دئسون دل، دردین آشنایه قارداش

 

اشتیاقیدن وجودیم سر به سر دوتوبدی آتش

شوق وصلون ایلیوبدور حالت دلی مشوش

هر نفس نفسله ایلر حسرتونده جان کشاکش

بیرده بلکه نائل اولسون، نعمت لقایه قارداش

 

کسمیوب نقدری الفت، جسمده نفس نفسدن

چوخ چتین کسه امیدین، دادخواه دادرسدن

سسلرم سنی هرایه ال اوزولممیش بو سسدن

قویما ناامید اولوم من، ویر صدا صدایه قارداش

 

شرح شوقه عاجزم من، یتمسه مدد سوزومدن

ایسترم ولی شهادت شور عشقمه اوزوندن

جانب بهشته گوردون، دونمدی اوزوم اوزوندن

وای منه که ایندی گلمیش هجر آدی آرایه قارداش

 

ضرب تیغ و خنجریله باش یارالی، تن یارالی

داغ مرگ اکبریله سنده قلبدن یارالی

اوزگه حالدور برادر، سن یارالی من یارالی

کیمدی ایلسون مداوا بیر بئله یارایه قارداش؟

 

همتیم اراده ایتدی فتحی، جنگده ازلدن

یتمه میش حصوله مطلب ال گوتورمسین جدلدن

بین رهده ال کسیلدی تا الیم اوزولدی الدن

بو شکست ویردی جراءت لشگر جفایه قارداش

 

هر طرفدن اولدی عازم، قتلیمه سپاه دشمن

جسمدن دئمم که یکسر پاره لندی درع و جوشن

همتیم مقابلنده باش اگوب عمود آهن

قویمادی عدو اوجالتسون باشیمی جدایه قارداش.

 

مرحوم استاد محمد عابد (ره)

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

موضوع: حضرت ابوالفضل العباس (ع) زبانحال ,
زبان شعر و شاعر: نوحه ترکی , عابد

-------------------------------

غزل

 

هر چه گوید لبش از عیش و تنعم گوید

لیک چشمش سخن از باده به مردم گوید

 

پرنیان سر زلفش بستایم هر گاه

او مرا عشوه کنان از (خز و قاقم) گوید

 

قصه هجر ، سر زلف درازش خواند

سخن از وصل لبانش به تبسم گوید

 

من ز داغ ستمش سوخته دل، باخته جان

او به هر جا سخن از لطف و ترحم گوید

 

از یقین وصل دهد دست ، دل من ، مشنو

زاهد این نکته گر از ظن و توهم گوید

 

هوس بوسه ز خالش چو کنم ، عقل مرا

قصه از آدم و از دانه ی گندم گوید

 

قدح و ساغر و پیمانه بیانداز که دل

بهر مستی سخن از میکده و خم گوید

 

عود در مجمره خوشبوست بهل زاهد را

سخن از ریش خود و توده ی هیزم گوید

 

نه من از جور فلک در بر یاران نالم

ماه هم در دل خویش به انجم گوید

 

نیست کس محرم اسرار درون،عاشق از آن

با خیالت غم دل بهر تظلم گوید

 

چه بگویم من گم گشته ز ابنای زمان

کآفریننده در این مرحله (بل هم) گوید

 

در عمل کوش دل من که به هنگامه ی حشر

عقل در بحث جزا شرح تجسم گوید

 

قول زاهد مشنو باطن فعلش بنگر

کاو به ظاهر سخن از تر تنعم گوید

 

هان مشو طوطی و تقلید رها کن (عابد)

کآن هم الفاظ به هنگام تکلم گوید

 

مرحوم عابد تبریزی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

موضوع: غزل ,
زبان شعر و شاعر: نوحه فارسی , عابد

-------------------------------

زبانحال زائران

حضرت علی ابن موسی الرضا (علیه السلام)

 

ما شیفتگان زائر درگاه رضاییم

پروانه دلسوخته شمع ولاییم

 

روکرده به اخلاص بر این کعبه مقصود

لبیک زنان در حرم قدس و صفاییم

 

هر چند در این خانه مقیمیم و لیکن

جویای تجلای رخ خانه خداییم

 

از لطف خدا ملک سعادت وطن ماست

تا ریزه خور خوان غریب الغرباییم

 

تا چهره نهادیم، بر این درگه والا

از عز و تفاخر به فلک فرق بساییم

 

از سلطنت کون و مکان چهره بتابیم

تا بر در سلطان دو اقلیم، گداییم

 

شد راهنما جاذبه ی لطف و عطایش

کز بهر طواف حرم عشق بیاییم

 

ما را نبود عشق به جز عترت و قرآن

حاشا که گرفتار تمنا و هواییم

 

پرورده ی آیات خداوند مجیدیم

گلبوته ی گلزار دلارای هواییم

 

هستیم ز تبریز و در این درگه والا

سرمست ولا در هوس کرب و بلاییم

 

 مرحوم عابد تبریزی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

موضوع: درد دل زائران با امام رضا (ع) ,
زبان شعر و شاعر: نوحه فارسی , عابد

-------------------------------

در مدح حضرت علی ابن موسی الرضا (ع)

 

ای شرفده عرشه تالی منزلتده طور ایمن

رشک خلدسن که اولدون شهریار طوسه مدفن

آبروی کون سن زبس واردی اعتلا سنده

کعبه ی مرادسن یاتوب حضرت رضا سنده

 

حول کعبه ی جوارون طوف ایدنلری ملائک

قدس ساحت دیارون وجه وجهه ی ممالک

شاهراه رحمتونده رهروان عشق، سالک

طالبان امنه کویون ملجاء و ملاذ و مامن

 

توپراقون اولوب ازلده آب فیضیله سرشته

سنده لطف جان ویروبدی دست صنع خاک و خشته

جوهر ترابون ایلر طعنه روضه ی بهشته

سنده آشیان ایدوبدور شاهباز سدره مسکن

 

تا ابد مصوندی خاکون جور چرخ دور، کجدن

حتک ایدنمز احترامون خصم دون عناد و لجدن

کسب اعتبار ایدوبسن قبر ثامن الحججدن

جلوه گر اولوبدی سنده عکس حُسن حیّ ذوالمن

 

لطف آب جویبارون رشک چشمه ی بقادور

نکهت نسیم صبحون هر دله گره گشادور

خاک کیمیا مثالون چشم جانه توتیادور

سوز آتش ضمیرون برق کشتزار ریمن

 

خال روی هفت کشور آبروی هر بلدسن

اوزگه بیر بلاده نسبت تازه برگ سرسبدسن

نور مهر ارتضادن چرخه مایه ی حسدسن

یوخ دلیله احتیاجی، فاش دور بو قول مُتقن

 

سنده روضه ی رضا وار حسرت ریاض رضوان

اعتبار و شوکتوندن فخر ایدر جهان امکان

اشتیاق و حسرتونده دور ایدر سپهر گردان

بلکه آستان عزّون خاک اولوب ایده نشیمن

 

اوج قبّه سیندن اولموش پست، قدّ طاق اعلی

خم اولوب تواضعیندن پشت گنبد معلّی

حیرته سالوب جهانی بو مقام فوق والا

عقل، محو و مات اولوبدور کبریا و شوکتیندن

 

شمسه ی رواقی آلموش آب و تاب آفتابی

مهچه ی لواسی دوتموش انعکاس ماهتابی

نکهت فضاسی ایتموش شرمسار مشک نابی

عطر تربتیندن اولموش منفعل عبیر و لادن

 

خاکبوسینه ملکدن متّصلدی فوج فوجه

سبقت آختاراندا گویا بحردور گلوبدی موجه

عرض رازده یتنده بانگ استغاثه اوجه

دولدورا جهانی یکسر گه دعا و گاه شیون

 

بی سبب دگل او روضه درک ایدوبدی بو بهانی

زیب سینه ایلیوبدی سبط پاک مصطفانی

جان کیمی آلوب کناره جسم حضرت رضانی

بسدی بو شرف اولوبدور دُرّ بحر عشقه مخزن

 

اوردا نفس ماسِوایه علّت بقا یاتوبدی

شمع محفل وجوده جلوه و بها یاتوبدی

عکس حُسن لایزالی حضرت رضا یاتوبدی

وار یری شعاعی ایتسه بزمگاه قدسی روشن

 

نیّر سپهر وحدت آفتاب برج ایمان

اعتبار آدمیّت، افتخار کون و امکان

اصل معنی حقیقت، شرع معضلات عرفان

جوهر روان وجودی فرض اولونسا، ماسِوا تن

 

علّت دوام هستی، فیض بخش ماه و ماهی

نسل پاک شاه بطحا، عکس رحمت الهی

عارف سلوک وحدت، بزم قدس خانقاهی

سرو قامتی، ولیکن باغ خُلد او سروه گلشن

 

تاب طلعت ازلدی تاپدی حُسنی لمعه ی نور

مُلک طوسی جلوه سیندن ایتدی رشک وادی طور

ایلدی سپس بو نوری پرده ی تراب مستور

اَرِنی کلیم جانه بیله ویردی پاسخ لَن

 

محنتین سالاندا یاده سوز غم دوشور روانه

سیل تک اولور عذاره گوزدن اشک تر روانه

آه شعله زا ویرور باش اود سالور دل جهانه

سونمز اود اولور بو محنت صبر و اختیار، خرمن

 

بو هامی جلالتیله گیچدی حدّیدن ملالی

باشه یتدی محنتیله صبح و شام و ماه و سالی

راحت اولمادی یتینجه عمرینون دم زوالی

اولدی دفتر حیاتی درد و رنجیله مُعَنوَن

 

چشم دل گورور دیرسن ایله حال غم فزانی

ترک ایدور امام او بزمی باشینه چکوب عبانی

رنگ رویی ظاهر ایلور سوز زهر جانگزانی

حالی گوسترور که یتمیش مقصد و مرامه دشمن

 

قلب قلب ماسِواده واردی سوز بی نهایت

هر نفس تاپور دلینده التهاب زهر شدّت

قصد ایدر قرارگاهین ذات حقّه ذاتی آیت

ارغوان مثالی حُسنی اخذ ایدوبدی رنگ سوسن

 

گوش جان آلور فضادن بیر نوای دلگدازی

سجنیده او شه دیرسن باشلیوب بیان رازی

کونی یاندورا یاخوندور ساز سوزی سوز سازی

گورسنور او ناله سینده مین جهان شرر معیّن

 

اشتیاق وصلتیله سسلور اوز انیس جانین

آختارور او حالتینده عکس جوهر روانین

آرزو ایدور که گورسون جان ویرن زمان جوانین

دلده کی شراری ایتسون آب وصلیله مُسَکَّن

 

آز قالور که دور عمری چرخ دون ایده معطّل

مجملاً تاپا نهایت بو حکایت مفصّل

واپسین نفسدیم من گل اوغول جواد گل گل

قویما هجر ایده جهانی گوزلریمده چشم سوزن

 

اولدی گردش فلکدن غصّه و بلا نصیبیم

نه انیس وار نه مونس نه حبیب نه طبیبیم

درد انتظار الینده آخِره یتوب شکیبیم

گل گوروم گل جمالون کامیاب جان ویروم من

 

دل نه قدری صابر اولسا درد انتظاره دوزمز

هر غمه ایدر تحمّل فرقت نگاره دوزمز

قول آشکاردور بو یار هجر یاره دوزمز

ایستمز گواه و شاهد بو حکایت مبرهن

 

مرحوم عابد

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

موضوع: حضرت امام رضا (ع) مدح ,
زبان شعر و شاعر: نوحه ترکی , عابد

-------------------------------

در مدح حضرت زینب کبری (سلام الله)

 

شور عشق یار تا سر رشته دار زینب است

مسلک عرفان و وحدت رهگذار زینب است

 

در اسارت هم بود سر حلقه آزادگان

شعر شورانگیز حرّیت شعار زینب است

 

مهبط تنزیل , او را مکتب ایثار و عشق

عصمت کبرای حق آموزگار زینب است

 

روزگاری تیره شد گر روزگارش باک نیست

روزگار شان و عزت روزگار زینب است

 

سایه پرورد ظلالش انجم رخشان عشق

پرتو خورشید عصمت پرده دار زینب است

 

هر نوائی سر زند از نای ذرات وجود

نغمه ایثار و تمکین و وقار زینب است

 

کاخ استبداد را لرزاندن از سحر کلام

از کسی ناید , همانا کار کار زینب است

 

خم به ابرو بر نیفکند از نهیب حادثات

صبر خود حیران عزم استوار زینب است

 

آتشی سرکش به جان دارد کز آن سوزد جهان

گر عنانگیرش نه چشم اشکبار زینب است

 

نی عجب گردون ز گردش ماند و خاک از مدار

کافرینش محو صبر و اصطبار زینب است

 

پایداری در قبال کینه و بیداد و ظلم

هر کجا بینی نشان و یادگار زینب است

 

رستخیز کربلا دیده است و غوغای عراق

محشر شام اینک اندر انتظار زینب است

 

کاروانی می برد از کربلا سوی دمشق

عشقِ سرّالله , سر خیل قطار زینب است

 

آفتابی در سر نی با فروغ ایزدی

جلوه بخش دیده ی انجم شمار زینب است

 

اوج قدرش را گزندی که رسد از سفلگان

عزت و شان و جلالت در تبار زینب است

 

شاهدی همپای سلطان شهیدان وفا

زلف خون آلود , تاج افتخار زینب است

 

هان مگو پژمرده گلزارش ز بیداد خزان

باغ هستی را طراوت از بهار زینب است

 

سوگوار از محنت دنیا خداوندا مباد

هر که چون "عابد" غمین و سوگوار زینب است

 

مرحوم عابد تبریزی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

موضوع: حضرت زینب کبری (س) مدح ,
زبان شعر و شاعر: نوحه فارسی , عابد

-------------------------------

احوالات حضرت ابوالفضل (علیه السلام)

 

بنْگر آن چشم و چراغ عالمین

تشنه‌لب سقّا و سردار حسین

 

نور چشم منبع آب بقا

یادگار خسرو خیبر‌گشا

 

چون به حکم قبله‌گاه کاینات

فرد و تنها کرد تسخیر فرات‌

 

لمعه‌ای از جلوۀ وجه اله

تافت بر دریا چو نور قرص ماه

 

بحر قهر و غیرت و عزّ و شرف

هم‌چو گوهر گشت در کام صدف

 

نی خطا شد، کشتی بحر وقار

یافت اندر ساحل دریا قرار

 

در دل دریا، تبش افکنْد تاب

آب از سوز لبش شد دل‌کباب

 

چین موج افتاد بر رویش ز تب

دید تا سوز دلِ آن خشک‌ لب

 

آمد از شور لب نوشش به جوش

راز دل سر کرد با بانگ و خروش

 

کای لبت، سرچشمۀ آب بقا!

خاک پایت، چشم جان را توتیا!

 

تشنه‌ام از جان به لعل جام تو

تشنه‌کاما! این من و این کام تو

 

گر کشی دست نوازش بر سرم

پای فخر آید به فرق کوثرم

 

تشنه‌ام بر غنچۀ عطشان تو

خسروا! دست من و دامان تو

 

از زلال لعل خود، آبم ببخش

سرخ‌رویم کن، چنان لعل بدخش

 

گر بتابی چهرۀ رغبت ز من

من شوم از ذلّت و ذلّت ز من

 

مرده‌ام از لعل خود، جانم بده

زآن لب خشک، آب حَیوانم بده

 

کام عطشان و لب دریای آب

جان بدو مشتاق و دل در التهاب

 

شوق و شور از دل، توان و تاب بُرد

دست، مشتاقانه سوی آب بُرد

 

آب در کف تا نشانَد سوز تب

دست‌ها آورْد تا در پیش لب

 

هر که را در آب می‌افتد نظر

عکس خود بیند میانش جلوه‌گر

 

لیک آن سرمست صهبای وفا

ساقی لب‌تشنگان کربلا

 

اندر آن آیینۀ زنگارفام

دید عکس شهریار تشنه‌کام

 

کز عطش، پژمرده گویی ارغوان

یکّه و تنها میان ناکسان

 

جذبه‌های عشق، کار خویش کرد

یاری‌اش، عشق مآل‌اندیش کرد

 

ناگهان جوشید بحر همّتش

قطع شد از‌ آب، تار رغبتش

 

پس به نفس خویش گفت آن شرزه‌شیر:

دور شو اینک، ره خود پیش گیر

 

بر شرار خاطر من، دم مزن

نقش آمال دلم بر هم مزن

 

زنده خواهی خویش بی‌او؟ عار باد!

خوار باشی! روزگارت خوار باد!

 

همّتش شد چیره بر سوز عطش

نفس شد مغلوب در این کشمکش‌

 

دید در کف، آتشی دارد روان

کز نَفَس افتاده سوز اندر روان

 

بی‌محابا از کف خود ریخت آب

در جهان افکنْد شور و انقلاب

 

از سر خود آب را تا باز کرد

خود، میان عاشقان، ممتاز کرد

 

از وفای آن یل خشکیده‌کام

قدسیان، مستغرق حیرت، تمام

 

سوز جان با صبر خود، خاموش کرد

تا که صهبای شهادت، نوش کرد

 

خامه درمانْد و زبانم لال شد

جام چشم از اشک، مالامال شد

 

طوطی طبعم ز گفتن لب ببست

رشتۀ شعرم دگر از هم گسست

 

مرحوم عابد خیابانی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

موضوع: حضرت ابوالفضل العباس (ع) احوالات ,
زبان شعر و شاعر: نوحه فارسی , عابد

-------------------------------

در مدح و جلالت حضرت علی (علیه السلام)

 

ز سر به در نموده ام خیال خوب و زشت را

به دست عشق داده ام عنان سرنوشت را

 

به پای شوق گشته ام صوامع و کنشت را

جمال یار جسته ام نه جلوه ی بهشت را

 

بهشت را چه می کنم بهشت من علی بود

علی که از جمال او بهشت منجلی بود

 

علی به دل قرار من، علی به جان توان من

قرار من به قلب من، توان من به جان من

 

دل از جهان گرفته ام، علی بود جهان من

مرا تو از جنان مگو، علی بود جنان من

 

بهشت را چه می کنم بهشت من علی بود

علی که از جمال او بهشت منجلی بود

 

به راه عشق او به گِل نشسته پای همّتم

گرفته شوق وصل او ز دل توان و طاقتم

 

علی است یار و مونسم، علی است ذکر و صحبتم

به یاد او نمی کند دل آرزوی جنّتم

 

بهشت را چه می کنم بهشت من علی بود

علی که از جمال او بهشت منجلی بود

 

به حشر حلقه می زنم درِ شهِ کریم را

نثار خاک پای او کنم دل دو نیم را

 

کنم خموش ز آه خود شراره ی جحیم را

به یک نگاه او دهم حدائق نعیم را

 

بهشت را چه می کنم بهشت من علی بود

علی که از جمال او بهشت منجلی بود

 

شهی که نفس مصطفی بیان نموده داورش

همای عزِّ معنوی فکنده سایه بر سرش

 

منم ز اشتیاق دل، نهاده چهره بر درش

گذشته ام به یاد او ز خلد و حور و کوثرش

 

بهشت را چه می کنم بهشت من علی بود

علی که از جمال او بهشت منجلی بود

 

چو نیست تاب آن که من صفات او بیان کنم

خیال عکس روی او رقم به لوح جان کنم

 

به چشم دل به روز و شب نظر به نور آن کنم

خطاست گر ز روی او نظر سوی جنان کنم

 

بهشت را چه می کنم بهشت من علی بود

علی که از جمال او بهشت منجلی بود

 

نسیم روضه ی ارم، وزان ز کوی او بود

زلال چشمه ی بقا، روان به جوی او بود

 

بهار و لطف و بهجتش، نشانِ روی او بود

ز خُلد قصّه بس که دل، در آرزوی او بود

 

بهشت را چه می کنم بهشت من علی بود

علی که از جمال او بهشت منجلی بود

 

شکافت جلوه ی رخش دل سپیده ی ازل

نمود بر جهانیان فروغ حُسن لم یزل

 

بگو به مدّعی مرو سر خطا رَهِ خطل

به عاشق لقای او بهشت را مزن مثل

 

بهشت را چه می کنم بهشت من علی بود

علی که از جمال او بهشت منجلی بود

 

منم ز اشتیاق او گذشته از جهان و جان

دم از ولای او زنم، چه در عیان چه در نهان

 

نه من نظر نمی کنم ز روی او سوی جنان

که در بهشت هم بود هماره ذکر خلدیان

 

بهشت را چه می کنم بهشت من علی بود

علی که از جمال او بهشت منجلی بود

 

بگفتم این سخن سحر به عارفی خجسته پی

که گرم بود خاطرش ز عشق و سر ز جام می

 

بیا و قصّه ها شنو ز جنّت و نعیم وی

کسید بانگ یا علی، سرود با نوای نی

 

بهشت را چه می کنم بهشت من علی بود

علی که از جمال او بهشت منجلی بود

 

ز شوق روی او شود شکفته لاله در چمن

به جستجوی او بود به دشت، آهوی ختن

 

به گوش زاهد ای صبا ز من بگوی این سخن

که وصف روضه ی جنان به پیش من مگو که من

 

بهشت را چه می کنم بهشت من علی بود

علی که از جمال او بهشت منجلی بود

 

مرحوم عابد تبریزی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

موضوع: حضرت علی (ع) مدح ,
زبان شعر و شاعر: نوحه فارسی , عابد

-------------------------------

صلح حضرت امام حسن مجتبی (علیه السلام)

 

قومی از حق و حقیقت غافل

به تمنای جهان باخته دل

 

خواستند از پی تحصیل مرام

روح اسلام برند از اسلام

 

شیوه‌ی داد و دهش بردارند

جاهلیت به میان بازآرند

 

مشعل دین و هدایت بکشند

روح آیین و ولایت بکشند

 

بت پرستند به عنوان خدا

باده نوشند ز خون ضعفا

 

نسخ آیات الهی بکنند

دین حق جهل و تباهی بکنند

 

دید چون نفس دیانت به خطر

حامی دین خلف پیغمبر

 

حسن آن مظهر احسان و کرم

حافظ عاصمه حل و حرم

 

حجت قائم حق کرد قیام

از پی حفظ حریم اسلام

 

لیک یاران دغل وارفتند

هشته دین از پی دنیا رفتند

 

عهد و پیمان وفا بشکستند

رشته‌ی بیعت خود بگسستند

 

گول زور و زر دنیا خوردند

جان فرزند نبی آزردند

 

ماند بی‌یاور و بی‌یار و معین

حامی مذهب و قرآن و مبین

 

دوستان جاهل و دشمن مکار

نرود کار ز پیش از پیکار

 

گر کشد کار به جنگ و به ستیز

صدمه‌ها بیند اسلام عزیز

 

آن به دل تافته نور الهام

دید در صلح صلاح اسلام

 

صلحی آن گونه که دشمن شکند

شعله در خرمن هر فتنه زند

 

صلحی از جنگ فزونتر ظفرش

حفظ اسلام دیانت ثمرش

 

فتنه چون شعله شود تا سرکش

آب حلمش بنشاند آتش

 

کرد آن لجه حلم از یک جوش

آتش فتنه‌ی دشمن خاموش

 

خصم را نقش امل زایل شد

فکر شیطانی او باطل شد

 

صلح او داد به اسلام قوام

کرد تحکیم بنای اسلام

 

فرصتی بود که دین پا گیرد

در دل شیفتگان جا گیرد

 

یابد امکان پذیرش افکار

صبر باید که سرآید شب تار

 

نخل نوپای شود نخل کهن

تا به هر جای بود سایه‌فکن

 

باز آن نخل اگر خواهد آب

می‌کند خون حسینش سیراب

 

معدن حکمت از صلح و نبرد

آنچه باید بکند آن را کرد

 

آنچه او کرد همان می‌بایست

نه ز شایسته سزد ناشایست

 

باقی کار به آینده گذاشت

آخر اسلام حسینی هم داشت

 

 مرحوم عابد تبریزی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

موضوع: حضرت امام حسن مجتبی(ع) احوالات ,
زبان شعر و شاعر: نوحه فارسی , عابد

-------------------------------

در ولادت حضرت امام حسن مجتبی (ع) 

 

بشکفت گل، به گلشن طاها چمن،‌چمن

تا جلوه کرد مظهر حُسن ازل، حسن

 

از نفخه نسیم عنایت،‌به گلستان

شد غنچه را ز شوق، به تن پاره پیرهن

 

آمد به جلوه از صدف عصمت و عفاف

دُرّی که شد خجل، ز صفایش دُر عدن

 

طفلی به مهد عزّت و اکرام آرمید

کز لعل نوش او لب کوثر چشد لبن

 

چشمی به ناز چشم غزالان دشت چین

لعلی چنان عقیق درخشنده در یمن

 

پیوند شام تیره به انوار صبحدم

بودی چو خرمن مه و چون خوشه پرن

 

نوری به تابناکی نور درخت طور

تابید از آن جمال، در آیینه ی زمن

 

تسبیح گوی گشت در و بام، تا نمود

رخ در سرای فاطمه، آن نور ذوالمنن

 

آن والی ولایت و آن مقتدای خلق

آن در بنای فتنه ی دشمن،‌ خلل فکن

 

تا آرمید در بر زهرا، سپهر گفت

مه با ستاره گشته به یک برج، مقترن

 

پرسید عقل کیست،‌کشد فتنه را به حلم

بشکفت لعل او به تبسم، چو گل، که من

 

میلاد او به ساحت سلطان انس و جان

(عابد) بگوی تهنیت و ختم کن سخن

 

مرحوم عابد تبریزی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

موضوع: حضرت امام حسن مجتبی(ع) مدح ,
زبان شعر و شاعر: نوحه فارسی , عابد

-------------------------------

در مدح حضرت امام حسن مجتبی (علیه السلام)

 

تو ای به حُسن بی مثل فروغ کبریا حسن

تو ای به موج تیرگی چراغ رهنما حسن

 

ریاض قدس را گلی صفای آن حدایقی

به هر صفت به غیر حق به حق سزا و لایقی

حقیقت جهان تویی حقیقة الحقایقی

توئی امیر اتقیا خدیو ماسوا حسن

 

چراغ علم و شرع را ضیا توئی سنا توئی

به فطرت جهانیان وفا توئی صفا توئی

تجلی مرام حق ز خلق ماسوا توئی

جهان طفیل هستیت تو میر مقتدا حسن

 

بهار باغ دین توئی صفای شرع احمدی

فروغ ذات لم یزل چراغ نور سرمدی

عیان ز لمعه رخت شعاع نور ایزدی

ز جلوه تو منجلی جمال لایری حسن

 

توئی امام مفترض فروغ جلوه قِدَم

به درگه تو مفتقر علم کشان محتشم

توئی به اوج منزلت امیر کعبه و حرم

از آن بلامنازعی به مشعر و منا حسن

 

تو رونق عبادتی تو وجهه سیادتی

تو معنی ریاضتی تو لایق قیادتی

تو هیکل اطاعتی تو عزت شهادتی

به جز تو اینهمه کجا به کس بود سزا حسن

 

تو در ثبوت ذات حق چو دم زدی علم زدی

طریق عشق بود و دین به هر رهی قدم زدی

اساس کفر و فتنه را به حلم خود به هم زدی

که آب حلم میکشد شرار فتنه را حسن

 

منزه است از بیان مقام کبریائیت

به حیرت است عقل و جان ز قدرت خدائیت

وجوب طاعتت بود ثبوت پیشوائیت

که بر جهانیان توئی امیر و پیشوا حسن

 

فلک به هر خدنگ کین نمود دل نشانه ات

ز غم فسرده کرد جان به هر ستم زمانه ات

فکند دام کینه را عدو به آشیانه ات

که تنگدل کند تو را ز غیر و آشنا حسن

 

ز جور ناکسان شنو حکایت برادرت

که سیل خون روان کند به چهره دیدۀ ترت

بهل بقیع را سپس به همرهیّ مادرت

به عرصه گاه کربلا بیا حسن بیا حسن

 

 مرحوم عابد خیابانی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

موضوع: حضرت امام حسن مجتبی(ع) مدح ,
زبان شعر و شاعر: نوحه فارسی , عابد

-------------------------------

در توصیف مقام زن و

اشاره به مقام حضرت خدیجه (سلام الله)

 

زن است روح منزه , زن است جان مصفّا

به شرط آن که ملبس بود به جامه تقوا

 

زن است منبع الهام در بلوغ هنرها

زن است آیت اکرام در صحیفه دلها

 

زن است بارش رحمت به کشتزار طبیعت

زن است پرتو الطاف حق به ظلمت عمیا

 

زن است روح نموّ گل سلاله آدم

زن است فیض بهاران به باغ طینت حوّا

 

زن است زینت هستی زن است زیور خلقت

زن است در فلک زندگی چو مشعل بیضا

 

زن از مواهب غیبی است در طبیعت امکان

زن از شمائم علوی است در صحیفه غبرا

 

زن است یار و مددکار مرد , وقت شدائد

زن است یاور و غمخوار شوی , وقت بلایا

 

بهین عطیه حق است زن بعالم هستی

علی الخصوص زنی همچنان خدیجه کبرا

 

زنی که گوی سبق برده از فحول به همت

زنی که نادره ماسوا بود به سجایا

 

چراغ بیت نبوت به ماه چهره تابان

صفای باغ رسالت به سرو قامت رعنا

 

زنی که بود کنارش امان مامن هستی

زنی که بود سرایش ملاذ ملجاء دنیا

 

پی رواج شریعت به منتهای مناعت

نثار کرد به پای نبی طلا و مطلّا

 

زهی ز عزّ زنی کاوّلین ترانه وحی اش

طنین فکند به ماوا و سرکشید از آنجا

 

همه شدائد دعوت همه مصائب امت

ز لطف او به نبی بود جمله شهد و مهنا

 

کسی نبود حمایت کند زنفس رسالت

به جز خدیجه که بودش انیس , با تن تنها

 

تبارک الله از این قدرت و شهامت و شوکت

زنی و این همه شان و جلال و همت والا ؟!

 

رسول پشت و پناه همه عوالم امکان

خدیجه پشت و پناه رسول از همه دنیا

 

سخن چگونه توان گفت در مدیحت آن زن

که هست همسر خیرالانام و مادر زهرا

 

برفت و دیده احمد گریست در غم هجرش

نه مصطفی که همه کائنات گشت معزّا

 

دل بتول چنان سوخت در مصیبت مادر

که از سرشک روان شد کنار دیده چو دریا

 

مرحوم عابد تبریزی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

موضوع: حضرت خدیجه (س) ,
زبان شعر و شاعر: نوحه فارسی , عابد

-------------------------------

واقعه دیر راهب

 

عجزیله زبس راهب ایدوب اشک روانه

اعجازیله راس شه دین گلدی بیانه

 

من گوهر گنجینه ی تسلیم و رضایم

من شمع دل افروز شبستان وفایم

 

من صدرنشین حرم قدس تجرّد

من سدره مکان طایر فردوس ولایم

 

من سوخته دل تشنه ی سرچشمه ی وصلم

من باخته جان عاشق سودای لقایم

 

من کشور امکانه خداوند و امیرم

هرچند که دللرده شه کرب و بلایم

 

من فاطمه دلبندی علی اوغلی حسینم

آرام دل ختم رسل خیر ورایم

 

من قائد غم، عاشق دین، کشته ی توحید

من حلّ و حرم صاحبی من میر هدایم

 

من راه دفاده ایکی دریا آراسیندا

لب تشنه شهیدم اودی شاه شهدایم

 

شوقیله آتوب مُلک جهان فکرینی باشدان

قانلی باشیله زینت اورنگ جدایم

 

توحید منه مذهب و اسلام طریقت

دین کاخ مشیّد، من اونا اصل بنایم

 

بیر قافله عشق اهلینه یولّاردا باشیله

مهتاب کیمی پیشروم راهنمایم

 

مین عقده ی غم باخما واریمدور اورگیمده

هر کیم قالا مشکلده اونا عقده گشایم

 

من میر حجازم، شه بطحا، مه یثرب

من دیر نصاراده غریب الغربایم

 

واردور عطش آثاری بلی خشک لبیمده

فیض ازلی منبعیم، آب بقایم

 

من زنده ی جاویدم اگر کشته ی عشقم

دین اهلی فدادور منه، من دینه فدایم

 

تا غنچه ی توحید، شکوفا اولا جاوید

من فیض نسیم سحرم لطف صبایم

 

تا قافله ی نوع بشر آزمیه یولدان

انسانلارا حق ویردی ندا، من او ندایم

 

دین آینه سین شائبه ی کفر دوتانماز

قانیله بو آئینیه من نور و جلایم

 

راهب دیمه تثلیثدن ایت صحبت توحید

من مظهر توحید خدای دو سَرایم

 

اقطاری دوتار مشعل اسلام فروغی

من بارقه ی حقّم اونا نور و ضیایم

 

تا واردی جهان سولمیه جاق گلشن توحید

بو گلشنه من قانیمیله لطف و صفایم

 

تا واردی جهان سولمیه جاق گلشن توحید

بو گلشنه من قانیمیله لطف و صفایم

 

عیسی دگولم وارث عیسای مسیحم

او روح خداونددی، من عین خدایم

 

من مفترضُ الطّاعه امامم ثقلِینه

هرچند که بو امّته مقتول جفایم

 

مرآت دلون شائبه ی شرکیدن ایت پاک

توحیدیله من دادرس روز جزایم

 

ای لطفی نصارایه ویرن عزّت اسلام

لطف ایله شها بنده ی محتاج عطایم

 

گر اولمیه سن دادرسیم روز جزاده

ایوای منیم حالیمه چون غرق خطایم

 

گویا اولالی اسمیوه فیروزیدی بختیم

مستغنیم ارچند فقیر الشّعرایم

 

سندنصورا یوخ کیمسه دن اِنعام امیدیم

من «عابدم» ای شاه بو درگاهه گدایم

 

مرحوم عابد خیابانی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

موضوع: احوالات دیر راهب ,
زبان شعر و شاعر: نوحه ترکی , عابد

-------------------------------

حضرت امام زمان (عج)

 

شد ز کف صبر و قرارم

طاقت دوری ندارم

در رهش چشم انتظارم

ای خدا مهدی نیامد

 

دل همی سوزد ز داغش

چون شقایق های باغش

از کجا گیرم سراغش

ای خدا مهدی نیامد

 

نیست جز او گفت و گویم

هر طرف در جست و جویم

سوزم و هر لحظه گویم

ای خدا مهدی نیامد

 

ای شب! ای مه! ای ستاره!

شد ز غم دل پاره پاره

ورد من باشد هماره

ای خدا مهدی نیامد

 

در غم هجرش نوانم

همدم آه و فغانم

هست از آن ورد زبانم

ای خدا مهدی نیامد

 

جلوه اش هر دیده حوید

راه عشقش دل بپوید

کعبه هم هر لحظه گوید

ای خدا مهدی نیامد

 

گُل جمالش را ستاید

سرو سر بر خاک ساید

در چمن بلبل سراید

ای خدا مهدی نیامد

 

تا به کی این بی قراری

در غمش بی اختیاری

تا به کی گویم به زاری

ای خدا مهدی نیامد

 

آه آه از درد هجران

آه از دوریّ جانان

صبر من آمد به پایان

ای خدا مهدی نیامد

 

هست وصلش آرزویم

در صفا و مروه جویم

در طواف کعبه گویم

ای خدا مهدی نیامد

 

دل چو گُل خواهد شکفتن

مژده ی وصلش شنُفتن

تا به کی بایست گفتن

ای خدا مهدی نیامد

 

مرحوم عابد تبریزی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

موضوع: حضرت امام زمان (عج) ,
زبان شعر و شاعر: نوحه فارسی , عابد

-------------------------------

اربعین حسینی 

 

گفت با من پیکرت با صد زبان

زینب، ای عهد تو با من جاودان

 

من گذشتم از سرِ این خاکدان

تا بماند زنده ایمان و اَمان

 

تا نفس داری تو راه من سِپَر

هر کجا رفتی پیام من ببر

 

ما نژاد شوکت و حرّیّتیم

مرد و زن معنای مجد و عزّتیم

 

ضعف را در قدرت ما راه نیست

ضعف اندر شاه "آلُ الله" نیست

 

شد فزون صبرم، فزون شد هرچه غم

قامت صبرم نشد از غصّه خم

 

رونق بیداد بشکستم به صبر

در ندادم تن به ظلم و جور و جبر

 

خالی از اغیار، اینجا محفل است

حال، وقت شرح اسرار دل است

 

ای مرا یاد تو یار و هم نفس

با تو گویم آن چه ناگفتم به کس

 

ای قرار خاطر آزرده ام

بی تو چون گویم چه خونها خورده ام؟

 

تا تو گلگون کردی از خون، خاک را

وز شفق آراستی افلاک را

 

زینبت ماند و هزاران ابتلا

هر دمی اندوه و هر گامی بلا

 

قحط انسانیّت و عدل و وِداد

رونق بیداد و طغیان و فساد

 

نسخ آیات محبّت گشته بود

نفس حریّت به خون آغشته بود

 

آدمی از آدمیّت کنده دل

جوهر انسانی از انسان خجل

 

ظلم و کین تیغ عداوت آخته

بر وفا و مهربانی تاخته

 

دیدمت تا غرق خون در قتلگاه

ای ثبوت معنویّت را گواه

 

گفت دل، عشق و محبّت کشته شد

حامی آئین و ملّت کشته شد

 

وای بر انسان نادان و جهول

کآدمیّت هست از فعلش ملول

 

تا ز فطرت روی گردان می شود

نام انسان، ننگ انسان می شود

 

نور مشکات هُدی را می کُشَد

حامی خود بی مَحابا می کُشَد

 

گفته های جسم پاکت بی زبان

داد خطِّ سِیر زینب را نشان

 

کردم از اخلاص ای جان جهان

دُرِّ گفتار تو زیبِ گوشِ جان

 

بستم از دشت بلا بار سفر

سوی شام و کوفه گشتم رهسپر

 

تا ندای عدل و وحدت سر کنم

سینه ها از سوز دل مِجمر کنم

 

هر کجا نشر مرام حق کنم

پرده های جهل را منشق کنم

 

بودی اندر نوک نی ناظر مرا

مایه ی آرامش خاطر مرا

 

دیدی اندر کوفه چون گفتم سخن

گشت مسحور بیانم مرد و زن

 

ای دم گرمت مسیحا آفرین

از توام فیض بیان آتشین

 

تا ز دامان سخن آویختم

از زبان صد خرمن آتش ریختم

 

لرزه بر اندام اهریمن فتاد

آذرخشی در دل خرمن فتاد

 

از دم گرم آتشی افروختم

حاصل بی حاصلان را سوختم

 

قول حق عنوان من شد در کلام

قالب بی روح کردم خاصّ و عام

 

گرم ایراد سخن در ناقه من

ناگهان لرزید تا و پود من

 

از فراز نی نوایی شد بلند

جسم من نالید چون نی بند، بند

 

دید چشمان پر از اشک لهوف

بر فراز نی، هلالی در خسوف

 

یا رب این ماه دل افروز من است

روشنی بخش شب و روز من است

 

مهر و ماهش گرچه باشد در گرو

آفتاب من چرا شد ماهِ نو؟

 

سر زدی از برج نی هم چون هلال

ای مه و مهر از رخت در انفعال

 

دیدمت، یارا شد از کف دیگرم

چوب محمل آشنا شد با سرم

 

عاشقان را نغمه هم آهنگ به

آشنا با آشنا هم رنگ به

 

"عابد" از این گفته دیگر لب ببند

سوز آهت شعله در دفتر فکند

 

"عابد" از این گفته دیگر لب ببند

سوز آهت شعله در دفتر فکند

 

باز گو از خویش و از آلام خویش

سرگذشت صبح خویش و شام خویش

 

صبح و شامی چون دو آه گرم و سرد

آن همه اندوه و این حرمان و درد

 

آن همه لهو است و این دیگر لعب

روح از آن آشفته و زین مضطرب

 

هر نفس از عمر می کاهد دمی

راستی هیچ است عمر آدمی

 

چون ز عمر رفته می آرم به یاد

آتشین آهم برآید از نهاد

 

نیست زان حاصل به جز جرم و گناه

غیر موی و روی اِسپید و سیاه

 

چون ز آب معصیت تر دامنم

اشک حسرت می چکد بر دامنم

 

ره دراز است و منم بی زاد راه

توشه ای بر کف نه غیر اشک و آه

 

بسته ام دل بر تولّای حسین

آن علی را طاقت دل، نور عین

 

ای پناه بی پناهان مهر تو

زینت افزای دو گیتی چهر تو

 

نی سزایت گفته ی آشفته ام

از تو امّا گفته ام تا گفته ام

 

کی بیان من تو را باشد سزا

ذرّه چون خورشید را گوید ثنا

 

من حبابم، لیک از بهر توام

به به ار خوانی مرا از خود تو هم

 

هست در گلشن هزاران عندلیب

از غرابی هم نعیبی نی غریب

 

دست کوتاه از غبار پای تو

کی رسد بر دامن والای تو

 

لیک گر دریا گهر دارد فزون

دم زند آن جا حبابی هم نگون

 

پا به پا نی با سواران می روم

راه عشقت لنگ لنگان می روم

 

بر فلک می ساید از عزّت سرم

گر غلامانت نرانند از درم

 

ای تو نفس رحمت و دریای جود

غرق احسان تو دنیای وجود

 

جز تو با کس درد گفتن نی سزا

ای به درد دردمندان آشنا

 

با نگاهی درد من درمان کنی

صد هزاران مشکلم آسان کنی

 

جان زهرا مادرت ای ذوالکرم

سایه ای بفکن ز رحمت بر سرم

 

مرحوم عابد تبریزی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

موضوع: احوالات اربعین ,
زبان شعر و شاعر: نوحه فارسی , عابد

-------------------------------

اربعین حسینی 

 

رهنورد کوی دل آتش به جان

سوی منزلگاه جانان شد روان

 

با هوای قبله گاه آرزو

بست احرام وفا لبّیک گو

 

با تمنّای گل رعنای عشق

شد سوی گلشن، هزار آوای عشق

 

شام را بگذشت اندر پشت سر

بست سوی کربلا بار سفر

 

سوزها از شوق دیدارش به جان

شعله یکسر چون چراغ کاروان

 

راه، راه بازگشت از شام بود

دل ز شوق وصل بی آرام بود

 

راه، هر گامی هزاران خاطرات

گاه روشن، گه نهان، گه محو و مات

 

ناله های زار بر لب هر نفس

بهر دل هم ناله ی هر منزل جرس

 

نیش هر خاری زبانی کرده باز

می کند شرح حکایت کشف راز

 

جای پای ناقه یادی زنده است

هر طرف از خاطرات آکنده است

 

یادش آید همره میر اَنام

رفته بود این راه ها تا شهر شام

 

وقت رفتن هم عنان شاه بود

سایه وش خورشید را همراه بود

 

منظر دل ماه رخسار حسین

آن فروغ مشرقین و مغربین

 

هر نفس با او سخن ها داشتی

گه صریح و گه به ایما داشتی

 

بود با او، گرچه بود از او جدا

هم چنان صوت ندا، رجع صدا

 

او ز نوک نی به جان اِشراف داشت

خطِّ صبر و سلم بر دل می نگاشت

 

مهر و مه عدلین سوز و سازشان

روز و شب شاهد به کشف رازشان

 

او نگاهش بر فراز نیزها

شاه را منظر قطار کربلا

 

چشم بر چشم برادر دوختی

درس ایثار و وفا آموختی

 

چشمِ شه بر زمره ی ایتام بود

هر نگاهش راز صد الهام بود

 

زینبش می خواند رمز این نگاه

که همی گوید بدو سرِّ الاه

 

زینب، ای بیت ولایت مهد تو

تالی عهد حسینی، عهد تو

 

پا به جای پای من بنهاده ای

من فتادم، تو نکو اِستاده ای

 

نازم این تمکین و این صبر و وقار

ای شهامت را ز نامت افتخار

 

زینبم، جانم، عزیزم، خواهرم

نازد از صبر و وقارت مادرم

 

یافت کار من اگر حُسن خِتام

هست کار تو ولیکن ناتمام

 

بایدی عهد وفا بردن به سر

لازم ایفای عهد است این سفر

 

راهرو را خستگی شایسته نیست

فکر راحت لایق وارسته نیست

 

پای در راه وفا مردانه زن

با حقیقت خط به هر افسانه زن

 

ما دو تا بستیم عهدی در نخست

من به سر بردم، کنون دوران توست

 

من نوشتم خطِّ آزادی به خون

تو به شرحش کوش با صبر و سکون

 

من نهادم کاخ عزّت را بنا

تو به حفظش باش از سیل فنا

 

با توام هر جا کَشنَدت این لئام

خواه کوفه، خواه دیر و خواه شام

 

یاری اندر نی به جانت می کنم

همرهی با کاروانت می کنم

 

هست کامل گرچه خود آگاهیت

برندارم دست از همراهیت

 

کاروانت را شوم روشن چراغ

تا ره مقصد ز من گیری سراغ

 

خیره گردد دیده از فرط شعاع

زنگ اُشتر می سراید الوداع

 

نقش دل از دیده پنهان می شود

روزگار وصل هجران می شود

 

زینب است و راه برگشت از دمشق

زاد راهش یاد یار و درد عشق

 

می سپارد راه امّا بی حسین

بی تسلّای دل و بی نور عین

 

نیست او تا باشدش هم راز جان

قدرتش بخشد به اعجاز بیان

 

گرچه بی او زندگی بی حاصل است

لیک گر او نیست عشقش در دل است

 

روی دل هر جا به هر سو می کند

چشم جان سیر رخ او می کند

 

این سفر هم نیست جز با یاد او

گام گام و کو به کو و سو به سو

 

می رود تا شرح غم با او کند

بوسه ها بر تربت پاکش زند

 

او انیس موجِ اشک و دودِ آه

ناگه آمد پیک باد صبحگاه

 

آمد و آورد با خود عطر جان

چیست عطر جان که عطر دلستان

 

گوئیا از کوی یار اید صبا

کاورد با خود شمیم آشنا

 

یافت زینب مدفن جانان خویش

مدفن جانان نه، جانِ جانِ خویش

 

یافت آن کانون عرفان و صفا

جلوه ی مصباحِ مشکات هُدی

 

دید آن جویای اکسیر لقا

توده ای خاک است و دنیایی صفا

 

در دل آن خاک دنیا خفته است

هرچه زیبایی در آن جا خفته است

 

خاک و در هر ذرّه اش صد گلستان

بی زبان، هر ذرّه امّا صد زبان

 

مشتِ خاکی قبله گاهِ خاکیان

بلکه مسجود همه افلاکیان

 

خفته آن جا کعبه ی اهل یقین

پایه ی معموره ی ایمان و دین

 

پیش قدرش خم، سپهر چنبری

خاک از سوز دلش خاکستری

 

خفته آن جا شرح اسرار وجود

علّت پیدایش اصل شهود

 

اشک چون گویم بدان بارید چشم

لاله ها از خون دل کارید چشم

 

دید تا آن مدفن جان جهان

کرد هم چون نی ز سوز دل فغان

 

کِای رُخَت بر دیده ی دل منظرم

جانِ جانانم، عزیزِ مادرم

 

ای مرا عشقت امید و آرزو

جان من، بی زینبت چونی بگو؟

 

بی تو من هر لحظه صد جان داده ام

چون غباری در پِیَت افتاده ام

 

دانه ی الفت به جانم کاشتی

تو بگو بی من چه حالی داشتی؟

 

بی تو من بردم به سر یک اربعین

هر دَمَش صد شور روز واپسین

 

گوئیا پای زمان وامانده بود

هر دمی در دیده عمری می نمود

 

بود از تاثیر اندوه و کَدَر

روزها بی شام و شب ها بی سَحَر

 

می شکافد سینه از بحران در

اشک سرخ از آن چکد بر روی زرد

 

خواهم اینک عقده از دل واکنم

با تو اسرار درون اِفشا کنم

 

ای شکوه و مجد و عزّت را ثُبوت

کرده ام از شرح غم هرجا سکوت

 

بسته ام از شِکوه لبِ خونین جگر

تا نپندارند قوم فتنه گر

 

کز فشار درد و غم آزرده ام

یا مرام خود ز خاطر برده ام

 

دیده را گفتم که هان گریان مشو

اشک ریزان پیش نامردان مشو

 

ناکسان از گریه ات خندان شوند

پای می کوبند و دست افشان شوند

 

دل ز فریاد و فغان کردم خموش

شد درون سینه زندانی خُروش

 

از غم دل گرچه هر آن سوختم

شمع سان بی آه و افغان سوختم

 

پایه ی صبر ارچه محکم ساختم

سوختم از بس که با غم ساختم

 

در طریق نشر دین و بسط کیش

با وقار زینبی رفتم به پیش

 

زینبم من، ای تو معنای وقار

از تو دارم این شهامت یادگار

 

در دلم شمع وفا افروختی

دری آزادی مرا آموختی

 

ای جمالت شمع بزم جان فروز

با تو گویم رازهای سینه سوز

 

هر سرِ مویی زبانی کرده باز

با تو می خواهد کند اِفشای راز

 

تا تو مست از باده ی وحدت شدی

آشنا را محرم خلوت شدی

 

دیدمت تا کشته از تیغ جفا

ای ز نامت زنده آئین وفا

 

نیک دانستم چه ها باید کنم

تا به عهد خود وفا شاید کنم

 

مرحوم عابد خیابانی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

موضوع: احوالات اربعین ,
زبان شعر و شاعر: نوحه فارسی , عابد

-------------------------------

 مناجات حضرت امام الحسین (ع)

 

شه جذبه ی تجلّی جاناندا محو حال

معبودنه ایدردی بو نوعیله عرض حال

 

یارب زبان منیمدی کنایت سنونکیدی

ناطق منم ولیک حکایت سنونکیدی

 

آب فرات سوز دله ایلمز علاج

عطشان وصله فیض سقایت سنونکیدی

 

من شاهراه عشق و شهادتده سالکم

سیر و سلوک و راه و طریقت سنونکیدی

 

غمدن شکایت ایلمرم درددن گله

درد و دوا سنون غم و محنت سنونکیدی

 

من استعارتاً ایدورم لفظ من بیان

ای کبریا جلال منیّت سنونکیدی

 

آیینه فیض بخشدی طوطی مقالنه

گویادی دل و لیک عبارت سنونکیدی

 

سرمنزل شهادته من یتموشم اگر

مندندی جدّ و جهد، هدایت سنونیکدی

 

درگاه عزّتونده جلالت ایدر خضوع

یا ذالجلال عزّ و جلالت سنونکیدی

 

اذعان و انقیاددی مندن اوامره

فرمان، اراده، حکم، مشیّت سنونکیدی

 

کون و مکانی صیت حسینی دوتار ولی

مندندی اسم معنی شهرت سنونکیدی

 

بیر گوهری وقایه ی بیر گوهر ایلدون

نفس حسین و امر شریعت سنونکیدی

 

من شرع و دین حراستینه ایلدیم قیام

بو شور و بو قیام و بو نهضت سنونکیدی

 

ساخلار عنایتون آدیمی زنده تا ابد

ای ذات لم‌یزل ابدیّت سنونکیدی

 

من دست خالیم بو بیاباندا اهل کین

مندنده هر نه ایلیه غارت سنونکیدی

 

باش تاپشورام جدایه دیدون ایلدیم قبول

هر چند منده دور، بو امانت سنونکیدی

 

سویدون اسیر اهلیمی به ‌به زهی شرف

زینب سنوندی قید اسارت سنونکیدی

 

عطر گل وفائیله مست ایلدون منی

گلدسته ی ریاض محبّت سنونکیدی

 

گلدی ندا سرادق غیب‌ الغیوبدن

حیثیّت عوالم خلقت سنونکیدی

 

کون و مکان مطیعدی فرمانوه سنون

تاپمیش وجوده هر نه که نسبت سنونکیدی

 

سررشته ی مدار عوالم الونده ‌دی

تنها نه حوض و کوثر و جنّت سنونکیدی

 

سندندی زیب گلشن فردوس مطلقا

بو گلشن ایچره سیر و سیاحت سنونکیدی

 

حسنون ریاض خلد صفاسین ایدر فزون

وار باغ خلدیده نه طراوت سنونکیدی

 

من حاکمم مهالک یوم ‌النّشورده

امّا مفادّ لفظ شفاعت سنونکیدی

 

بیر سجده‌ایله حیرته سالدون عوالمی

بولدی هامی خلوص عبادت سنونکیدی

 

باشلاندی عشق سنله، وفا اولدی سنله ختم

بو ماجراده بدو و نهایت سنونکیدی

 

گیچدون تمام ماملکوندن خلوصله

اهل ولا آرا بو مناعت سنونکیدی

 

من خلق ایدن عوالمه سنسن امیرکلّ

نفس وجوده فضل سیادت سنونکیدی

 

سن رهنمای قافله ی راه عشق سن

بو کاروانه امر قیادت سنونکیدی

 

چوخدور شهید عشق ولیکن نه سن کیمی

شاهد منم که اصل شهادت سنونکیدی

 

سن ایلدون مکارمی عالمده منتشر

نوع بشرده وار نه کرامت سنونکیدی

 

چوخلار هوای مسند قرب ایلیوب ولی

گَل‌ گَل حسین من که بو قسمت سنونکیدی

 

مندن یتوبدی «عابده» فیض نفس ولی

اوندا اولان ارادت خدمت سنونکیدی

 

مرحوم عابد

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

موضوع: حضرت امام حسین (ع) مناجات ,
زبان شعر و شاعر: نوحه ترکی , عابد

-------------------------------

 ورود به کربلا

 

کلیم عشقه بو یر جلوه گاه سینادی

زجاج دل اودی آئینه ی تجلّادی

 

فروغ صورته مجذوب اولماز اهل ولا

که نقش صفحه ی خاطر جمال معنادی

 

نه تک زباندی که هر بیر نفسده یار دیر

که یار وصفینه ذرّات جسم گویادی

 

ایدوبدی محو نظردن تمام دنیانی

او منظری که اورک چشمینه هویدادی

 

تمام عالم اولا گوز، محالیدور گورسون

او جلوه نی که منه منظر تماشادی

 

شهادتیله منه کام دل اولار حاصل

بو یاره لر دله راه وفادی یارادی

 

سنیله هم نفسم هر نفسده، گرچه دیر

گورن حسین بو دشت بلاده تنهادی

 

ندور جهان که دیم سندن اوتری ترک ایتدوم

نثار جان و سر اول مقام سودادی

 

غبار گرچه اولوبدور عذار شائبه سی

نه غم که شوق لقادن اورک مصفّادی

 

بو خاکدانه نه رغبت که دل اولوب مشتاق

او بزمه که رخ دلدار محفل آرادی

 

اورک شکفته دی چون لاله داغ اکبردن

فضای روضه ی جان گلشن مصفّادی

 

گرکدی پر آچا اوخدان هما کیمی عاشق

که اوج قاف تجرّد بلند و والادی

 

اورکده یوخدی خیالوندن اوزگه، آگهسن

که عشق شائبه ی غیریدن مبرّادی

 

زجاج جسم سنا آز قالور وصاله یتم

اودور اورک بیله بی تاب و ناشکیبادی

 

حسیندن دی ولیکن خلوصیله ''عابد''

خلوص اولماسا سعی و تلاش بی جادی

 

 مرحوم عابد

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

موضوع: احوالات ورود به کربلا ,
زبان شعر و شاعر: نوحه ترکی , عابد

-------------------------------

 مناجات

 

ای ذات نهانیله اولان کونده پیدا

صنعون اثری هستی پنهان و هویدا

 

فرمانیویله سلسله ی کونده اولموش

پیوسته به هم حلقه ی ماهیّت اشیا

 

ارسال ریاح ایلموسن ذاتی لواقح

تا ابر اولوب حامله ی لوءلوءِ لالا

 

بیر تند نفس بارور اشجاری ایدوبدور

حکمون اثریندن دیه سن مریم عذرا

 

بیر دانه دن ایلوبدی عیان حکمت ذاتون

گه خار مغیلان و گهی نرگس شهلا

 

اقرار ایلوری وحدتیوه خلقت عالم

اذعان ایلوری قدرتیوه هستی دنیا

 

صنعون اثریندن دوشَنوب فرش مطبّق

عِلمون ثمریندن اوجالوب چرخ معلّی

 

عاجزدی زبان وصف جلالونده بیاندان

سُبحانَ هُوَ الخالِقُ وَالبارِئُ حقّا

 

گر اولماسا لطفون من بی مدرک و منطق

حاشا که ایدم شعریله مقصودیمی انشا

 

من عاجز درماندیه اول یار و مددکار

ای خالق بی چون و خداوند توانا

 

تا عرض نیاز ایتماقا بو بنده ی مسکین

بو نقص بیانیله تاپا منطق گویا

 

 مرحوم عابد

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

موضوع: مناجات ,
زبان شعر و شاعر: نوحه فارسی , عابد

-------------------------------

عرض ادب به محضر

حضرت ابا عبدالله الحسین (علیه السلام)

 

عالم پر از ندای حسین و نوای اوست

دل در فغان به زمزمۀ نینوای اوست

 

گلشن شود ز خون شهیدان اگر جهان

ذوق و صفایش از چمن کربلای اوست

 

روزی جهان بگیرد اگر بانگ یا الاه

شک نیست کز تموّج بانگ رسای اوست

 

آب بقا که زندگی جاودان دهد

در پیش عارفان اثر خاکپای اوست

 

تنها نه از جهان که ز جان نیز بگذرد

صاحبدلی که شیفته و مبتلای اوست

 

گو دردمند عشق نگردد پی دوا

کاین درد را علاج ز دارالشّفای اوست

 

از شوق باغ خلد نلرزد، اگر دلی

اندر هوای بارگه کربلای اوست

 

مفتون هر تعلق و مجذوب هر هوس

کفر است گفتن اینکه دلم آشنای اوست

 

نشناخت بی حسین خدا را کسی به حق

در جمله ماسوا نه خدا جز خدای اوست

 

دین جُست لیک هیچ نشانی ز دین ندید

سرگشته‌ای که چشم به سوی سوای اوست

 

مرحوم عابد تبریزی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

موضوع: حضرت امام حسین (ع) ,
زبان شعر و شاعر: نوحه فارسی , عابد

-------------------------------

درشهادت امیرالمومنین

حضرت علی ابن ابی طالب (علیه السلام)

 

سحر زموج شفق کرد آفتاب طلوع

فلک به سجده درافتاد پیش او به خضوع

 

یکی پرند درخشید همچو صاعقه ای

خطی کشید به فرق مفاد لفظ خشوع

 

شکست قد رسای نماز از این خط و , شد

طنین "فُزتُ " در اقطار آسمان مسموع

 

فتاد لرزه به رکن شرایع و احکام

گریست چشم قیام و قعود و ذکر و رکوع

 

سری که غبطه افلاک بود از رفعت

زسجده گه نتوانست شد دگر مرفوع

 

سری و تیغی و کینی و مظهر دینی

نه در مقابله حایل نه در میانه منوع

 

صریع ماند به محراب , آنکه در همه عمر

به حال سجده نمودی به دیده ها مصروع

 

به سینه آنکه ینابیع علم و حکمت داشت

فتاد در دل امواج خونِ چون ینبوع

 

به خون طپید شهی کز وفور رافت او

کسی نه رنج ظما دید , نی مشقت جوع

 

درید پرده موهوم ضربتی , آنگاه

به اصل خویشتن آن اصل حق نمود رجوع

 

سروش غیب زبانک "تهدّمت والله"

حدیث قتل علی را به کون داد شیوع

 

چشید لذت فیض لقای یار , کسی

که داشت نفس خود از هر لذیذه ای ممنوع

 

به سر رسید جفای سقیفه و شورا

زمان درک رسول و بتول گشت شروع

 

سپهر سفله نگه کن که طود حلم و وقار

زپا فکند به میل یکی جهول و هلوع

 

مگر که تکیه گهی ظلم را شود پیدا

زدستگاه قضا دست عدل شد مخلوع

 

علی که واضع میزان عدل مطلق بود

چو کشته شد زمیان رفت واضع و موضوع

 

ز ضربتی ستمی شد عیان که پنداری

که هر چه تیغ به عالم به هم شده مجموع

 

خراب کرد ستم پیشه ای بنای اصول

خضاب کرد زخون ضربتی جمال فروع

 

زقلب نصّ شریعت , نمود منطق کفر

به قتل حجت حق نسخ آیت مشروع

 

عجب که خفت به خون شمس آسمان ولا

نکرد شرمی و باز آفتاب کرد طلوع

 

به خیر و شر به ولای علی تمسک جوی

مشو به خیر منوع و به وقت شر ّ جزوع

 

ز فیض لطف لسان اللَّـه است و بس (عابد)

اگر تراوش طبع تو بر فتد مطبوع

 

مرحوم عابد تبریزی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

موضوع: حضرت علی (ع) احوالات ,
زبان شعر و شاعر: نوحه فارسی , عابد

-------------------------------

احوالات مجلس ابن زیاد 

 

من کارگاه مهر و وفا شاهکاریم

گنجینۀ وقار، در شاهواریم

 

مستورۀ ستبرق تقوا و حکمتم

سیاله جوهرم رگ عصمتده جاریم

 

آئینۀتجلی جانان جلاسیم

زنگار آبگینۀ بیداد و خواریم

 

باران اشکیمیله صفای گل وفا

تقوائیله بهشت دیانت بهاریم

 

قید ستم محالدی پابند اولا منه

من رشتۀ وفاده محبت شکاریم

 

طوبای باغ خلد وفا و محبتم

بار فضیلت و ادبین شاخساریم

 

قلب کویری گلشن ایدر فیض منطقیم

رشح زلال معرفتین چشمه ساریم

 

من مفخرم قبیلۀ انسانه کونده

من یادگار فخر رسل یادگاریم

 

من پیروم حسینه ره عشق و شورده

من جان نثار حسن ازل جان نثاریم

 

تا ماه آسمان امیدیم ایدوب غروب

شبهای تار هجرینین انجم شماریم

 

قارداشیمیله یتدی شهادت شرافته

منده اسارتین شرف و افتخاریم

 

هرگز نه تیره بخت اولی مقهور عشق اولان

من عشق و شور عزتینون کامگاریم

 

گلرنگ اشک، دامنیمی گلشن ایلیوب

من نوبهار عشق و وفا لاله زاریم

 

بختیم گلی شکفته دی اعجاز عشقدن

گرچه خزان اولان گلومون داغداریم

 

یاندوقجا دل شرار غمه جان تاپور صفا

من بوتۀ غمین زر کامل عیاریم

 

راه خطرده سیر ایدرم پای شوقله

چون گوهر خزینۀ جان خواستاریم

 

مندندی زیب جوهرۀ عفت و حیا

من گوش نوعروس ادب گوشواریم

 

مسندنشین کاخ رفیع کرامتم

هرچند راه عشق و وفا خاکساریم

 

مینلر بیله مصیبت اولا سهلدور که من

صبر و شهامتین جبل استواریم

 

من عشقین آبروسی اسارت کرامتی

سلم و رضا فضیلتی صبر اعتباریم

 

مژگان قلم، مداد سرشکیم، ورق یوزوم

سودای شور عشق، وقایع نگاریم

 

صیت وفا آدیملا دوتار جمله عالمی

من زینبم وفا و محبت شعاریم

 

یتمز قرار و طاقتیمه ظلمدن خلل

اما بو بی قرارلرین بیقراریم

 

درد ایتمرم حساب محبت مصائبین

دردیم بودور که فرقت جانان دچاریم

 

هر یولدا سیر ایده باشی آرام جانیمون

آردینجا سایه تک او یولون رهسپاریم

 

سررشته عشق الینده دی، هرچند ظاهراً

من بو شکسته قافله سر رشته داریم

 

بیر ال قویولدی سینمه طغیان عشقده

علت او الدی هر ستمین بردباریم

 

هرچند اوزوم محاط غم و درد و محنتم

بو غمکشیده قافله نون غمگساریم

 

آی آیت کرامت و احسان و معدلت

بیر عمریدور مصیبتیوین سوگواریم

 

بو شعرلر بهانه دی اظهار عجز ایدم

بیر درگهه که چشم به راه غباریم

 

بیر نظرۀ عطائیله ایت چاره دردیمه

«عابد» کیمی عنایتون امیدواریم

 

مرحوم عابد خیابانی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

موضوع: احوالات مجلس ابن زیاد ,
زبان شعر و شاعر: نوحه ترکی , عابد

-------------------------------

مناجات

 

آلور دل شمیم محبّت صبادن

معطّردی جان نکهت آشنادن

 

گورور گلشن عفو و رحمت صفاسین

زجاج کرامت جلالین، ضیاسین

 

وورور موج دریای سرشار رحمت

داشور سیل تک چشمه سار کرامت

 

سن ای مست خواب گران جهالت

سن ای سرگران تمنّا و غفلت

 

گوز آچ جلوه ی صبح امّیدی بیر گور

بصیرتله آثار توحیدی بیر گور

 

سما و سمک دل آچوب عرض رازه

هامی ذکر و تسبیح ایدر بی نیازه

 

هامی نغمه لر ذکر یاحقدی یاحق

هامی دیده بینای انوار مطلق

 

دل آچ سنده ذکر و مناجاته دلدن

رها اول بو ظلمتگه آب و گِلدن

 

علایقدن آزاده اول بیر زمانی

سماواتیده سیر ویر مرغ جانی

 

دل شبده دلداریله عرض راز ایت

خلوصیله جانانه راز و نیاز ایت

 

زبانِ دعائیله عرض ایله یارب

سن ای خالق ماه و خورشید و کوکب

 

او عصیانی عفو ایله مندن خدایا

که اونداندی تغییر آلاء و نعما

 

او جرمی که حبس دعایه سببدور

وقوعی نزول بلایه سببدور

 

هامی پرده ی عصمتی پاره ایلر

نزول نقمدن یوزی قاره ایلر

 

کسر دست عاصینی ذیل رجادن

خدایا اوزون حفظ قیل بو بلادن

 

نظر ایله ای خالق بی نیازیم

شِفابخش درد دل و چاره سازیم

 

اولوب گرچه افزون و بیحد معاصی

کیمه دردینی سویله سون عبد عاصی

 

گناهیم منیم گرچه بی انتهادور

سنه شیوه احسان و لطف و عطادور

 

آدی ای اولان جمله دردین دواسی

هامی علّتین ذکری دارُ الشِّفاسی

 

منیم زاد راهیم امید و رجادور

صلاحیم دعادور، سلاحیم بکادور

 

سن ای نور امّید ظلمات غمده

سن ای دافع غصّه موج نقمده

 

نثار ایت سلامون هامی انبیایه

خصوصاً محمّد او خیرُ الورایه

 

هم اولاد پاک نبیّ کریمه

او دارای احسان و خُلق عظیمه

 

خدایا رها ایله غمدن جهانی

یاخین ایت ظهور امام زمانی

 

او قائم به حق، طاقت جان زهرا

که اونلا دولار عدلیله جمله دنیا

 

یتور دادینه اهل دینون الهی

او گردون عصمتده رخشنده ماهی

 

عیان جلوه سین ایتسه اول نور مطلق

منوّر ایدر عالمی پرتو حق

 

 مرحوم عابد

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

موضوع: مناجات ,
زبان شعر و شاعر: نوحه ترکی , عابد

-------------------------------

 زبانحال حضرت زینب (سلام الله)

با رأس مطهر حضرت امام حسین (علیه السلام)

در راه شام

 

تا مصحف جمال تو گردیده منظرم

آیات حسن توست به هر جا که بنگرم

 

جز آنکه بینم از جلواتت به هر نگاه

سود از سواد دیده خونین نمی‌برم

 

گلبوته‌ایست در سر نی اینکه بینمش؟

یا هست حسن وجه خدایی مصورّم

 

من کشته ولای تو هستم به جان تو

بعد از تو نیست زندگی خویش باورم

 

تا جام تشنگی به کفت داد آسمان

پر کرد از عصاره‌ی خونابه ساغرم

 

هستی تو، یا جمال ازل جلوه می‌کند

این منظری که گشته عیان در برابرم

 

خورشید در سر نی و غوغای اهل شام

ای وای من مگر که به صحرای محشرم

 

از هر چه غیر دوست گذشتی به راه عشق

من اندر این معامله چون از تو بگذرم؟

 

با گوش جان طنین اناالله بشنوم

در چشم دل تجلی طور است منظرم

 

تشریف یاد حسن تو را در حریم دل

در هر قدم ستبرق جان را بگسترم

 

لب‌تشنگان آب بقای لب تو را

همراه خود به ظلمت شامات می‌برم

 

ترصیع خاک راه تو را در مسیر عشق

بس درّها که در صدف دیده‌ پرورم

 

جا بر فراز مسند خورشید کرده‌ام

افتاده تا ظلال ولای تو بر سرم

 

از عرش برتر است ستیغ وفا و من

با شهپر وقار در آن اوج می‌پرم

 

این عزّتم بس است که من خواهر توأم

وین فخر بس مرا که تو هستی برادرم

 

عصمت بها گرفته ز عنوان زینبی

عفت پناه یافته در زیر معجرم

 

باب نجات هست در کبریائیت

من «عابدم» غلام تو ای شاه ذوالکرم

 

مرحوم عابد خیابانی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

موضوع: احوالات راه شام ,
زبان شعر و شاعر: نوحه فارسی , عابد

-------------------------------

حضرت امام حسین (علیه السلام)

 

ذوق مستی

 

در بزم عشق دردکشی باده در کشید

پای تعلّق از همه عالم به در کشید

 

در اوج ذوق مستی و شوق حضور دوست

بشکست جام و ساغر خونین به سر کشید

 

تاریخ را ورق زد و هر صفحه لکه دید

بزدود و جای آن خطی از نور و زر کشید

 

تا دیده غیر دوست نبیند به کاینات

نقشی ز حسن او به سواد بصر کشید

 

شب تیره بود و دامن آفاق پر کدر

روشن خطی به جیب افق چون سحر کشید

 

بت بود و بت‌پرستی و آوای غول و دیو

او لب گشود و نعره الله برکشید

 

شوری فکند در همه ذرات کاینات

بر نقش کفر خطّ زوال و خطر کشید

 

یکباره سوخت کشته بیداد و کینه را

تا آن فروغ لامعه چون شعله سرکشید

 

هر چند بوسه زد به سرش تیغ ناکسان

او دست لطف بر سر نوع بشر کشید

 

می‌رفت کاروان بشر در ره خطا

این کاروان به راه فلاح و ظفر کشید

 

آری اگر حسین نبود و قیام او

گمراه بود آدم و منفور، نام او

 

مرحوم عابد

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

موضوع: حضرت امام حسین (ع) مدح ,
زبان شعر و شاعر: نوحه فارسی , عابد

-------------------------------

در مدح حضرت رقیه (سلام الله) 

 

ای شمسه‌ ی کاخ آرزوها

نام تو کلید گفتگوها

 

ای نور شب سیاه روزان

با چهره‌ی چون مه فروزان

 

ای آب رُخ بهار از تو

ذوق گل و لاله ‌زار از تو

 

ای باخته جان به راه جانان

فرش ره تو ستبرق جان

 

ای برُخی جلوه‌ی تو جانم

عشق تو حقیقت روانم

 

ای نور چراغ عشق و عرفان

تابیده به کلبه‌ی فقیران

 

ای جان مرا فروغ امّید

ویرانه کجا و گنج توحید

 

در ظلمت شب چو مه رسیدی

بر دختر خویش سر کشیدی

 

دیدی که مرا کسی نمانده

از زندگیم بسی نمانده

 

دیدی که به لب رسیده جانم

دیدی که ضعیف و ناتوانم

 

دیدی که نیازمند وصلم

محو غم تست فرع و اصلم

 

بر داد دلم نکو رسیدی

مشتاقی من به چشم دیدی

 

دیدی ز غمت اسیر بندم

دیدار تو را نیازمندم

 

با یاد تو واپسین دم من

عشق من انیس و همدم من

 

آخر نفسم، نفس، نه آتش

چون شعله‌ی جان گداز و سر کش

 

کم مانده که آشیانه سوزد

بال و پر از این زبانه سوزد

 

آبی به شرار دل فشاندی

این شعله‌ی غم فرو نشاندی

 

دیدی شب من قمر ندارد

شام سیهم سحر ندارد

 

باز آمدی ای مه شب تار

شد ز آمدنت سحر پدیدار

 

امشب غم و رنج من سر آید

شب می‌رود و سحر برآید

 

من می‌روم و نشانه ماند

چون نام تو جاودانه ماند

 

این نام همیشه ماندگار است

هم پویه‌ی دور روزگار است

 

داغ دل من ز لاله جویند

شرح غم من به سبزه گویند

 

رمزی ز سرشگ هم چو باران

اشک تو و ابر نو بهاران

 

شرحی ز غم دل بلا خیز

افسردگی غروب پاییز

 

من گوهر شاهوار عشقم

شایسته‌ترین نثار عشقم

 

من زینت رشته اسارت

من جلوه‌ی مشعل شهادت

 

من سایه‌ی آفتاب و ایمان

من رشح سحاب شور و عرفان

 

من شمع حریم عشق و شورم

من محرم خلوت حضورم

 

من آینه‌ی تجلی حق

من پرتو وجه نور مطلق

 

مائیم به راه عشق سالک

باقی همه فانی است و هالک

 

با شوق شهادت و اسارت

رفتیم طریق استقامت

 

تو کشته شدی که گردد احیا

آئین وفا و عدل و تقوی

 

من گشتم اسیر و شد به ایجاد

آزادگی از اسارت آزاد

 

عزّ و شرف و وقار از ماست

آینده روزگار از ماست

 

من محرم خلوت لقایم

غم نیست خرابه هست جایم

 

پایم به سریر طاق افلاک

هر چند که هست مفرشم خاک

 

من خاک‌نشین سدره جاهم

تا در بر تست خانقاهم

 

ای نطق تو شرح راز هستی

عشق تو طریق حق ‌پرستی

 

بگشا لب و راز دل به من گو

با دختر خویشتن سخن گو

 

دیدی که چو شمع بزم سوزم

باشد رمقی به جان هنوزم

 

چون صبح دمیدی از کنارم

تا روی تو دیده جان سپارم

 

دیدی چو ستاره‌ی سحرگاه

کم مانده از این حیات کوتاه

 

خورشید من آمدی فروزان

تا هدیه کنم به جلوه‌ات جان

 

دیدی که غریب و دل فکارم

غیر از تو کس دگر ندارم

 

از بی ‌کس خویش یاد کردی

دل بود غمین تو شاد کردی

 

دیدی که بهار من خزان است

گل رفته خراب گلستان است

 

بر گلشن من صفا فزودی

صد عقده ز کار دل گشودی

 

دیدی که اسیرم و غریبم

بیمارم و نی به سر طبیبم

 

دیدی رُخ زرد و آه سردم

باز آمدی ای طبیب دردم

 

دیدی دل من ز غصه صد چاک

نمناک رُخم به خاک نمناک

 

مهر پدری ز سر گرفتی

از خاک رُخم تو بر گرفتی

 

دیدی که دو چشم من به راه است

در حیرت آن رخ چو ماه است

 

باز آمدی و غم از دلم رفت

ظلمت ز فضای محفلم رفت

 

ای روی تو نقش لوح جانم

ای باغ و بهار و گلستانم

 

خواب است که دیده کرده افسون

یا چهره تو شده دگرگون

 

بیند به عیان دو چشم گریان

مرجان به عقیق گوهر افشان

 

عکس دل من به قوت جان است

یا صحبت چوب خیزران است

 

خونین لب نوش دل کش تو

شد آب دلم ز آتش تو

 

من در سفر دیار عشقم

هم پای تو ره سپار عشقم

 

بگذار برم به زاد ره من

گل بوسه ز گلشنت به خرمن

 

ای نطق تو شرح راز هستی

عشق تو طریق حق ‌پرستی

 

بگشا لب و راز دل به من گو

با دختر خویشتن سخن گو

 

محتاج نوازش تو هستم

ای دست خدا بگیر دستم

 

ای فیض دمت مسیح ‌پرور

بگشا به سخن لب چو شکر

 

دوران گذشته آیدم یاد

کز لطف تو بود خاطرم شاد

 

آغوش تو بود جایگاهم

دامان تو مأمن و پناهم

 

هر چند که محرم حضورم

نزدیک تو لیک از تو دورم

 

چون شد که دگر سخن نگویی؟

رازم به تکلّمی نجویی

 

گویی که در این سکوت رمزیست

داند دل من که راز آن چیست

 

گوید به سکوت آن لب نوش

با من که شوم ز گفته خاموش

 

خاموش شوم ز کشف اسرار

تا فاش شود به محضر یار

 

هر چند غمین و دردمندم

گفتار ترا به کار بندم

 

این گفت و دگر لب از سخن بست

چون شاخه‌ی گل خمید و بشکست

 

دیدند خرابه جا گزنیان

محنت طلبان، غم آفرینان

 

ماند از سخن آن عقیق پر نوش

شد بلبل باغ عشق خاموش

 

خاموش شد آن لب شکر بار

با صد سخن از بیان و گفتار

 

اسرار نهان به سینه بنهفت

چشمان نخفته‌اش فرو خفت

 

مژگان بلند سنبل‌ آسا

خوابید به دور چشم شهلا

 

آرام دل امام ابرار

آرام غنود پیش دلدار

 

مه دید چو در خرابه تابید

خوابیده ستاره پیش خورشید

 

 مرحوم عابد خیابانی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

موضوع: حضرت رقیه (س) مدح و میلادیه ,
زبان شعر و شاعر: نوحه فارسی , عابد

-------------------------------

حضرت امام زمان (عج)

 

ای در ره جلالت خورشید و ماه راهی

آوازه جمالت بگرفته ماه و ماهی

دلجوئی از فقیران گاهی چرا نخواهی

ای در رخ تو پیدا انوار پادشاهی

در فکرت تو پنهان صد حکمت الهی

 

سودائی ولایت دل در بلا نهاده

سرگشته لقایت هستی به باد داده

تا جرعه تمنا قسمت که را فتاده

کلک تو بارک‌الّه بر ملک و دین گشاده

صد چشمه آب حیوان از قطره سیاهی

 

ای کاخ شرع و ایمان از حکمت تو محکم

بیگانه از جهان است آن کاو تو راست محرم

اسرار علم یزدان در سینه تو مبهم

بر اهرمن نتابد انوار اسم اعظم

ملک آن توست و خاتم فرمای هر چه خواهی

 

از پرده گر در آیی دوران غم سرآید

از جان ملال کاهد در دل طرب فزاید

هر قوم با زبانی حسن تو می‌ستاید

در حشمت سلیمان هر کس که شک نماید

بر عقل و دانش او خندند مرغ و ماهی

 

گمگشتگان ره را لطفی نمای و دریاب

دلهای بیدلان شد از تاب هجر بی‌تاب

سرکوب ظالمان را با ذوالفقار بشتاب

تیغی که آسمانش از فیض خود دهد آب

تنها جهان بگیرد بی‌منت سپاهی

 

بازآ ! که برق محنت در کشت ریمن افتد

بیداد را ز دادت آتش به خرمن افتد

تا خصم را چه سوزی بر جان و بر تن افتد

گر پرتوی ز تیغت برکان و معدن افتد

یاقوت سرخ رو را بخشند رنگ کاهی

 

ای حسن بی‌مثالت مرآت صنع یزدان

وز ذات بی‌زوالت ثابت قوام امکان

تا کی غم و صبوری تا چند شوق و حرمان

دانم دلت ببخشد بر اشک شب‌نشینان

گر حال ما بپرسی از باد صبحگاهی

 

غرقیم در تعیّن در حلقه ریاضات

مستیم از تکلف در موقف عبادات

تا آنچنانکه که گوید حافظ بدان کرامات

ساقی بیار آبی از چشمه خرابات

تا خرقه‌ها بشوییم از عجب خانقاهی

 

هم آیت خدائی هم حجت الهی

هم ماه عالم آرا هم شاه دین پناهی

کفر است با تو کس را دعوی ملک و شاهی

باز ار چه گا‌ه‌گاهی بر سر نهد کلاهی

مرغان قاف دانند آئین پادشاهی

 

نفس تراست شایان هر قدر و منزلت هست

بر تارک جلالت اکلیل مکرمت هست

جایت به ملک هستی بر تخت معدلت هست

در دودمان آدم تا وضع سلطنت هست

مثل تو کس ندیده است این علم را کماهی

 

ای کنز حکمت حق دارای علم اسرار

ما را به ظل رحمت زنهار بخش زنهار

خود از شمار یاران ما را کنار مگذار

کلک تو خوش نویسد در شأن یار و اغیار

تعویذ جانفزایی افسون عمر کاهی

 

از حسن توست روشن خورشید چرخ عصمت

از لفظ توست پیدا اسرار علم و حکمت

بر فرق توست دائم چتر کلاه دولت

ای عنصر تو مخلوق از کیمیای عزت

وی دولت تو ایمن از صدمت تباهی

 

فوج سپاه عشقت بر قلب هر صفی زد

کوس نیازمندی با فرّ آصفی زد

بگذر شها اگر دل گه بر خطا کفی زد

جائیکه برق عصیان بر آدم صفی زد

ما را چگونه زیبد دعوی بیگناهی

 

گردیده قسمتِ ما از کثرت خطایا

هم شدّت نوائب هم صدمت بلایا

العفو شهریارا از زشتی منایا

یا ملجا البرایا یا واهب العطایا

عطفا علی مُقِلّ حَلَّت بِه الدّواهی

 

فرمانروای امکان سلطان کایناتی

سالار هفت کشور دارای شش جهاتی

چون بر جهان هستی خود علت ثباتی

جور از فلک نیاید تا تو ملک صفاتی

ظلم از جهان برون شد تا تو جهان پناهی

 

«عابد» مکن شکایت از جور دور ایام

هر چند گشته خونین دل از هجوم آلام

شه با عطای کامل شادت کند سرانجام

حافظ چو دوست از تو گه گاه می‌برد نام

رنجش ز بخت منما بازآ به عذرخواهی

 

مرحوم عابد خیابانی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

موضوع: حضرت امام زمان (عج) ,
زبان شعر و شاعر: نوحه فارسی , عابد

-------------------------------

حضرت امام زمان (عج)

 

ای نهان از نظر که پیدایی

بی همه جایی و همه جایی

 

عالم آراست ماه اگر گفتند

تو همان ماه عالم آرایی

 

لامکان را مکان اگر دلهاست

تو هم ای دلربا به دلهایی

 

همه جا پر زجلوه رخ توست

در نهان بودنت هویدایی

 

عالمی بهر دیدنت بی تاب

ز چه از پرده در نمی آیی

 

حسن حق را اگر تجلایی است

تو همان حسن را تجلایی

 

میکشند انتظار دیدن تو

یک جهان دیده تماشایی

 

ای نسیم سحر بیا که بود

دل همه مست و دیده رویایی

 

عدل در بند کینه است، مگر

به نجاتش تو دست بگشایی

 

بی تو سرگشته است و سرگردان

ماسوا چون سپهر مینایی

 

ابر فیضی چرا نمی باری؟

خشک شد مزرع شکیبایی

 

همه مستیم بی شراب و سبو

مست امیال و مست دنیایی

 

ای بسا دل که بی تو خون شده است

ای بسا سر که بی تو سودایی

 

مهدیا "عابدم" غلام درت

سر به خط تو تا چه فرمایی

 

مرحوم عابد خیابانی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

موضوع: حضرت امام زمان (عج) ,
زبان شعر و شاعر: نوحه فارسی , عابد

-------------------------------

در ولادت حضرت امام زمان (عج)

 

حجت حق مهدی صاحب زمان آمد خوش آمد

بر سریر عدل مطلق حکمران آمد خوش آمد

 

گلبن وحدت دمید اندر گلستان هدایت

مهر رحمت پرتو افشان گشت از برج ولایت

آیت حق در جهان آدمی افراشت رایت

نور یزدانی به ظلمت خاکدان آمد خوش آمد

 

بانگ جاء الحق طنین انداز شد در کون و امکان

نغمه ی شادی ز سطح خاک شد بر اوج کیوان

عکس حسن لم یزل جان شریعت روح قرآن

همچو ماهی در جهان پرتو فشان آمد خوش آمد

 

از فروغش پرده موج ظلم گردید منشق

از همه ذرات امکان شد بلند آوای یا حق

انعکاس نور سبحان وجه یزدان حق مطلق

صحبت جانبخش جانان بر زبان آمد خوش آمد

 

غنچه نرگس شکوفا شد به صد لطف بهاران

گشت روشن از جمالش دیده امیدواران

قبله اصحاب الفت کعبه حاجات یاران

راحت دل طاقت و آرام جان آمد خوش آمد

 

آخرین نور از نخستین نور، مشتق نور پاکش

آفتابی، جمله ذرات امکان سینه چاکش

آسمانی حکمْ نافذ از سمک تا بر سماکش

شور عرفان مقتدای عارفان آمد خوش آمد

 

مرحوم عابد خیابانی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

موضوع: نیمه شعبان ,
زبان شعر و شاعر: نوحه فارسی , عابد

-------------------------------

 حضرت امام زمان (عج)

 

ای قامتت به گلشن توحید سرو ناز

عنوان آدمی ز تو شایان امتیاز

 

کویت حریم کعبه ی دلهای عاشقان

رخساره ات به اهل صفا قبله ی نماز

 

کوتاه باد از کرم و لطف ایزدی

دستی که جز به ذیل عطایت شود دراز

 

در مخزن جمال، تو والاترین گهر

در نسخه ی کمال، تو زیباترین فراز

 

ای مه چرا ز پرده نیایی دمی برون

کز کاینات جمله نیاز است و از تو ناز

 

ای سرّ حق بیا و تو خود کشف راز کن

ذکر تو می رود همه در حلقه های راز

 

خورشید فرش راه تو انوار خود کند

مهتاب بر حریم تو ساید رخ نیاز

 

گل آیتی ز حسن تو با روی دلفریب

بلبل کند حدیث تو با صوت دلنواز

 

ای آفتاب برج ولا وقت آن نشد

کانوار خود عیان کنی از مشرق حجاز

 

ما دست بر دعا و ندانیم کی دهد

ایزد ظهور جلوه ی ذات تو را جواز

 

تنها نه زیب طاق مطرّز فروغ توست

ای عارض تو گلشن فردوس را طراز

 

ای صبح روشن ازلی کو دمیدنت

مهجور را کم است صبوری و شب دراز

 

هر کس سراغ حسن تو جوید ز همدمی

گل از نوای بلبل و عارف ز شور ساز

 

بخرام با رخ چو گل اندر چمن دمی

تا آیدت هزار چمن گل به پیشواز

 

ای هر چه پاکی از تو بیا تا به مقدمت

ریزند جان وسر همه یاران پاکباز

 

ای نفخه ی نسیم الهی عنایتی

کآید لوای قسط و عدالت به اهتزاز

 

فیضی رسد گر از کرم لایزالیت

خشکد به کشتزار حقیقت بُنِ مجاز

 

بر هر چه مستمند، امیدیّ و ملتجا

بر هر که دردمند، طبیبی و چاره ساز

 

در جستجوی جلوه ی ماه جمال تو

بس دیده ها سپهر کند از ستاره باز

 

صافی دلان مشرب فیّاض معرفت

از هر چه غیر عشق تو، جویند احتزاز

 

(عابد) گر انتظار سحر میبری چو شمع

هر شب به یاد او همه می سوز و می گداز

 

مرحوم عابد خیابانی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

موضوع: حضرت امام زمان (عج) ,
زبان شعر و شاعر: نوحه فارسی , عابد

-------------------------------

 حضرت امام زمان (عج)

 

با صد هزار دیده در بحر نور باشم

روی تو گر نبینم بهتر که کور باشم

 

عمری اگر بماند سر بر فراز دارم

خوش تر بود که از تو یک لحظه دور باشم

 

چشمی بده که هر سو روی تو را ببینم

حالی بده که هر دم در سوز و شور باشم

 

چشمم چو چشمه ی خون، دل پاره ای ز آتش

تا چند اشک ریزم، تا کی صبور باشم

 

دردا که کورم از تو، پیش تو دورم از تو

هم در فراق گریم، هم در حضور باشم

 

آیا شود پسندی از لطف خود که چندی

در خدمت سلیمان کمتر ز مور باشم

 

چشم تو کرده مستم، در عشق کافر هستم

گر دل دهم به غلمان یا مست حور باشم

 

الغوث یابن طه، عجّل علی ظهورک

تا کی در انتظار روز ظهور باشم

 

ای مهر عالم افروز تا چند بی تو هر روز

در پرده های ظلمت جویای نور باشم

 

من میثم شمایم پیش شماست جایم

بر اوج تخت شاهی یا قعر گور باشم

 

 مرحوم عابد خیابانی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

موضوع: حضرت امام زمان (عج) ,
زبان شعر و شاعر: نوحه فارسی , عابد

-------------------------------

حضرت امام زمان (عج)

 

ای شده بند پای جان طرۀ مشگسای تو

قبلۀ جان عاشقان چهرۀ دلربای تو

 

از غم غیر وا رهد دل به جهان نمی نهد

هر که چشید جرعه از جام جهان نمای تو

 

ما همه عمر جان خود داشته ایم از آن عزیز

بو که شود به یک دمی فدیۀ خاک پای تو

 

از سر چین طره ات در دل ماست عقده ها

جان به لبیم گوشها دست گره گشای تو

 

کی به علاج درد من پای ز در برون نهی

شام و سحر به گردشم دور در سرای تو

 

سوز نیاز من کند در دل عالمی اثر

کیست که نیست همچو من مست می و لای تو

 

ما همه بر بقای تو دست دعا گرفته ایم

تا چه شود شهنشها در حق ما دعای تو

 

وصل تو کیمیای جان ما همه در هوای آن

خون شده قلب عاشقان از غم کیمیای تو

 

شب همه شب به شیونم پر ز سرشک دامنم

نالم و خواهم این منم وصل تو از خدای تو

 

مسجد و دیر و خانقه کرده به خود قرارگه

صوفی و شیخ و رند ره در طلب لقای تو

 

سرو کند سمن کند لعل کند یمن کند

بنگر و بت شکن کند مدح تو و ثنای تو

 

خورده زخوان نعمتت بسته میان به خدمتت

هست رهین منتت هستی ما سوای تو

 

ذکر تو نغمۀ ملک ذات تو لنگر سمک

مهر به دور، در فلک با نظر رضای تو؛

 

از تو مدار آسمان از تو قرار خاکدان

خلق نموده لامکان کون و مکان برای تو

 

دیده به نفس خود روا سعی بجا و نابجا

هیچ ندیده جز خدا عقل به ماورای تو

 

مهر رخت چو سر زند ظلمت ظلم بشکند

سایه به عالم افکند چتر بر همای تو

 

عدل تو راهبر شود دور ستم به سر شود

زود شود اگر شود رای خدا و رای تو

 

خسرو ما سوا تویی حجت کبریا تویی

جود تویی سخا تویی چشم من و عطای تو

 

با نظری پر از عطا چارۀ درد من نما

غیر نیم شهنشها (عابدم) آن گدای تو

 

 مرحوم استاد عابد خیابانی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

موضوع: حضرت امام زمان (عج) ,
زبان شعر و شاعر: نوحه فارسی , عابد

-------------------------------

 حضرت امام زمان (عج)

 

هزار خرمن گل در رهش ز بوسه بچینم

اگر ز پرده درآید نگار پرده نشینم

 

نه غیر عشق رخ اوست سرنوشتم از اول

ببین بچشم بصیرت خطوط لوح جبینم

 

فتد به جام بلورین دل چو نقش جمالت

رود ز یاد ، حدیث نگارخانه چینم

 

به روز واقعه گر منظرم جمال تو باشد

ز دل رود غم آشوب روز بازپسینم

 

نیم کلیم که باشد به طور قرب مقامم

ولی به وصف تو مدلول لایکاد یُبینم

 

تو آفتابی و من ذره وار، جذب جمالت

تو نور چرخ جلالی و من غبار زمینم

 

حیات را چه صفایی به دور دوری رویت

خوشا ز مرگ، اگر جلوه جمال تو بینم

 

نداد همت من تن به منت همه عالم

ولیک هستی خود را به نعمت تو رهینم

 

همه ولای تو هستم، همه ز جام تو مستم

هزار شکر خدا را که آفریده چنینم

 

بود ز خوان نوال تو هرچه هست نصیبم

مقیم کوی تو هستم به هر کجا که نشینم

 

نیم چو خضر پی آب زندگی که زلعلت

چشانده اند به روز ازل زلال معینم

 

کجا روم ز حریمت، که عشق توست سرشتم

دوای خود ز که جویم، که با غم تو عجینم

 

صبا سلام ز (عابد) رسان به کوی نگاری

که تار طره او هست رشته دل و دینم

 

 مرحوم عابد خیابانی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

موضوع: حضرت امام زمان (عج) ,
زبان شعر و شاعر: نوحه فارسی , عابد

-------------------------------

 حضرت امام زمان (عج)

 

شمس وحدت ایلدی شرق هدایتدن ظهور

عالمی دوتدی فروغ لمعه ی الله نور

اولدی ظلمتخانه ی دنیای امکان رشک طور

چهره ی آفاقیده گورسندی آثار سرور

ویردی جاءَالحق نویدی نفخه ی باد دبور

 

عالمی دولدوردی نور حجّت ربُّ الفلق

اولدی امواج حجابات ظُلَم یکباره شق

تا قدم قویدی جهانه افتخار ماخَلَق

جلوه ی خورشید تک دنیانی دوتدی نور حق

جلوه سیندن چشم باطل خیره اولدی بلکه نور

 

حُسن حق آفاقیده ایتدی تجلّی بی نقاب

شرمیدن یوز انزوای غربه قویدی آفتاب

نقش پای عرش سیری اولدی تا زیب تراب

رشکیدن توکدی عذاره اشک خون نیلی قباب

موج انوار شفق آفاقیده ایتدی ظهور

 

شقّه آچدی مُلک دینه مهدویّت پرچمی

شوکت صیت هُوَ الحقّیله دوتدی عالمی

خاتِم اثنی عشر انگشت وحدت خاتمی

ایلدی روشن جمالیندن سرای اعظمی

ویردی عالمده صلای رحمت ربّ غفور

 

گَلدی ایجاده جهانه هادی وجه سبیل

حجّت ربّ جلیل و مفخر آل خلیل

مصطفای عالمِینه کونده خیر سلیل

خلدیده شوق لبیندن سلسبیل اولدی سبیل

رشک آپاردی فیض خاک کویینه آب طهور

 

ای شه دنیا و دین یا حجّت بن العسکری

لایق فوق همایونون کلاه سروری

تابع حکمون مدار گنبد نیلوفری

یمن ذاتوندن سکون هفت گوی اغبری

فیض جودوندن نظام دور ایّام و شهور

 

وعده ی دیداری تصویب ایلمور امر قضا

عمرلرده یوخدی آگهسن اوزون شاها وفا

گوز فروغ عارضوندن ایتمه سه کسب ضیا

سختدور بِالله تاپا گر دور هستی انقضا

یتمه میش وصله اولا احبابه منزل قعر گور

 

هارداسان یا مُخذِلَ الاَعدا، مُعِزَّ الاَولیا

هارداسان ای ناشر اعلام تقوی و هدی

هارداسان ای رابط شَملِ الصَّلاحِ والرِّضا

هارداسان ای طالب خون شهید کربلا

هارداسان یاب الشُّهُب، یابن السُّرُج، یابن البُدور

 

مهر رخسارون ویرور هانسی دیاره آب و تاب

هاردا سرگردان گزیرسن چول لری بی صبر و تاب

هاردا ظلماتی پوزور نور رخون چون آفتاب

هاردا گوزدن عارضه قانیاش توکورسن چون سحاب

هاردا یاجدّا دیورسن بی قرار و ناصبور

 

چوخ چتیندور گورمیه گوز عکس رویوندن اثر

تاپمیه آفاق و انفسده جمالوندن خبر

بُلمیه دل هانسی بیر ماوادن ایلورسن گذر

ذی طوی یا ارض رضوی ده اولور شامون سحر

یا دیار نینوادن ایلسن شاها عبور

 

گرچه مشروحاً دگول کیفیت حالون عیان

لیک اجمالاً بُلر دل آغلوسان معناده قان

هر زمان جدّیوین یادیله یا صاحب زمان

حق گورن گوزدن عذاره ایلوسن اشکون روان

تا اولور برپا دل ذرّاتیده شور نشور

 

لایزالی دور غمون ای عکس حسن لم یزل

یوخ بو واضح سوزده هرگز بحث و تفسیره محل

اشک خونین توکماقون بو قولی ایلر مستدل

آغلارام اول قدر که اشکیم اولار قانه بدل

دلدن ایتدوقجا خیال روز عاشورا خطور

 

نکته نکته یاد ایدورسن کربلا آلامینی

سلب ایدر هر نکته قلبون طاقت و آرامینی

یاد ایدنده هر بلا آغازینین انجامینی

دولدورار خونابه ی اندوه و غم گوز جامینی

دامنون دریا ایدر امواج سیل رشک شور

 

لیک بو غمدن فزون بیر غم ایدر قلبون ملول

اعتذاریم وار بیانیندن اَیا سبط رسول

اونداکی فردوس ده سسلندی واویلا بتول

یخدیلار آتدان حسینی ظلمیله قوم جهول

حشر اعظم شورشی آفاقیده ایتدی ظهور

 

توپراقا دوشدی جهانه علّت نظم و بقا

ظلم و اندوهه غرق اولدی تماماً ماسوا

گوهر کنز ولایه اولدی مخزن کربلا

ذوالجناحی خیمه گاهه یوز قویوب دلده نوا

اَلظَّلیمه ناله سیله کائناته سالدی شور

 

نطقیدن «عابد» دوشر هر بلبل شیرین نفس

آشیانین جور صیّاد ایتسه زندان قفس

حقلیسن فریادیوه بُلسن سکوتی دادرس

لیک گاهی سنده اولسا نظم اشعاره هوس

مدح آل مصطفانی طبعیوه ایله ضرور

 

 مرحوم عابد تبریزی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

موضوع: نیمه شعبان ,
زبان شعر و شاعر: نوحه ترکی , عابد

-------------------------------

در ولادت حضرت علی اکبر (علیه السلام) 

 

مدینه عطر جان الدی شمیم زلف اکبردن

تاپوب نور نبوت تازه دن شبه پیمبردن

 

طلوع ماه بطحانی بشارت وئردی یثریبده

هلال هاشمی تا آتدی پرده روی انوردن

 

جمالینان ولایت منزلی ایینه بند اولدی

بهشتی جلوه قدرت نمای حسن اکبردن

 

مه مهر اقترانندن گرورندی کوکب طالع

بسیط تیره خاک افلاکه رشگ اولدی بو اختردن

 

آچیب شهلا گوزون نازیله تا مهم امامتده

آلیب دل بیر نگاهیله خارین چشم عبهردن

 

سر زلف سمن­باری پریش اولجاق جبینین ده

ختا مشگین سالیب قیمتدن،آلدی جذبه عنبردن

 

تبسم لعلی تا گورسندی لعل آبدارنده

آپاردی آب و تاب و جلوه نی یاقوت احمردن

 

دوزولدی قطره شبنم گل رخسارنه گویا

تلالو ایلوری انجم رواق چرخ اخضردن

 

دل عالم سروریله دولوب سیر جمالندن

اودور کوچ ایلدی غم فوجی هر قلب مکدردن

 

ملائک تهنیت گو عرشدن فرشه گلیب صف صف

که تاپسین­لار ضیای دیده اول ماه منوردن

 

دل لیلانی دولدوردی سرور و بهجت وشادی

گوتورسون اولمیوب بیر لحظه گوز اول ماه منظردن

 

بو سوز ایلر تداعی اوزگه بیر مطلب خداوندا

او مطلب شرحینه شرمنده دور هر خامه دفتردن

 

علی اکبرین میلادی دی لال اول دیلیم زیرا

گلور بوی وداع اکبر ولیلا او سوزلردن

 

دئمه نولدی او گونکی ایریلوب اکبر اناسیندان

که بیر ایتدی مطلق شورش و غوغای محشردن

 

بو شعری ارتجالا لطف اکبردن یازییب (عابد)

وگرنه رنجه دور جور سپهر سفله پروردن

 

مرحوم عابد

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

موضوع: حضرت علی اکبر (ع) مدح و میلاد ,
زبان شعر و شاعر: نوحه ترکی , عابد

-------------------------------

مناجات حضرت اباعبدالله الحسین (علیه السلام) درگودال قتلگاه

 

به قتلگه ز سر شوق گفت شاه حجاز

منم که دیده به دیدار دوست کردم باز

بدین شرف که شدم کشته محبّت تو

چه شکر گویمت ای کارساز بنده نواز

 

ز شاهراه سعادت چو بگذری ای دوست

‌بسا که بر رخ دولت کنی کرشمه و ناز

 

به خون، وضو نکند گر قتیل راه وفا

به قول مفتی عشقش درست نیست نماز

 

به آستان جلالت جبین به عجز نهم

‌که کیمیای مراد است خاک کوی نیاز

 

سرم به عرش سنان بِهْ، تنم به فرش تراب

‌که مرد راه نیندیشد از نشیب و فراز

 

ازل به گوش دلم پیر میفروشان گفت:

درین سراچۀ بازیچه، غیر عشق مباز

 

به جز خیال تو، اسرار دل کرا گویم؟

چو سروِ راست درین باغ نیست محرم راز

 

به عشق دوست قسم، هر بلا رود به سرم

‌من آن نیَم که ازین عشقبازی، آیم باز

 

چه جای گفته ناجورِ چون تویی (عابد)

در آن مقام که (حافظ) برآورد آواز

 

مرحوم عابد

موضوع: حضرت امام حسین (ع) مناجات , احوالات قتلگاه ,
زبان شعر و شاعر: نوحه فارسی , عابد

-------------------------------

در شهادت امام حسن مجتبی (ع)

 

شب فرو هِشته به رخ زلفِ پریش

تیره پوش است مگر در غمِ خویش؟

 

ماه پنهان شده در جیبِ ظلام

تا نبیند مگر آن ظلمت ِشام

 

اختران شمع ِعزا افروزند

یا چنان شمع ِعزا می سوزند

 

شهرِ یثرب همه بُهت است و سکوت

متحیّر ، مُتَوَّهِم ، مبهوت

 

شهر ، ماتم زده و غمگین است

ماتمی در شُرُفِ تکوین است

 

قدسیان سر به گریبانِ ملال

بـزم ِغـم ، بارگهِ قدسِ جلال

 

گامهای شبِ مظلم سنگین

نَفَسِ شامگهان زهرآگین

 

شب نخواهد که رَود سوی سحر

تیرگی پاید اگر تا محشر

 

خانه ای آینه گون ، مطلعِ نور

خانه ای رشکِ جنان ، غیرتِ طور

 

خانه ای دُرجِ گهر ، برج ِقمر

در جــــوارِ حــرم پیغمبر

 

ســر به ایوانِ فلک ، کنگره اش

منظرِ چشم ِمَلک ، منظره اش

 

خانه‌ای گر چه به ظاهر کوچک

رفعت و وسعتِ آن رشکِ فلک

 

خانه ای خفته در آن رکنِ وجود

رونق ِجوهرهء غیب و شهود

 

صد جهان عزّ و وقار و تمکین

ای عجب گشته به یک خانه مکین

 

خانه ای بام و درش از هر سو

بی زبان زمزمه گر ، یاحق گو

 

زانکه سودایی وحدت آنجاست

رازگوی احدیّت آنجاست

 

غرق در موج ِظلامِ شبِ تار

نی به دورش گذر و راه سپار

 

بشنود گوشِ ولی دورادور

یک صدا در دلِ آن ظلمتِ کور

 

پای پُر قدرت و پر نیرویی

دورِ آن خانه رَود هر سویی

 

گوییا شیر دلی جانانه

پاسداری کند از آن خانه

 

با دو چشمِ نگرا در اطراف

دور ِآن خانه زند گشت و طواف

 

دیده را باشد اگر قدرت ِدید

بیند آن شیرِ سلحشورِ رشید

 

دست در قبضهء شمشیرِ بلند

دلِ مـــرّیخ از آن تیغ نژند

 

هر طرف می رود و می آید

خانه چون خانهء دل می پاید

 

از برون خانه ندارد خطری

از درون لیک نباشد خبری

 

میکند پاره تخیّل استار

تا ببیند به درون گردشِ کار

 

در اطاقی که از آن نورِ إلاه

سرکشیده است به خلوتگهِ ماه

 

رفته بیدار دلی اندر خواب

گوییا خفته مهی در مهتاب

 

نور ِسبز است به هر سو نگری

جـلوهء حق به رخِ او نگری

 

از عرق شِدّهء مرجان به جبین

ماه غرق است مگر در پروین

 

چهره ، آئینهء انوارِ خدا

حق در آن چهره بوَد چهره نما

 

هر چه خوبی متجلّی در او

در جهان چیست نباشد گر او

 

بستری ، خوابگهِ جان ِجهان

بستری ، خفته بهشتی در آن

 

یا رب این خفته بود پیغمبر؟

یا علی شیر خدای داور؟

 

عصمت ِفاطمه در او پیداست

نیست آنها ، که تمامِ آنهاست

 

زان همه نور ، نشانی در اوست

جملگی جلوه نما اندر اوست

 

کوزه ای آب به بالای سرش

تر کند گاه از آن لعلِ تَرش

 

مُهری اما به لبِ کوزه عیان

گوید این مُهر بسی راز ِنهان

 

فتنه در خانهء او کرده رسوخ

شده آیین ِمحبّت منسوخ

 

نیست از جاِن خود ایمن به سرای

زین مصیبت دگر ای وای ، ای وای

 

قومی از حق و حقیقت غافل

به تمنّای جهان باخته دل

 

خواستند از پی تحصیلِ مرام

روحِ اسلام برند از اسلام

 

شیوهء داد و دهش بردارند

جاهلیت به میان باز آرند

 

مشعلِ دین و هدایت بکُشند

روحِ آیین و ولایت بکشند

 

بت پرستند به عنوانِ خدا

باده نوشند زخونِ ضعفا

 

نسخِ آیات الهی بکـنند

دینِ حق جهل و تباهی بکنند

 

دید چون نفسِ دیانت به خطر

حامی دین خلفِ پیغمبر

 

حَسن آن مظهرِ احسان و کرم

حافظ ِعاصمهء حِلّ و حرم

 

حجّت ِقایم حق کرد قیام

از پی حفظ ِحریمِ اسلام

 

لیک یاران ِدغل وارفتند

هِشته دین از پی دنیا رفتند

 

عهد و پیمانِ وفا بشکستند

رشتهء بیعت خود بگسستند

 

گولِ زور و زر ِدنیا خوردند

جـان ِفرزند نبی آزردند

 

ماند بی یاور و بی یار و معین

حامى مذهب و قرآن ِمبین

 

دوستان ، جاهل و دشمن ، مکّار

نرود کار ز پیش از پیکار

 

گر کِشد کار به جنگ و به ستیز

صدمه ها بیند اسلامِ عزیز

 

آن به دل تافته نورِ الهام

دید در صلح ، صلاح ِاسلام

 

صلحی آن گونه که دشمن شکند

شعله در خرمن ِهر فتنه زند

 

صلحی از جنگ فزونتر ظفرش

حفظِ اسلام و دیانت ثمرش

 

فتنه چون شعله شود تا سرکَش

آبِ حِلمش بنشاند آتش

 

کرد آن لجّهء حلم از یک جوش

آتشِ فتنهء دشمن خاموش

 

خصم را نقشِ اَمَل زایل شد

فکر ِشیطانی او باطل شد

 

صـلح او داد به اسلام قوام

کرد تحکیم بنای اسلام

 

فرصتی بود که دین پا گیرد

در دل ِشیفتگان جا گیرد

 

یابد امکانِ پذیرش ، افکار

صبر باید که سر آید شبِ تار

 

نخل نوپای ، شود نخلِ کهن

تا به هـر جای بوَد سایه فکن

 

باز آن نخل اگر خواهد آب

میکند خون ِحسینش سیراب

 

معدنِ حکمت از صلح و نبرد

آنچه باید بکند آن را کرد

 

هر که را معرفتِ نفسِ امام

نکند وسوسه او را اوهام

 

آنچه او کرد همان می بایست

نه ز شایسته سزد ناشایست

 

فتنه ، گر دید نگردد مغلوب

فتنه بایست نمودن سرکوب

 

صحنه از مکرِ پلیدان پرداخت

چهر آئینهء دین روشن ساخت

 

باقی کـار به آینده گذاشت

آخر اسلام حسینی هم داشت

 

خصم را جمع نشد فکرِ پریش

زانکه بودند از او در تشویش

 

فتنه از سِلم و صفا می ترسد

باطل از حق همه جا می ترسد

 

خواست یکباره کُشد شمعِ وفا

به فراغت کند ارضای هوا

 

دامها در ره او گستردند

هر فسونی پی قتلش کردند

 

لیک تقدیرِ خدایی نگذاشت

پرده از مکرِ نهانی برداشت

 

این همه توطئه گردید سبب

که ابوالفضل مه ِبرج ادب

 

پاسداری کند از خانهء او

تا نتازند به کاشانهء او

 

شد چو مأیوس عدو از هر باب

بست دل در دلِ آن کوزهء آب

 

کوزهء آب که آن شب ِخاموش

بود در زمزمه و جوش و خروش

 

این همه راز شنیدیم از او

مُهر در لب چو بدیدیم از او

 

پرده ها باز تخیل بدَرَد

در اطاقی که بود کوزه رَود

 

مُهر او باز سخن میگوید

رازها بسته دهن میگوید

 

در حرم ، اهرمنی یافته راه

دلش آکندهء عصیان و گناه

 

خورده گولِ هوسِ بدگهری

در سرش شور و شر و فتنه گری

 

عجب از بازی این چرخ ِکهن

هـمدم نورِ خدا اهریمن

 

محرمِ سِرّ خداوندِ وحید

دل گرفتارِ یکی پوچ نوید

 

دل ز انوارِ وفا برکنده

خویش در راهِ ظُلَم افکنده

 

دست در خون خدا آلوده

ای خدا او چه بلایی بوده

 

سبط ِپیغمبر ِاکرم در خواب

هالهء نور به رویش چو نقاب

 

شَبَحی سایه صفت گشت پدید

نرم نرمک به سرکوزه خزید

 

حیله از چرخ به دریوزه گرفت

مُهر را از سرِ آن کوزه گرفت

 

کرد کاری و سر کوزه ببست

پس به تعجیل زدر بیرون جست

 

کارِ او شعله در آن کوزه فکند

آب آتش شد از آن حیله و فند

 

گشت از فتنهء او آتش آب

لیک سیّال چنان سربِ مذاب

 

پاسی از شب شده ناگه به مَنام

باز شد نرگسِ شهلای امام

 

باز شد دیدهٔ حق بین از خواب

یافت از سوزِ عطش در دل تاب

 

خواست تا آتش دل بنشاند

لعــــل را گوهر تر بفشاند

 

دستِ حق دست سوی کوزه ببرد

گردنِ کوزه به سرپنجه فشرد

 

نظری بر اثرِ مُهر انداخت

مُهر ِخود بود بلی دید و شناخت

 

حکمتی بود در آن دید و نگاه

کِى خطا باشد در چشم الاه؟

 

اهلِ دل هر چه که باجاست کنند

روشنان آنچه خدا خواست کنند

 

دوست گر زهر دهد یا تریاک

خورد بایست ، چو از اوست چه باک

 

لب ِنوشین به لب ِکوزه نهاد

لرزه در انـجم و افلاک افتاد

 

خاست از جملهء ذرّات خروش

کای حسن بگذر از این آب و ننوش

 

حکم ِتقدیر ولی بود دگر

دوست می خواست از او سوز ِجگر

 

بغض اندر دلِ آن کوزه نشست

گریه گردید و به حلقش بشکست

 

گوییا گفت سبو گریه کنان

وای من ، وای از این آبِ روان

 

تا از آن کامِ امامت تر شد

دل و جان مشعلهء آذر شد

 

گشت فیروزه از آن آب ، عقیق

خون شد از غمِ دل تسنیم و رَحیق

 

باخت رنگ ِشفقى لعلِ بدخش

آن به یاقوت و گهر جوهره بخش

 

باد ِپاییز وزان شد به چمن

رَخت بـربست صفا از گلشن

 

گر چه پاییز کند گلها زرد

ای عجب سبز شد آن روی چو وَرد

 

سبز شد چهره و دامن ، گلگون

زهرِ کین گشت چو آمیزهء خون

 

رنگ ِخون در لب ِمرآتِ فلق

چون شفق در رخ ِاین سبز طَبَق

 

کرد فریادرسِ روزِ جزا

خواهر ِخویش به فریاد صدا

 

کای به غم همدمِ من ، مَحرمِ من

ای تو غمخواِر من اندر غمِ من

 

جان ِمن ، زینبِ من ، خواهرِ من

ای تو هم خواهر و هم مادرِ من

 

تیره گردید چراغِ دلِ تو

داغی افزود به داغ ِدل تو

 

آه ِتو تیرِ جگر دوز همه

دل چه دل؟ داغ همه ، سوز همه

 

شعله ها بس که به دل شد سرکش

دل تو دل نه ، سراپا آتش

 

داغ هایی به دلت هست نهان

کز یکی شعله شود کون و مکان

 

گُل ِعمر تو شکوفا نشده

لالهء سوخته‌ای وا نشده

 

کودکی بَدر نگشته قمرش

داغِ مادر به جگر زد شررش

 

داغی آن گونه کز او سوخت جهان

کودکی را چه کند با دل و جان

 

ای تو در باغِ وفا لالهء تر

لاله را لازمه شد سوزِ جگر

 

حال ِتو رازِ دلت میگوید

لاله با داغِ جگر می روید

 

داغِ مادر به دلت هست هنوز

با تو تا هستی   هست این غم و سوز

 

روی آن داغ ، یکی داغ ِدگـر

آسمان زد ز غم ِمرگ پدر

 

حال   داغ ِدگری در کار است

گر چه سوز ِدل تو بسیار است

 

لیک فریادرسی کیست مرا؟

جز حسین و تو کسی نیست مرا

 

خواهرا سوخت دلم زود بیا

خاست از آتشِ دل دود ، بیا

 

تا به هم شمعِ وفا افروزیم

پیش من باش که با هم سوزیم

 

شعله از شعله نکو افروزد

شمع با شمع نکو می سوزد

 

گر چه سخت است بسی مشکلِ من

جز شبی نیست شرار ِدل ِمن

 

لیک چونان که دلت غم افروخت

تا بود عمر تو را خواهی سوخت

 

داغِ آخــرنـه غمِ من آری

بعدِ من داغ ِفراوان داری

 

داغ چندان به دلت جا گیرد

که وجودِ تو سراپا گیرد

 

خود شوی آتش و سوزی یکسر

در جهان هر چه بود فتنه و شر

 

زینب آسیمه از خواب پرید

تا که فریاد برادرِ بشنید

 

چه اثر داشت صدایش یا رب!

که از آن شد همه آتش زینب

 

زان صدارشتهء امید گسست

قامتِ سرو رسایش بشکست

 

خواند آن نادرهء صبر و وقار

زان صدا اوّلِ کار ، آخرِ کار

 

تا بـه بالین برادر آید

دید پاسخ به صدایش باید

 

ناله‌ای کرد ، چه پاسخ چه جواب

با همه درد و غم و هول و شتاب

 

گفت ای نامِ تو وِرد و سخنم

آمدم جانِ برادر ، حَسنم

 

ای صدای تو مرا قدرت ِجان

چه شد؟ آوای تو شد داد و فغان

 

غمِ من هر نفسی افزاید

زین صدا بوی جدایی آید

 

نه صدا ، نالهء جانسوز است این

آه نی ، شمعِ شب افروز است این

 

در دلت این چه غم جانسوز است؟

که صدای تو سراپا سوز است

 

چه شد آن دل که همه مهر و صفاست؟

این چنین دستخوشِ شور و نواست؟

 

ای به قربانِ صدایت ، زینب

چیست در جانِ تو این آتشِ تب؟

 

شعلهء آتش سوزان است این

وای من نغمهء هجران است این

 

خبر ِسوختنِ جان دارد

شررِ آتشِ هجران دارد

 

نی عجب تا سخنت بشنیدم

همچنانِ بـرگ ِخزان لرزیدم

 

دل به من گفت گُلت پرپر شد

فصل ِگل رفت و بهاران سر شد

 

شمعِ امید دگر گشت خموش

نغمهء یأس شد آوای سروش

 

ای مرا شادی دل از دمِ تو

جانِ زینب چه کنم با غمِ تو؟

 

استاد عابد تبریزی   ۱۳۶۴/۹/۲

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

موضوع: حضرت امام حسن مجتبی(ع) احوالات ,
زبان شعر و شاعر: نوحه فارسی , عابد

-------------------------------

در مدح حضرت امام حسین (علیه السلام)

 

ای ماه شمع بزم جلال تو یا حسین

خورشید خاکسار کمال تو یا حسین

 

طوبی که آرمیده بهشتی به سایه اش

بالیده در پناه ظلال تو یا حسین

 

آب بقا غبار ظلم شوید از جبین

دستی اگر زند به زلال تو یا حسین

 

ننوشت کلک قاهر نقاش کاف و نون

در نسخه وجود مثال تو یا حسین

 

گر خاک جلوه داد به افلاک نی شکفت

دارد به کف چراغ جمال تو یا حسین

 

چون طایری به ذروه لاهوت پر زدی

این تنگنا نبود مجال تو یا حسین

 

ذرات کاینات به سرگشتگی و نظم

جویند امتثال مثال تو یا حسین

 

خندد بهشت چون گل رویت چو بگذرد

اندر جنان نسیم خیال تو یا حسین

 

گفتی حدیث عشق و جهان تا ابد پر است

از انعکاس و شور مقال تو یا حسین

 

تنها نه خود شدی ز جفای فلک غمین

هستی ملول شد زملال تو یا حسین

 

تا حشر شعله بر جگر اهل دل زند

ظلمی که رفت با تو و آل تو یا حسین

 

عابد بر آستان تو ساید رخ امید

دل بسته بر عطا و نوال تو یاحسین

 

مرحوم عابد

موضوع: حضرت امام حسین (ع) مدح ,
زبان شعر و شاعر: نوحه فارسی , عابد

-------------------------------

در مدح حضرت امام حسین (علیه السلام)

 

ای اولان چرخ امامتده جمالی مهر انور

بضعه ی جان نبی بار نهال عمر حیدر

 

اسم پاکون زینت اوراق دیوان وفادور

خاک پایون توتیای دیده ی اهل ولادور

صورتون مرآت معنای جمال کبریادور

رهروان عشقه راه عشقیده عشقوندی رهبر

 

پرتو مهر جمالون فالق صبح ازل دور

تا جهان وار عشقون اهل عشق اوچون ضرب المثل دور

ذات پاک کبریا تک ذات پاکون بی مثل دور

سن جلالتده بشر خلق ایتمیوب خلّاق اکبر

 

خوابگاهون تربتی مسجوددور اهل ولایه

آستانون رفعتی محسود، عرش کبریایه

کربلا شایسته دور فخر ایلیه سنله منایه

ای غمی آغلار قویان دنیا گوزون تا روز محشر

 

درک فیض خاک بوسون مدّعای انبیادور

آفرین بو مدّعایه واقعاً خوش مدّعادور

نایل بو مدّعا دنیایه فخر ایتسه سزادور

طینت خاک درونده جوهر عزّتدی مضمر

 

ایتماقا سیر مقامات وفانی پایه پایه

جذبه ی عشقون سنی چکدی دیار نینوایه

چوخ شهامتله ازل عهدون یتیردون انتهایه

ایتمدی زنگ بلا آئینه ی قلبون مکدّر

 

بُلمدی افسوس قدرون معرفتدن دور اولانلار

باده ی کبر و عناد و کفریله مخمور اولانلار

بیر خطا نسلیندن امر قتلیوه مامور اولانلار

پیروان دیو نفس و بندگان نقره و زر

 

پاک قلبون هر بلا پیکانینه آماج اولوندی

بحر محنتده وجودون غرقه ی امواج اولوندی

خانه ی دلدن متاع طاقتون تاراج اولوندی

کشت صبرون یاندیروب نار جفایه قوم ابتر

 

قانیوی ناحق توکن ظاهرده قوم کافر اولدی

پیکرون صد چاک ایدن ظلمیله تیغ و خنجر اولدی

لیک باطنده سنی مقتول ایدن سیم و زر اولدی

بو سمومیله خزان اولدی گل باغ پیمبر

 

اولدولار سودائیان سود سودای شهادت

چون بلا بزمینده مست جام صهبای شهادت

ویردی جان نقدی تمامی آلدی کالای شهادت

کربلا دشتینده قالدون بی کس و بی یار و یاور

 

بیر طرفدن سلب ایدوب سوز عطش دلدن توانون

بیر طرفدن سوز داغ مرگ اکبر تک جوانون

بیر طرفدن شدّت حَرِّ هواسی کربلانون

بیر طرفد تابش خورشید سالموش جانه آذر

 

ایلدون بو حالتیله عشقیده طیّ مراحل

اولدی قلبون یتماقا بزم لقای یاره مایل

بُلدون اولماز تا بدنده واردی باش مطلوب حاصل

عاقبت بو مشکلی حلّ ایتدی بیر مسموم خنجر

 

سباشیوی باشسیز جماعت ووردولار نوک جدایه

بو جفادن ساکنان نه فلک گَلدی نوایه

شور محشر اولدی برپا عترت خیرالورایه

اولدولار مستغرق بحر غم و محنت سراسر

 

یتمدی کام عدو بو ظلمیدن گویا حصوله

اوزگه بیر بیداد، فکری ویردی اوز قوم جهوله

دل حیا ایلور اشاره ایتماقا سمّ خیوله

ای لب عطشانینه عطشان لب تسنیم و کوثر

 

اولماسا تایید اوزوندن ای شه مُلک ولایت

بحر اوصافوندا بِاللَّه غرق اولار غوّاص فکرت

تار طبع (عابده) مضراب اولوبدور شوق خدمت

یوخسا خفّاشه دگول مقدور وصف مهر انور

 

مرحوم استاد عابد خیابانی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

موضوع: حضرت امام حسین (ع) مدح ,
زبان شعر و شاعر: نوحه فارسی , عابد

-------------------------------

در مدح حضرت رسول اکرم (ص)

 

نُزهت خلد برین صفای محمّد

فیض جمال اللَهی لقای محمّد

 

کرد خداوندگار عالم و آدم

خلقت کون و مکان برای محمّد

 

در شب معراج، سِدره از سر اخلاص

بوسه ی تکریم زد به پای محمّد

 

دست عنایت ز جَیب لطف درآمد

شقّه گشا گشت از لوای محمّد

 

از همه ی کون و مکان کسی نشناسد

قدر محمّد به جز خدای محمّد

 

پرتو حق کرد در جهان متجلّی

آینه ی روی حق نمای محمّد

 

بدر ز حسرت شود هِلال که خود را

حلقه کند بر در سرای محمّد

 

روز نشانی ز آفتاب جبینش

شب اثر از زلف مشکسای محمّد

 

مجد و جلال و وقار و شوکت و حشمت

یافته نشات ز کبریای محمّد

 

هر چه صدا، می شود خموش و نماند

در همه هستی به جز صدای محمّد

 

از همه ی انبیا قبای لَعَمرک

راست نه، جز به قدِّ رسای محمّد 

 

رفت به راهی که روح هم نتوانست

رفتن آن راه پا به پای محمّد

 

نغمه ی جاء الحق است صیت ظهورش

شور هُوَ ا... بود نوای محمّد

 

جز به حریمش جبین عجز نساید

هست "محمّد" بلی گدای محمّد

 

مرحوم عابد خیابانی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

موضوع: حضرت محمد (ص) مدح ,
زبان شعر و شاعر: نوحه فارسی , عابد

-------------------------------

 شاهزاده حضرت علی اصغر (علیه السلام)

 

یوزون سولموش قزل گل تک سوسوزلوقدان علی اصغر

اورک سوزیندن اود دوتموش لب عطشان علی اصغر

 

گوزوم بو حالی گوردوقجا آخار دامانینه اشکی

اولوبدور بارش چشمیم بهاری ابرینون رشکی

امیدیم اولدی حرمان پاره لندی تا عمون مشکی

یقین ایتدیم که لب تشنه ویررسن جان علی اصغر

 

سواد دود آهیم تیره پوش ایلر بو آفاقی

ایچر قان، سو کیمی بولّم وصال دوست مشتاقی

بلی بزم وفاده باده قاندور درد و غم ساقی

بیله بیر مسته لایق محفل جانان علی اصغر

 

ریاضت آشنا مشتاقینه امر مقدّردی

مرید عشق اولان فرق ایلمز اکبردی اصغردی

بو یولدا سهلیدور عشّاقه هر نه میل دلبردی

شهادتدور سنه قسمت منه هجران علی اصغر

 

نه رخسارونده کی لطف و طراوت واردی بیر گلده

نه وار منده اولان شور و نوا شوریده بلبلده

صفا قالماز اوغول سولسا یوزون سوری و سنبلده

یانار لاله، اولار غنچه اورکدن قان علی اصغر

 

ازلدن رشته ی عشق و محبّت اولدی پابندون

او شور عشقیدن نی تک نوایه گلدی هر بندون

قالار جاوید عطشان لعلیده آثار لبخندون

نجه داغ غمون وار دلده جاویدان علی اصغر

 

مدار کونیده تا سیر ایدوب گردونه ی دوران

سنون تک شیرخواره گورمیوب گهواره ی امکان

غذا لخت جگر، دایه غم و اندوه، سو القان

نوازشگر سه شعبه زهرلی پیکان علی اصغر

 

دیمم سالموش عطش سوزی شرار غم دل و جانه

سراپا پیکرون دونموش عطشدن نار سوزانه

یتر بیر نحویله بو مسئله آخِرده پایانه

ولی یوخدور غم هجره داخی پایان علی اصغر

 

فغانیم اوج ایدر هجران غمینده انجم و ماهه

لوای غم ساچار آهیم فراز سبز خرگاهه

آنان حالین بولر باخدوقجا گوز شمع شبانگاهه

که نه نوعی یانار بی ناله و افغان علی اصغر

 

عزیز فاطمه نه چکدی بو قوم اراذلدن

دگل بیر غم که هرگز آیریلا بیر لحظه بو دلدن

دیمم اولما رها حلّال مشکل اوغلی مشکلدن

شهادتله اولار هر مشکلی آسان علی اصغر

 

نه اهل دیر سویر قصد سیاحتله بیابانی

که ایلر جذبه ی یاریله سیر باغ و بستانی

بو شوقیله هوای دشت ایدوب (مقصود) و (حقّانی)

که (عابد) ورد ایده اسمون سنون هر آن علی اصغر 

 

مرحوم عابد تبریزی

منبع مجموعه کانالهای مدح و مرثیه

موضوع: حضرت علی اصغر (ع) احوالات ,
زبان شعر و شاعر: نوحه ترکی , عابد

-------------------------------

حضرت موسی ابن جعفر (علیه السلام)

 

اولوب مغلول اگر چه دست و پا قید اسارتده

ولیکن بال أچوبدور طایر جان اوج وحدتده

 

نه غم گر تابش ایتمز مهر و مه زندانه روز و شب

که هر دم جلوه گردور عارض جانان بو ظلمتده

 

شکایت ایتمرم زندانیدن زنجیریدن هر گز

زبان گویای اسم یاردور هر ذکر وصحبتده

 

اگرچه بیکسم اما انیسیم فکرجاناندور

گوگل خوشدور لقای أشنادن کنج غربتده

 

شئون حجت الهی اسارتدن خلل تاپماز

هامی أزاده لیق تاپموش تحقق بو اسارتده

 

حریم اعتکافیمدورمنیم بو گوشه زندان

اورک مشغولیدور یاریله محراب عبادتده

 

خدائی عزتین نقصانی یوخ امر مسلمدور

عدو هر حالیده ذلتده دور من اوج عزتده

 

ازلدن بی نهایتده اولوب مجذوب ذراتیم

جهان مجذوب اولارگر بی نهایتده نهایتده

 

ریاستدن هوا سر مستی عزت أختارار اما

حقیقت عاشقی عزت تاپار فیض شهادتده

 

نه غم زنجیریدن زندانیدن اندوه غربتدن

شکایت ایلمز سالک اولان ، راه حقیقتده

 

ولی معصومه دیدارین گوگل چوخ أرزو ایلر

بلی واضحدی بی أرام اولار دل درد فرقتده

 

نسیم صبحیله پیغامینی همراه ایدر اما

نسیمه یوخدور امکان گذر بو دار محنتده

 

مشام جان ألار عطرین گینه باد سحر گهدن

تاپار دل بوی فردوس برین هر دم بو نکهتده

 

بلی هر أشنایه أشنادورأشنا عطری

نجه امکان قرب اولماز اولا بعد مسافتده

 

هویدادور گوزیمده عارضی هر لحظه هر ساعت

گوزوم نورین گوزوم هر دم گورر اولسا نه حالتده

 

گل رخساری سولموش أفت هجرانیدن بلم

گوزینده شام تار اولموش ایشق گونلر بو أفتده

 

ننوعی سولماسین اوز شاخه سیندن أیریلان بیرگل

نجه شمع عزا تک یانماسین نار مصیبتده

 

گل مریم نجه تقطیر شبنمله اولار همدم

جمالی غرق اولوب بلم سرشک درد حسرتده

 

خیال ایتدوقجا سولموش عارضین قلبیم یانار أری

گل سوری مصیبتدور سولا عین طراوتده

 

بیر اوزگه ماجرا ایلور تداعی بو بیان (عابد)

رقیه صحبتی یاده دوشور بو طرز صحبتده

 

 مرحوم عابد

موضوع: حضرت امام موسی کاظم (ع) احوالات ,
زبان شعر و شاعر: نوحه ترکی , عابد